God's Assurance to Israel
1 God says,
“Be silent and listen to me, you distant lands!
Get ready to present your case in court;
you will have your chance to speak.
Let us come together to decide who is right.
2 “Who was it that brought the conqueror from the east
and makes him triumphant wherever he goes?
Who gives him victory over kings and nations?
His sword strikes them down as if they were dust.
His arrows scatter them like straw before the wind.
3 He follows in pursuit and marches safely on,
so fast that he hardly touches the ground!
4 Who was it that made this happen?
Who has determined the course of history?
I, the Lord, was there at the beginning,
and I, the Lord, will be there at the end.
5 “The people of distant lands have seen what I have done;
they are frightened and tremble with fear.
So they all assemble and come.
6 The skilled workers help and encourage each other.
7 The carpenter says to the goldsmith, ‘Well done!’
The one who beats the idol smooth
encourages the one who nails it together.
They say, ‘The soldering is good’—
and they fasten the idol in place with nails.
8 “But you, Israel my servant,
you are the people that I have chosen,
the descendants of Abraham, my friend.
9 I brought you from the ends of the earth;
I called you from its farthest corners
and said to you, ‘You are my servant.’
I did not reject you, but chose you.
10 Do not be afraid—I am with you!
I am your God—let nothing terrify you!
I will make you strong and help you;
I will protect you and save you.
11 “Those who are angry with you
will know the shame of defeat.
Those who fight against you will die
12 and will disappear from the earth.
13 I am the Lord your God;
I strengthen you and tell you,
‘Do not be afraid; I will help you.’”
14 The Lord says,
“Small and weak as you are, Israel,
don't be afraid; I will help you.
I, the holy God of Israel, am the one who saves you.
15 I will make you like a threshing board,
with spikes that are new and sharp.
You will thresh mountains and destroy them;
hills will crumble into dust.
16 You will toss them in the air;
the wind will carry them off,
and they will be scattered by the storm.
Then you will be happy because I am your God;
you will praise me, the holy God of Israel.
17 “When my people in their need look for water,
when their throats are dry with thirst,
then I, the Lord, will answer their prayer;
I, the God of Israel, will never abandon them.
18 I will make rivers flow among barren hills
and springs of water run in the valleys.
I will turn the desert into pools of water
and the dry land into flowing springs.
19 I will make cedars grow in the desert,
and acacias and myrtles and olive trees.
Forests will grow in barren land,
forests of pine and juniper and cypress.
20 People will see this and know
that I, the Lord, have done it.
They will come to understand
that Israel's holy God has made it happen.”
The Lord's Challenge to False Gods
21 The Lord, the king of Israel, has this to say:
“You gods of the nations, present your case.
Bring the best arguments you have!
22 Come here and predict what will happen,
so that we will know it when it takes place.
Explain to the court the events of the past,
and tell us what they mean.
23 Tell us what the future holds—
then we will know that you are gods!
Do something good or bring some disaster;
fill us with fear and awe!
24 You and all you do are nothing;
those who worship you are disgusting!
25 “I have chosen a man who lives in the east;
I will bring him to attack from the north.
He tramples on rulers as if they were mud,
like a potter trampling clay.
26 Which of you predicted that this would happen,
so that we could say that you were right?
None of you said a word about it;
no one heard you say a thing!
27 I, the Lord, was the first to tell Zion the news;
I sent a messenger to Jerusalem to say,
‘Your people are coming! They are coming home!’
28 When I looked among the gods,
none of them had a thing to say;
not one could answer the questions I asked.
29 All these gods are useless;
they can do nothing at all—
these idols are weak and powerless.”
Zapewnienie Bożej pomocy dla Izraela
1 Słuchajcie mnie w milczeniu, wyspy,
wy zaś, narody, nabierzcie siły!
Niech przystąpią, a potem niech mówią,
razem stańmy do rozprawy!
2 Któż wzbudził na Wschodzie tego, któremu towarzyszy zwycięstwo na każdym kroku?
Który poddaje narody swojej mocy i podbija królów?
Którego miecz ściera ich jak proch, a łuk rozwiewa jak plewę?
3 Gdy ich ściga, przechodzi bezpiecznie,
swoimi nogami nie dotyka ścieżki.
4 Któż tego dokonał i uczynił to?
Kto od początku powołuje do życia pokolenia ludzkie?
Ja, Pan, jestem pierwszy i Ja też będę z ostatnimi.
5 Widziały to wyspy i ulękły się,
krańce ziemi przeraziły się,
zbliżyły się i zeszły.
6 Jeden drugiemu pomaga
i mówi do swojego brata: Śmiało!
7 I tak zachęcał rzemieślnik złotnika,
a gładzący młotem blachę kowala, mówiąc o zlutowanej robocie:
Dobre to jest!
Potem to przybił gwoździami, aby się nie chwiało.
8 Lecz ty, Izraelu, mój sługo,
Jakubie, którego wybrałem,
potomstwo Abrahama, mojego przyjaciela.
9 Ty, którego pochwyciłem na krańcach ziemi
i z najdalszych zakątków powołałem,
mówiąc do ciebie: Sługą moim jesteś,
wybrałem cię, a nie wzgardziłem tobą:
10 Nie bój się, bom Ja z tobą,
nie lękaj się, bom Ja Bogiem twoim!
Wzmocnię cię, a dam ci pomoc,
podeprę cię prawicą sprawiedliwości swojej.
11 Oto zawstydzą się i będą pohańbieni wszyscy, którzy pienią się na ciebie,
będą unicestwieni i zginą ci, którzy się z tobą spierają.
12 Szukać będziesz, lecz nie znajdziesz tych,
którzy z tobą walczą,
będą unicestwieni i zmarnieją Ci, którzy z tobą wojują.
13 Bo Ja, Pan, jestem twoim Bogiem,
który cię ująłem za twoją prawicę
i który mówię do ciebie: Nie bój się, Ja cię wspomogę!
14 Nie bój się, robaczku Jakubie,
ty garstko Izraela!
Ja cię wspomogę — mówi Pan —
twoim odkupicielem jest Święty Izraelski.
15 Oto zrobiłem z ciebie ostre brony,
nowe, z zębami w dwóch rzędach,
abyś młócił i miażdżył góry,
a pagórki pociął na sieczkę.
16 Będziesz je przesiewał i uniesie je wiatr,
a burza je rozproszy, lecz ty będziesz się radował w Panu,
będziesz się chlubił Świętym Izraelskim.
17 Gdy biedacy i ubodzy szukają wody, a nie ma jej,
gdy ich język usycha z pragnienia,
Ja, Pan, ich wysłucham,
Ja, Bóg Izraela, ich nie opuszczę.
18 Sprawię, że wytrysną rzeki na gołych miejscach
i krynice wśród dolin,
obrócę pustynie w kałuże wód,
a ziemię suchą w źródła.
19 Zasadzę na pustyni cedry,
akacje, mirty i drzewa oliwne.
Zaszczepię na stepie razem cyprys, wiąz i pinie,
20 Aby widzieli i poznali, zważyli i zrozumieli wszyscy,
że to ręka Pana uczyniła
i że to stworzył Święty Izraelski.
Wyzwanie fałszywych bogów
21 Przedstawcie swoją sprawę — mówi Pan —
podajcie swoje dowody, mówi Król Jakuba!
22 Niech przystąpią i objawią nam, co mą się stać,
powiedzcie nam o rzeczach dawnych, co to było,
abyśmy to wzięli do serca
i dowiedzieli się, jak się one dokonały,
albo zwiastujcie nam o rzeczach przyszłych!
23 Powiedzcie, co się stanie później,
abyśmy poznali, czy jesteście bogami,
i uczyńcie coś, czy dobrego, czy złego,
abyśmy z podziwem mogli to oglądać
24 Oto wy zgoła niczym jesteście
i wasze działanie nic nie znaczy;
obrzydliwy jest ten, kto was sobie obiera.
25 Wzbudziłem na północy męża i przybył,
na wschodzie słońca kogoś, kto wzywa mojego imienia;
zdeptał władców na błoto tak, jak garncarz ugniata glinę.
26 Kto zwiastował to od początku, tak iż wiedzieliśmy
i dawno przedtem, tak iż mówiliśmy: Ma słuszność?
Lecz nie było nikogo, kto by to zwiastował,
i nikt tego nie zapowiadał, i nikt nie słyszał waszych słów.
27 Ja jestem pierwszy, który to Syjonowi powiedział: Oto oni!
I dałem Jeruzalemowi zwiastuna dobrej wieści.
28 Lecz gdy spojrzałem, nie było nikogo,
nie było wśród nich doradcy,
który by na moje pytanie mógł dać odpowiedź.
29 Oto oni wszyscy są niczym,
ich uczynki to marność,
ich bałwany to pusty wiatr.