A Prayer of Habakkuk
1 This is a prayer of the prophet Habakkuk:
2 O Lord, I have heard of what you have done,
and I am filled with awe.
Now do again in our times
the great deeds you used to do.
Be merciful, even when you are angry.
3 God is coming again from Edom;
the holy God is coming from the hills of Paran.
His splendor covers the heavens,
and the earth is full of his praise.
4 He comes with the brightness of lightning;
light flashes from his hand,
there where his power is hidden.
5 He sends disease before him
and commands death to follow him.
6 When he stops, the earth shakes;
at his glance the nations tremble.
The eternal mountains are shattered;
the everlasting hills sink down,
the hills where he walked in ancient times.
7 I saw the people of Cushan afraid
and the people of Midian tremble.
8 Was it the rivers that made you angry, Lord?
Was it the sea that made you furious?
You rode upon the clouds;
the storm cloud was your chariot,
as you brought victory to your people.
9 You got ready to use your bow,
ready to shoot your arrows.
Your lightning split open the earth.
10 When the mountains saw you, they trembled;
water poured down from the skies.
The waters under the earth roared,
and their waves rose high.
11 At the flash of your speeding arrows
and the gleam of your shining spear,
the sun and the moon stood still.
12 You marched across the earth in anger;
in fury you trampled the nations.
13 You went out to save your people,
to save your chosen king.
You struck down the leader of the wicked
and completely destroyed his followers.
14 Your arrows pierced the commander of his army
when it came like a storm to scatter us,
gloating like those who secretly oppress the poor.
15 You trampled the sea with your horses,
and the mighty waters foamed.
16 I hear all this, and I tremble;
my lips quiver with fear.
My body goes limp,
and my feet stumble beneath me.
I will quietly wait for the time to come
when God will punish those who attack us.
17 Even though the fig trees have no fruit
and no grapes grow on the vines,
even though the olive crop fails
and the fields produce no grain,
even though the sheep all die
and the cattle stalls are empty,
18 I will still be joyful and glad,
because the Lord God is my savior.
19 The Sovereign Lord gives me strength.
He makes me sure-footed as a deer
and keeps me safe on the mountains.
Modlitwa błagalna proroka
1 Modlitwa błagalna proroka Habakuka na melodię trenów.
2 Panie! Słyszałem od ciebie wieść,
widziałem, Panie, twoje dzieło.
W najbliższych latach tchnij w nie życie,
w najbliższych latach objaw je!
W gniewie pomnij na miłosierdzie!
3 Bóg przychodzi z Temanu,
Święty z góry Paran. Sela.
Jego wspaniałość okrywa niebiosa,
a ziemia jest pełna jego chwały.
4 Pod nim jest blask jak światłość,
promienie wychodzą z jego rąk
i tam jest ukryta jego moc.
5 Przed nim idzie zaraza,
a za nim podąża mór.
6 Trzęsie się ziemia, gdy powstaje,
gdy patrzy, drżą narody.
Pękają odwieczne góry,
zapadają się prastare pagórki,
jego drogi są wieczne.
7 Widziałem namioty Kuszanu zagrożone zagładą,
rozerwane zasłony ziemi Midianitów.
8 Czy twoja popędliwość, Panie, zwraca się przeciw rzekom,
czy gniewasz się na strumienie,
czy oburzyłeś się na morze,
że siadasz na swoje rumaki,
na swoje wozy zwycięskie?
9 Wydobyłeś swój łuk,
na swoją cięciwę położyłeś strzałę. Sela.
Strumieniami rozdzieliłeś ziemię.
10 Na twój widok drżą góry,
obłoki spuszczają ulewne deszcze;
otchłań morska wydaje swój głos,
wysoko podnosi swe ramiona.
11 Słońce i księżyc wstrzymały swoją jasność
w świetle twych szybkich strzał,
w blasku twojej lśniącej włóczni.
12 W zawziętości kroczysz po ziemi,
w gniewie depczesz narody.
13 Wyruszasz na pomoc swojemu ludowi,
aby ratować swojego pomazańca.
Rozbijasz dom bezbożnego,
obnażasz fundamenty aż do skały. Sela.
14 Przebiłeś wodza jego wojska jego własną strzałą,
jego przywódcy są rozproszeni jak plewa przez burzę,
gdy rozwarli swoje szczęki,
aby pochłonąć w skrytości ubogiego.
15 Jego rumaki wpędziłeś w morze,
w potoki wielkich wód.
16 Gdy to usłyszałem, struchlało moje ciało,
na wieść o tym drgnęły moje wargi;
lęk śmiertelny przeszył moje członki,
a kolana zachwiały się pode mną.
Zadrżałem przed dniem utrapienia, który nadchodzi na lud,
na lud, który mnie uciska.
17 Zaiste, drzewo figowe nie wydaje owocu,
a na winoroślach nie ma gron.
Zawodzi drzewo oliwne,
a rola nie dostarcza pożywienia.
W ogrodzeniu nie ma owiec,
a w oborach nie ma bydła.
18 Lecz ja będę radował się w Panu,
weselił się w Bogu mojego zbawienia.
19 Wszechmogący Pan jest moją mocą.
Sprawia, że moje nogi są chyże jak nogi łań,
i pozwala mi kroczyć po wyżynach.
Przewodnikowi chóru przy wtórze instrumentów strunowych.