Josiah Celebrates the Passover
(2 Kings 23.21-23)1 King Josiah celebrated the Passover at Jerusalem in honor of the Lord; on the fourteenth day of the first month they killed the animals for the festival. 2 He assigned to the priests the duties they were to perform in the Temple and encouraged them to do them well. 3 He also gave these instructions to the Levites, the teachers of Israel, who were dedicated to the Lord: “Put the sacred Covenant Box in the Temple that King Solomon, the son of David, built. You are no longer to carry it from place to place, but you are to serve the Lord your God and his people Israel. 4 Take your places in the Temple by clans, according to the responsibilities assigned to you by King David and his son King Solomon, 5 and arrange yourselves so that some of you will be available to help each family of the people of Israel. 6 You are to kill the Passover lambs and goats. Now make yourselves ritually clean and prepare the sacrifices in order that your fellow Israelites may follow the instructions which the Lord gave through Moses.”
7 For the use of the people at the Passover, King Josiah contributed from his own herds and flocks 30,000 sheep, lambs, and young goats, and 3,000 bulls. 8 His officials also made contributions for the people, the priests, and the Levites to use. And the officials in charge of the Temple—Hilkiah, the High Priest, Zechariah, and Jehiel—gave the priests 2,600 lambs and young goats and 300 bulls for sacrifices during the festival. 9 The leaders of the Levites—Conaniah, Shemaiah and his brother Nethanel, Hashabiah, Jeiel, and Jozabad—contributed 5,000 lambs and young goats and 500 bulls for the Levites to offer as sacrifices.
10 When everything was arranged for the Passover, the priests and the Levites took their posts, as commanded by the king. 11 After the lambs and goats had been killed, the Levites skinned them, and the priests sprinkled the blood on the altar. 12 Then they divided among the people, by family groups, the animals for burnt offerings, so that they could offer them according to the instructions in the Law of Moses. 13 The Levites roasted the Passover sacrifices over the fire, according to the regulations, and boiled the sacred offerings in pots, kettles, and pans, and quickly distributed the meat to the people. 14 After this was done, the Levites provided meat for themselves and for the priests descended from Aaron, for the priests were kept busy until night, burning the animals that were burned whole and the fat of the sacrifices. 15 The following musicians of the Levite clan of Asaph were in the places assigned to them by King David's instructions: Asaph, Heman, and Jeduthun, the king's prophet. The guards at the Temple gates did not need to leave their posts, because the other Levites prepared the Passover for them. 16 So, as King Josiah had commanded, everything was done that day for the worship of the Lord, the keeping of the Passover Festival, and the offering of burnt offerings on the altar. 17 For seven days all the people of Israel who were present celebrated the Passover and the Festival of Unleavened Bread. 18 Since the days of the prophet Samuel, the Passover had never been celebrated like this. None of the former kings had ever celebrated a Passover like this one celebrated by King Josiah, the priests, the Levites, and the people of Judah, Israel, and Jerusalem 19 in the eighteenth year of Josiah's reign.
The End of Josiah's Reign
(2 Kings 23.28-30)20 After King Josiah had done all this for the Temple, King Neco of Egypt led an army to fight at Carchemish on the Euphrates River. Josiah tried to stop him, 21 but Neco sent Josiah this message: “This war I am fighting does not concern you, King of Judah. I have not come to fight you, but to fight my enemies, and God has told me to hurry. God is on my side, so don't oppose me, or he will destroy you.” 22 But Josiah was determined to fight. He refused to listen to what God was saying through King Neco, so he disguised himself and went into battle on the plain of Megiddo.
23 During the battle King Josiah was struck by Egyptian arrows. He ordered his servants, “Take me away; I'm badly hurt!” 24 They lifted him out of his chariot, placed him in a second chariot which he had there, and took him to Jerusalem. There he died and was buried in the royal tombs. All the people of Judah and Jerusalem mourned his death.
25 The prophet Jeremiah composed a lament for King Josiah. It has become a custom in Israel for the singers, both men and women, to use this song when they mourn for him. The song is found in the collection of laments.
26 Everything that Josiah did—his devotion to the Lord, his obedience to the Law, 27 and his history from beginning to end—is all recorded in The History of the Kings of Israel and Judah.
Święto Paschy za króla Jozjasza
(II Król. 23,21—23)1 Jozjasz obchodził w Jeruzalemie Paschę dla Pana. Baranka paschalnego zabili czternastego dnia pierwszego miesiąca.
2 Wyznaczył wtedy kapłanów do ich czynności, zachęcając ich do służby w świątyni Pańskiej.
3 Kazał potem Lewitom, którzy nauczali całego Izraela i byli Panu poświęceni: Wnieście świętą Skrzynię do świątyni, którą zbudował Salomon, syn Dawida, król izraelski; nie trzeba jej już nosić na barkach. Służcie więc Panu, waszemu Bogu, i jego ludowi izraelskiemu,
4 Bądźcie w pogotowiu w swoich grupach według waszych rodów stosownie do przepisu Dawida, króla izraelskiego, i zgodnie z postanowieniem jego syna Salomona.
5 Stójcie w świątyni oddziałami według rodów jako przedstawiciele waszych pobratymców z ludu, po jednym oddziale Lewitów dla jednego rodu.
6 Zabijcie baranka paschalnego i poświęćcie się! Bądźcie gotowi do usługiwania waszym braciom, aby uczynili, według słowa Pańskiego, podanego za pośrednictwem Mojżesza!
7 Jozjasz darował jako ofiarę za lud, za wszystkich obecnych, młode jagnięta i koźlęta w liczbie trzydziestu tysięcy oraz trzy tysiące wołów, wszystko z własnego majątku króla.
8 Także jego książęta darowali dobrowolnie ludowi jako ofiarę za kapłanów i Lewitów: a więc Chilkiasza, Zachariasza i Jechiela, przełożonych świątyni Bożej, dali kapłanom na ofiary paschalne drobnego bydła dwa tysiące sześćset sztuk, a wołów trzysta.
9 Konaniasz zaś i jego bracia Semajasz i Netanael oraz Chaszabiasz, Jeiel i Jozabad, naczelnicy lewiccy, darowali Lewitom na ofiary paschalne drobnego bydła pięć tysięcy, a wołów pięćset.
10 Gdy ustalono służbę Bożą, kapłani stanęli na swych stanowiskach, Lewici w swoich grupach zgodnie z rozkazem królewskim.
11 Zabijali oni baranki paschalne, kapłani zaś kropili odbieraną z ich rąk krwią, podczas gdy Lewici obdzierali je ze skóry.
12 Części przeznaczone na całopalenie odkładali na bok, aby porozdzielać je pomiędzy poszczególne grupy rodowe wśród pospólstwa, by one złożyły je w ofierze Panu, jak jest napisane w księdze Mojżeszowej. Tak samo postąpiono z wołami.
13 Następnie upiekli baranka paschalnego na ogniu, zgodnie z prawem, poświęcone dary zaś gotowali w garnkach, w kotłach i misach i roznosili je szybko całemu ludowi.
14 A potem przygotowali posiłek także dla siebie i dla kapłanów — gdyż kapłani jako potomkowie Aarona byli zajęci składaniem ofiar całopalnych oraz tłuszczów aż do samej nocy — toteż Lewici przygotowali posiłek dla siebie i dla kapłanów, potomków Aarona.
15 Śpiewacy, potomkowie Asafa, trwali na swoich stanowiskach zgodnie z nakazem Dawida, Asafa, Hemana i Jedutuna, jasnowidza królewskiego, tak samo odźwierni przy każdej poszczególnej bramie; nie schodzili ze swoich stanowisk służbowych, gdyż ich bracia, Lewici, przygotowali im posiłek.
16 W ten sposób została ustalona w tym dniu cała służba Boża dla Pana, aby odtąd tak obchodzić Paschę i składać ofiary całopalne na ołtarzu Pana zgodnie z rozkazem króla Jozjasza.
17 I obchodzili synowie izraelscy, którzy w tym czasie tam się znaleźli, Paschę i Święto Przaśników przez siedem dni.
18 Takiej, jak ta Pascha, nie obchodzono w Izraelu od czasów proroka Samuela, ani też żaden król izraelski nie urządził takiej Paschy, jak ta, którą obchodził Jozjasz wraz z kapłanami, Lewitami, z całą Judą i Izraelem, które się zebrały, i z mieszkańcami Jeruzalemu.
19 Obchodzono zaś tę Paschę w osiemnastym roku panowania Jozjasza.
Śmierć Jozjasza w bitwie pod Megiddo
(II Król. 23,28—30)20 Po tym wszystkim, gdy Jozjasz już odnowił świątynię, wyruszył Necho, król egipski, aby walczyć pod Karkemisz nad Eufratem. Jozjasz wyprawił się, aby się z nim potykać.
21 Wtedy tamten wysłał do niego posłów z takim poselstwem: Co jest między nami, królu judzki? Nie przeciwko tobie dziś wyruszyłem, lecz przeciwko domowi, z którym jestem w stanie wojny. Bóg zaś kazał mi, ażebym się śpieszył. Nie sprzeciwiaj się Bogu, który jest ze mną, aby cię nie zgubił.
22 Lecz Jozjasz nie zaniechał go, owszem szykował się, aby się z nim rozprawić, nie słuchając słów Necha, które jednak pochodziły z ust Bożych, i ruszył do bitwy na równinie Megiddo.
23 Wtem łucznicy trafili króla Jozjasza. Wtedy król kazał swoim sługom: Wywieźcie mnie stąd, bom ciężko ranny.
24 Jego słudzy wyciągnęli go z wozu bojowego i umieścili na innym wozie, który też do niego należał, i zawieźli go do Jeruzalemu, gdzie umarł i został pochowany w grobach swoich przodków. Cała Juda zaś i Jeruzalem opłakiwały Jozjasza.
25 Jeremiasz ułożył pieśń żałobną o Jozjaszu, a wszyscy śpiewacy i śpiewaczki nucą ją w swych narzekaniach nad Jozjaszem do dnia dzisiejszego; i zaprowadzono to jako zwyczaj w Izraelu. Są też one zapisane w Narzekaniach.
26 Pozostałe zaś sprawy Jozjasza i przejawy jego pobożności, zgodne z tym, co jest napisane w zakonie Pana,
27 I jego dzieje, pierwsze i ostatnie, są zapisane w Księdze Królów Izraelskich i Judzkich.