The Fall of Jerusalem
(2 Kings 24.18—25.7)1 Zedekiah was twenty-one years old when he became king of Judah, and he ruled in Jerusalem for eleven years. His mother's name was Hamutal, the daughter of the Jeremiah who lived in the city of Libnah. 2 King Zedekiah sinned against the Lord, just as King Jehoiakim had done. 3 The Lord became so angry with the people of Jerusalem and Judah that he banished them from his sight.
Zedekiah rebelled against King Nebuchadnezzar of Babylonia, 4 and so Nebuchadnezzar came with all his army and attacked Jerusalem on the tenth day of the tenth month of the ninth year of Zedekiah's reign. They set up camp outside the city, built siege walls around it, 5 and kept it under siege until Zedekiah's eleventh year. 6 On the ninth day of the fourth month of that same year, when the famine was so bad that the people had nothing left to eat, 7 the city walls were broken through. Although the Babylonians were surrounding the city, all the soldiers escaped during the night. They left by way of the royal garden, went through the gateway connecting the two walls, and fled in the direction of the Jordan Valley. 8 But the Babylonian army pursued King Zedekiah, captured him in the plains near Jericho, and all his soldiers deserted him. 9 Zedekiah was taken to King Nebuchadnezzar, who was in the city of Riblah in the territory of Hamath, and there Nebuchadnezzar passed sentence on him. 10 At Riblah he put Zedekiah's sons to death while Zedekiah was looking on and he also had the officials of Judah executed. 11 After that, he had Zedekiah's eyes put out and had him placed in chains and taken to Babylon. Zedekiah remained in prison in Babylon until the day he died.
The Destruction of the Temple
(2 Kings 25.8-17)12 On the tenth day of the fifth month of the nineteenth year of King Nebuchadnezzar of Babylonia, Nebuzaradan, adviser to the king and commander of his army, entered Jerusalem. 13 He burned down the Temple, the palace, and the houses of all the important people in Jerusalem; 14 and his soldiers tore down the city walls. 15 Then Nebuzaradan took away to Babylonia the people who were left in the city, the remaining skilled workers, and those who had deserted to the Babylonians. 16 But he left in Judah some of the poorest people, who owned no property, and he put them to work in the vineyards and fields.
17 The Babylonians broke in pieces the bronze columns and the carts that were in the Temple, together with the large bronze tank, and they took all the bronze to Babylon. 18 They also took away the shovels and the ash containers used in cleaning the altar, the tools used in tending the lamps, the bowls used for catching the blood from the sacrifices, the bowls used for burning incense, and all the other bronze articles used in the Temple service. 19 They took away everything that was made of gold or silver: the small bowls, the pans used for carrying live coals, the bowls for holding the blood from the sacrifices, the ash containers, the lampstands, the bowls used for incense, and the bowls used for pouring out wine offerings. 20 The bronze objects that King Solomon had made for the Temple—the two columns, the carts, the large tank, and the twelve bulls that supported it—were too heavy to weigh. 21-22 The two columns were identical: each one was 27 feet high and 18 feet around. They were hollow, and the metal was 3 inches thick. On top of each column was a bronze capital 7½ feet high, and all around it was a grillwork decorated with pomegranates, all of which was also made of bronze. 23 On the grillwork of each column there were a hundred pomegranates in all, and ninety-six of these were visible from the ground.
The People of Judah Are Taken to Babylonia
(2 Kings 25.18-212 27-30)24 In addition, Nebuzaradan, the commanding officer, took away as prisoners Seraiah the High Priest, Zephaniah the priest next in rank, and the three other important Temple officials. 25 From the city he took the officer who had been in command of the troops, seven of the king's personal advisers who were still in the city, the commander's assistant, who was in charge of military records, and sixty other important men. 26 Nebuzaradan took them to the king of Babylonia, who was in the city of Riblah 27 in the territory of Hamath. There the king had them beaten and put to death.
So the people of Judah were carried away from their land into exile. 28 This is the record of the people that Nebuchadnezzar took away as prisoners: in his seventh year as king he carried away 3,023; 29 in his eighteenth year, 832 from Jerusalem; 30 and in his twenty-third year, 745—taken away by Nebuzaradan. In all, 4,600 people were taken away.
31 In the year that Evil-merodach became king of Babylonia, he showed kindness to King Jehoiachin of Judah by releasing him from prison. This happened on the twenty-fifth day of the twelfth month of the thirty-seventh year after Jehoiachin had been taken away as a prisoner. 32 Evil-merodach treated him kindly and gave him a position of greater honor than he gave the other kings who were exiles with him in Babylonia. 33 So Jehoiachin was permitted to change from his prison clothes and to dine at the king's table for the rest of his life. 34 Each day for as long as he lived, he was given a regular allowance for his needs.
Panowanie Sedekiasza
(II Król. 24,18—20)1 Sedekiasz miał dwadzieścia jeden lat, gdy wstąpił na tron, a panował jedenaście lat w Jeruzalemie; matka jego nazywała się Chamutal, a była córką Jeremiasza z Libny.
2 A czynił on to, co było złe w oczach Pana, we wszystkim tak, jak czynił Jehojakim.
3 Z powodu gniewu Pana bowiem działo się to w Jeruzalemie i w Judzie, aż odrzucił ich od swego oblicza. Sedekiasz zaś zbuntował się przeciwko królowi babilońskiemu.
Niewola babilońska
(II Kron. 24,20—25,7Jer. 39,1—7)4 W dziewiątym roku jego panowania w dziesiątym miesiącu, dziesiątego dnia tegoż miesiąca, przybył Nebukadnesar, król babiloński, wraz z całym swoim wojskiem pod Jeruzalem i obległ je, i usypali wokoło niego szańce.
5 I miasto było oblężone aż do jedenastego roku panowania króla Sedekiasza.
6 W czwartym miesiącu, dziewiątego dnia tego miesiąca, gdy głód się wzmógł w mieście i nie stało już chleba dla prostego ludu,
7 Zrobiono wyłom w murze i wszyscy wojownicy uciekli, i wyszli z miasta w nocy drogą przez bramę przy ogrodzie królewskim między dwoma murami, i szli drogą w stronę puszczy, podczas gdy Chaldejczycy jeszcze zewsząd otaczali miasto.
8 Lecz wojsko chaldejskie puściło się w pogoń za królem i dognali go na stepach Jerycha, całe zaś jego wojsko w rozsypce go opuściło.
9 Pojmali tedy króla i zaprowadzili go do króla babilońskiego, do Rybli w ziemi Chamat, a ten wydał nań wyrok:
10 Król babiloński kazał stracić synów Sedekiasza na jego oczach, tak samo kazał w Rybli stracić wszystkich książąt Judy.
11 Sedekiasza zaś kazał oślepić i zakuć w kajdany; potem król babiloński kazał go zaprowadzić do Babilonu i zamknąć w więzieniu aż do dnia jego śmierci.
12 A w piątym miesiącu siódmego dnia tego miesiąca, był to dziewiętnasty rok króla Nebukadnesara, króla babilońskiego, przybył do Jeruzalemu Nebuzaradan, dowódca straży przybocznej, który należał do bezpośredniego otoczenia króla babilońskiego,
13 I spalił przybytek Pana i pałac królewski, i wszystkie domy Jeruzalemu; wszystkie duże domy spalił ogniem.
14 I całe wojsko chaldejskie pod wodzą dowódcy straży przybocznej zburzyło wszystkie mury otaczające Jeruzalem.
15 A część ubogiej ludności wraz z resztką ludu, który pozostał w mieście, i zbiegów, którzy zbiegli do króla babilońskiego, i resztę rzemieślników uprowadził Nebuzaradan, dowódca straży przybocznej do niewoli.
16 Natomiast część ubogiej ludności kraju Nebuzaradan, dowódca straży przybocznej, pozostawił jako winogrodników i oraczy.
17 A kolumny spiżowe w przybytku Pana, jak i podwozia, i spiżową kadź, która była w przybytku Pana, porozbijali Chaldejczycy i spiż z nich wywieźli do Babilonu.
18 Zabrali też misy, łopatki, szczypce, czasze oraz wszystkie przybory ze spiżu, służące do ofiar.
19 Dowódca straży przybocznej zabrał także panwie, kadzielnice, kropielnice, garnki, świeczniki, miski i czasze ofiarne, wszystko, co było ze złota albo srebra.
20 Co do obu kolumn spiżowych, jednej kadzi i dwunastu wołów spiżowych, które były jego podstawą, a które kazał sporządzić król Salomon dla przybytku Pana, nie można określić wagi wszystkich tych przyborów.
21 Co do kolumn, to każda kolumna miała osiemnaście łokci wysokości, obejmował ją sznur na dwanaście łokci, każda miała cztery palce grubości, a wewnątrz była pusta.
22 U góry miała głowicę spiżową pięć łokci wysoką, a na głowicy wokoło były plecionki i owoce granatu. Wszystko ze spiżu, a tak samo na drugiej kolumnie.
23 A jabłek granatowych było dziewięćdziesiąt sześć z każdej strony, sto zaś jabłek granatowych było na plecionkach wokoło.
24 A dowódca straży przybocznej zabrał Serajasza, arcykapłana, i Sofoniasza, kapłana zastępcę, i trzech odźwiernych.
25 A z miasta zabrał jednego dworzanina, który był dowódcą wojska, i siedmiu mężów z najbliższego otoczenia króla, którzy znajdowali się w mieście, i sekretarza naczelnego dowódcy wojska, który zaciągnął do wojska ludność kraju, i sześćdziesięciu ludzi spośród ludności kraju, którzy znajdowali się w mieście.
26 I zabrał ich Nebuzaradan, naczelnik straży przybocznej, i zaprowadził ich do króla babilońskiego, do Rybli.
27 Król babiloński kazał ich chłostać i stracić w Rybli, w ziemi Chamat; i tak Juda został uprowadzony ze swojej ziemi do niewoli.
28 Oto liczba ludzi, których Nebukadnesar uprowadził do niewoli: w siódmym roku trzy tysiące dwudziestu trzech Judejczyków,
29 W osiemnastym roku Nebukadnesara osiemset trzydzieści dwie osoby,
30 W dwudziestym trzecim roku Nebukadnesara uprowadził Nebuzaradan, dowódca straży przybocznej, siedemset czterdzieści pięć osób z Judy: wszystkich osób było cztery tysiące sześćset.
Ułaskawienie Jojachina, króla judzkiego
(II Król. 25,27—30)31 Lecz w trzydziestym siódmym roku od uprowadzenia Jojachina, króla judzkiego, w dwunastym miesiącu, dwudziestego piątego dnia tego miesiąca, Ewil-Merodach, król babiloński, w roku wstąpienia na tron ułaskawił Jojachina, króla judzkiego, i uwolnił go z więzienia.
32 I rozmawiał z nim życzliwie, i przyznał mu tron wyższy niż trony królów, którzy byli u niego w Babilonie.
33 A Jojachin zmienił swoje szaty więzienne i jadał stale przy stole królewskim po wszystkie dni swojego życia.
34 A król babiloński zapewnił mu na stałe utrzymanie na każdy dzień aż do dnia jego śmierci, po wszystkie dni jego życia.