Esther Becomes Queen
1 Later, even after the king's anger had cooled down, he kept thinking about what Vashti had done and about his proclamation against her. 2 So some of the king's advisers who were close to him suggested, “Why don't you make a search to find some beautiful young virgins? 3 You can appoint officials in every province of the empire and have them bring all these beautiful young women to your harem here in Susa, the capital city. Put them in the care of Hegai, the eunuch who is in charge of your women, and let them be given a beauty treatment. 4 Then take the young woman you like best and make her queen in Vashti's place.”
The king thought this was good advice, so he followed it.
5 There in Susa lived a Jew named Mordecai son of Jair; he was from the tribe of Benjamin and was a descendant of Kish and Shimei. 6 When King Nebuchadnezzar of Babylon took King Jehoiachin of Judah into exile from Jerusalem, along with a group of captives, Mordecai was among them. 7 He had a cousin, Esther, whose Hebrew name was Hadassah; she was a beautiful young woman, and had a good figure. At the death of her parents, Mordecai had adopted her and brought her up as his own daughter.
8 When the king had issued his new proclamation and many young women were being brought to Susa, Esther was among them. She too was put in the royal palace in the care of Hegai, who had charge of the harem. 9 Hegai liked Esther, and she won his favor. He lost no time in beginning her beauty treatment of massage and special diet. He gave her the best place in the harem and assigned seven young women specially chosen from the royal palace to serve her.
10 Now, on the advice of Mordecai, Esther had kept it secret that she was Jewish. 11 Every day Mordecai would walk back and forth in front of the courtyard of the harem, in order to find out how she was getting along and what was going to happen to her.
12 The regular beauty treatment for the women lasted a year—massages with oil of myrrh for six months and with oil of balsam for six more. After that, each woman would be taken in turn to King Xerxes. 13 When she went from the harem to the palace, she could wear whatever she wanted. 14 She would go there in the evening, and the next morning she would be taken to another harem and put in the care of Shaashgaz, the eunuch in charge of the king's concubines. She would not go to the king again unless he liked her enough to ask for her by name.
15 The time came for Esther to go to the king. Esther—the daughter of Abihail and the cousin of Mordecai, who had adopted her as his daughter; Esther—admired by everyone who saw her. When her turn came, she wore just what Hegai, the eunuch in charge of the harem, advised her to wear. 16 So in Xerxes' seventh year as king, in the tenth month, the month of Tebeth, Esther was brought to King Xerxes in the royal palace. 17 The king liked her more than any of the other women, and more than any of the others she won his favor and affection. He placed the royal crown on her head and made her queen in place of Vashti. 18 Then the king gave a great banquet in Esther's honor and invited all his officials and administrators. He proclaimed a holiday for the whole empire and distributed gifts worthy of a king.
Mordecai Saves the King's Life
19 Meanwhile Mordecai had been appointed by the king to an administrative position. 20 As for Esther, she had still not let it be known that she was Jewish. Mordecai had told her not to tell anyone, and she obeyed him in this, just as she had obeyed him when she was a little girl under his care.
21 During the time that Mordecai held office in the palace, Bigthana and Teresh, two of the palace eunuchs who guarded the entrance to the king's rooms, became hostile to King Xerxes and plotted to assassinate him. 22 Mordecai learned about it and told Queen Esther, who then told the king what Mordecai had found out. 23 There was an investigation, and it was discovered that the report was true, so both men were hanged on the gallows. The king ordered an account of this to be written down in the official records of the empire.
Estera zostaje królową
1 Po tych wydarzeniach, gdy ustał gniew króla Achaszwerosza, wspomniał on Waszti i to, co ona uczyniła, i to, co o niej postanowiono.
2 Lecz dworzanie króla, którzy mu usługiwali, rzekli: Trzeba poszukać dla króla panien, dziewic urodziwych;
3 Niech więc król wyznaczy we wszystkich prowincjach swojego królestwa urzędników, i niech ci zgromadzą wszystkie panny, dziewice urodziwe na zamku w Suzie, w domu kobiet, pod opieką Hegaja, eunucha królewskiego, pilnującego kobiet, i niech im dostarczą olejków kosmetycznych.
4 A ta panna, która najbardziej spodoba się królowi, niech zostanie królową zamiast Waszti. Rzecz ta spodobała się królowi, tak więc postąpił.
5 A był na zamku w Suzie pewien Żyd, imieniem Mordochaj, syn Jaira, syna Szimejego, syna Kisza, z plemienia Beniamina.
6 Został on uprowadzony do niewoli z Jeruzalemu wraz z jeńcami uprowadzonymi razem z królem judzkim Jechoniaszem, którego uprowadził do niewoli Nebukadnesar, król babiloński.
7 Był on opiekunem Hadassy, to jest Estery, córki swego stryja, gdyż nie miała ona ani ojca, ani matki. Była to panna urodziwa i piękna. A po śmierci jej ojca i matki przyjął ją Mordochaj za córkę.
8 Gdy tedy usłyszano o nakazie i zarządzeniu króla i gdy zgromadzono wiele panien na zamku w Suzie pod opiekę Hegaja, została też zabrana Estera do pałacu królewskiego pod opiekę Hegaja, pilnującego kobiet.
9 I spodobała mu się ta panna, i zyskała u niego względy, toteż od razu kazał jej dostarczyć należne jej stroje i kosmetyki, i przydziały i dał jej siedem dziewcząt z pałacu królewskiego, i wyznaczył dla niej i dla jej dziewcząt najlepsze pomieszczenia w domu kobiet.
10 Estera nie ujawniła wszakże swojej narodowości i swojego pochodzenia, gdyż Mordochaj zakazał jej to uczynić.
11 A Mordochaj przechadzał się codziennie przed dziedzińcem domu kobiet, aby dowiadywać się o zdrowiu Estery i o tym, co się z nią dzieje.
12 Gdy zaś przyszła na każdą z tych panien kolej, aby pójść do króla Achaszwerosza po upływie dwunastomiesięcznego okresu pielęgnowania ich urody kobiecej, mianowicie po sześciu miesiącach olejkiem mirrowym, a po sześciu miesiącach balsamem i innymi kosmetykami kobiecymi,
13 Wtedy dopiero panna szła do króla, a dawano jej wszystko, co idąc do króla, chciała wziąć z sobą, z domu kobiet do pałacu królewskiego.
14 Wieczorem szła, a rano wracała do innego domu kobiet pod opiekę Szaaszgaza, eunucha królewskiego, pilnującego nałożnic. Nie szła już do króla, chyba że król ją sobie upodobał i imiennie ją wzywano.
15 Gdy więc na Esterę, córkę Abichaila, stryja Mordochaja, który przyjął ją za córkę, przyszła kolej, aby pójść do króla, nie żądała niczego poza tym, co jej doradził Hegaj, eunuch królewski, pilnujący kobiet. I Estera zyskała względy u wszystkich, którzy na nią spojrzeli.
16 Estera zaś została zabrana do króla Achaszwerosza do pałacu królewskiego w dziesiątym miesiącu, to jest w miesiącu Tebet, w siódmym roku jego panowania.
17 Król pokochał Esterę bardziej niż wszystkie kobiety i ona znalazła łaskę i zyskała u niego względy ponad wszystkie dziewice. Toteż włożył diadem królewski na jej głowę i uczynił ją królową zamiast Waszti.
18 Potem król wydał wielką ucztę dla wszystkich swoich książąt i dworzan, ucztę Estery, prowincjom zaś przyznał ulgi podatkowe i porozdzielał królewskie dary.
Mordochaj wykrywa spisek przeciwko królowi
19 A gdy pozostałe dziewice sprowadzono do drugiego domu kobiet, Mordochaj był w orszaku królewskim.
20 Lecz Estera nic jeszcze nie powiedziała o swoim pochodzeniu i o swojej narodowości, jak jej nakazał Mordochaj; polecenie Mordochaja wykonała Estera tak jak wtedy, gdy była jeszcze pod jego opieką.
21 Otóż w tym czasie, gdy Mordochaj był w orszaku królewskim, dwaj eunuchowie królewscy spośród stróżów progów, Bigtan i Teresz, wpadli w gniew i szukali sposobności, aby dokonać zamachu na króla Achaszwerosza.
22 Wiadomość o tej sprawie dotarła do Mordochaja i on podał ją królowej Esterze, Estera zaś w imieniu Mordochaja powiedziała o tym królowi.
23 Sprawę zbadano i stwierdzono jej prawdziwość, wobec czego obu ich powieszono na szubienicy, po czym zapisano to w obecności króla w Księdze Dziejów.