King Josiah of Judah
(2 Kings 22.12 2)1 Josiah was eight years old when he became king of Judah, and he ruled in Jerusalem for thirty-one years. 2 He did what was pleasing to the Lord; he followed the example of his ancestor King David, strictly obeying all the laws of God.
Josiah Attacks Pagan Worship
3 In the eighth year that Josiah was king, while he was still very young, he began to worship the God of his ancestor King David. Four years later he began to destroy the pagan places of worship, the symbols of the goddess Asherah, and all the other idols. 4 Under his direction the altars where Baal was worshiped were smashed, and the incense altars near them were torn down. They ground to dust the images of Asherah and all the other idols and then scattered the dust on the graves of the people who had sacrificed to them. 5 He burned the bones of the pagan priests on the altars where they had worshiped. By doing all this, he made Judah and Jerusalem ritually clean again. 6 He did the same thing in the cities and the devastated areas of Manasseh, Ephraim, and Simeon, and as far north as Naphtali. 7 Throughout the territory of the Northern Kingdom he smashed the altars and the symbols of Asherah, ground the idols to dust, and broke into bits all the incense altars. Then he returned to Jerusalem.
The Book of the Law Is Discovered
(2 Kings 22.3-20)8 In the eighteenth year of his reign, after he had purified the land and the Temple by ending pagan worship, King Josiah sent three men to repair the Temple of the Lord God: Shaphan son of Azaliah, Maaseiah, the governor of Jerusalem, and Joah son of Joahaz, a high official. 9 The money that the Levite guards had collected in the Temple was turned over to Hilkiah the High Priest. (It had been collected from the people of Ephraim and Manasseh and the rest of the Northern Kingdom, and from the people of Judah, Benjamin, and Jerusalem.) 10 This money was then handed over to the three men in charge of the Temple repairs, and they gave it to 11 the carpenters and the builders to buy the stones and the timber used to repair the buildings that the kings of Judah had allowed to decay. 12 The men who did the work were thoroughly honest. They were supervised by four Levites: Jahath and Obadiah of the clan of Merari, and Zechariah and Meshullam of the clan of Kohath. (The Levites were all skillful musicians.) 13 Other Levites were in charge of transporting materials and supervising the workers on various jobs, and others kept records or served as guards.
14 While the money was being taken out of the storeroom, Hilkiah found the book of the Law of the Lord, the Law that God had given to Moses. 15 He said to Shaphan, “I have found the book of the Law here in the Temple.” He gave Shaphan the book, 16 and Shaphan took it to the king. He reported, “We have done everything that you commanded. 17 We have taken the money that was kept in the Temple and handed it over to the workers and their supervisors.” 18 Then he added, “I have here a book that Hilkiah gave me.” And he read it aloud to the king.
19 When the king heard the book being read, he tore his clothes in dismay 20 and gave the following order to Hilkiah, to Ahikam son of Shaphan, to Abdon son of Micaiah, to Shaphan, the court secretary, and to Asaiah, the king's attendant: 21 “Go and consult the Lord for me and for the people who still remain in Israel and Judah. Find out about the teachings of this book. The Lord is angry with us because our ancestors have not obeyed the word of the Lord and have not done what this book says must be done.”
22 At the king's command, Hilkiah and the others went to consult a woman named Huldah, a prophet who lived in the newer part of Jerusalem. (Her husband Shallum, the son of Tikvah and grandson of Harhas, was in charge of the Temple robes.) They described to her what had happened, 23 and she told them to go back to the king and give him 24 the following message from the Lord: “I am going to punish Jerusalem and all its people with the curses written in the book that was read to the king. 25 They have rejected me and have offered sacrifices to other gods, and so have stirred up my anger by all they have done. My anger is aroused against Jerusalem, and it will not die down. 26 As for the king himself, this is what I, the Lord God of Israel, say: You listened to what is written in the book, 27 and you repented and humbled yourself before me, tearing your clothes and weeping, when you heard how I threatened to punish Jerusalem and its people. I have heard your prayer, 28 and the punishment which I am going to bring on Jerusalem will not come until after your death. I will let you die in peace.”
The men returned to King Josiah with this message.
Josiah Makes a Covenant to Obey the Lord
(2 Kings 23.1-20)29 King Josiah summoned all the leaders of Judah and Jerusalem, 30 and together they went to the Temple, accompanied by the priests and the Levites and all the rest of the people, rich and poor alike. Before them all the king read aloud the whole book of the covenant, which had been found in the Temple. 31 He stood by the royal column and made a covenant with the Lord to obey him, to keep his laws and commands with all his heart and soul, and to put into practice the demands attached to the covenant, as written in the book. 32 He made the people of Benjamin and everyone else present in Jerusalem promise to keep the covenant. And so the people of Jerusalem obeyed the requirements of the covenant they had made with the God of their ancestors. 33 King Josiah destroyed all the disgusting idols that were in the territory belonging to the people of Israel, and as long as he lived, he required the people to serve the Lord, the God of their ancestors.
Panowanie Jozjasza
(II Król. 22,1—2)1 Jozjasz miał osiem lat, gdy objął władzę królewską, a panował trzydzieści jeden lat w Jeruzalemie.
2 Czynił on to, co prawe w oczach Pana, kroczył drogami Dawida, swego praojca, nie odstępując od nich ani w prawo, ani w lewo.
Reforma religijna Jozjasza
(II Król. 23,4—20)3 W ósmym roku swego panowania, chociaż jeszcze był młody, zaczął szukać Boga Dawida, swego praojca, a w dwunastym roku zaczął oczyszczać Judę i Jeruzalem ze świątynek na wzgórzach, z aszer, z bałwanów i odlewanych posągów.
4 W jego obecności burzono ołtarze Baalów, on kazał poutrącać znajdujące się nad nimi ołtarzyki kadzielne, rozbijać aszery i bałwany i odlewane posągi rozkruszyć na miał, i rozrzucić na groby tych, którzy im składali ofiary.
5 Kości kapłanów wyżynnych kazał spalić na ich ołtarzach i tak oczyścił Judę i Jeruzalem.
6 W miastach Manassesytów, Efraimitów, Symeonitów i aż do ziemi Naftalitów w ich ruinach wokoło
7 Kazał burzyć ołtarze, rozbijać aszery i kruszyć bałwany na miał, poutrącać ołtarzyki kadzidlane w całej ziemi izraelskiej, po czym powrócił do Jeruzalemu.
Odkrycie księgi zakonu w świątyni
(II Król. 22,3—23,3)8 W osiemnastym roku swego panowania, oczyściwszy kraj i świątynię, wysłał Szafana, syna Asaliasza, Maasejasza, dowódcę miasta i Joacha, syna Joachaza, kanclerza, ażeby zajęli się naprawą świątyni Pana, swego Boga.
9 Gdy przybyli do arcykapłana Chilkiasza, dali mu pieniądze przyniesione do świątyni Bożej, a zebrane przez Lewitów pełniących służbę u progu, od Manessesytów, Efraimitów i od pozostałych Izraelitów, jak również od wszystkich Judejczyków i Beniaminitów oraz od mieszkańców Jeruzalemu;
10 Oni oddali je do rąk kierowników robót mających nadzór nad świątynią Pana, ci zaś, kierownicy robót, dali je pracującym nad odnowieniem i naprawą świątyni,
11 Dali je cieślom i murarzom na zakup kamienia ciosanego i drzewa na wiązania, i na ściany budynków, które królowie judzcy doprowadzili do ruiny.
12 Mężowie ci wykonywali swoją pracę nader sumiennie. Nadzór nad nimi sprawowali Jachat i Obadiasz, Lewici z rodu Merarytów, oraz Zachariasz i Meszullam z rodu Kehatytów. Lewici owi — a wszyscy umieli grać na instrumentach muzycznych —
13 Byli postawieni nad tragarzami oraz dozorowali wszystkich wykonawców robót wszelkiego rodzaju. Niektórzy z tych Lewitów byli pisarzami, urzędnikami i odźwiernymi.
14 Gdy wydobywano pieniądze przyniesione do świątyni Pańskiej, kapłan Chilkiasz natknął się na księgę zakonu Pańskiego, podanego za pośrednictwem Mojżesza.
15 Chilkiasz odezwał się więc i rzekł do pisarza Szafana: Znalazłem w świątyni Pańskiej księgę zakonu. Następnie Chilkiasz oddał tę księgę Szafanowi.
16 A gdy Szafan przyniósł tę księgę do króla, złożył królowi dokładne sprawozdanie, mówiąc: Wszystko, co zostało zlecone twoim sługom, oni wykonują.
17 Wysypali oni pieniądze znajdujące się w świątyni Pańskiej i dali je do rąk dozorujących i do rąk wykonawców robót.
18 Potem pisarz Szafan powiedział królowi: Kapłan Chilkiasz dał mi księgę. I Szafan zaczął z niej czytać królowi.
19 A gdy król usłyszał słowa zakonu, rozdarł swoje szaty,
20 Po czym dał Chilkiaszowi, Achikamowi, synowi Szafana, Abdonowi, synowi Michy, pisarzowi Szafanowi oraz dworzaninowi królewskiemu Asajaszowi taki rozkaz:
21 Idźcie, zasięgnijcie rady Pana o mnie i o pozostałych w Izraelu i Judzie co do słów znalezionej księgi, gdyż wielki jest gniew Pana, jaki rozgorzał na nas za to, że nasi ojcowie nie przestrzegali nakazu Pańskiego i nie postępowali zgodnie ze wszystkim, co jest napisane w tej księdze.
22 Poszedł więc Chilkiasz i ci, którym król kazał, do prorokini Chuldy, żony Szalluma, syna Tokhata, syna Chasry, przełożonego szatni. Mieszkała ona w Jeruzalemie w drugiej dzielnicy i powiedzieli jej, o co chodzi.
23 Ona rzekła do nich: Tak mówi Pan, Bóg Izraela: Powiedzcie temu mężowi, który przysłał was do mnie:
24 Tak mówi Pan: Oto Ja sprowadzę nieszczęście na to miejsce i na jego mieszkańców, wszystkie przekleństwa zapisane w księdze, którą odczytano przed królem judzkim,
25 Za to, że opuścili mnie i składali ofiary z kadzidła innym bogom, drażniąc mnie wszystkimi uczynkami swoich rąk, toteż rozgorzał mój gniew na to miejsce i nie ochłonie.
26 Królowi judzkiemu, który posyła was po wyrocznię Pana, tak powiedzcie: Tak mówi Pan, Bóg Izraela: Co się tyczy słów, które słyszałeś —
27 Ponieważ zmiękło twoje serce i ukorzyłeś się przed Bogiem, gdy usłyszałeś jego słowo przeciwko temu miejscu i przeciwko jego mieszkańcom, i ukorzyłeś się, i rozdarłeś swoje szaty, i zapłakałeś przede mną, przeto usłyszałem i Ja — mówi Pan.
28 Oto Ja przyłączę cię do twoich ojców i w pokoju będziesz złożony w twoim grobie, twoje oczy nie ujrzą całego tego nieszczęścia, jakie Ja sprowadzę na to miejsce i na jego mieszkańców. A gdy oni przynieśli królowi tę odpowiedź,
29 Król rozesłał wezwania i zgromadził wszystkich starszych z Judy i z Jeruzalemu,
30 Potem wstąpił król do świątyni Pana oraz wszyscy mężowie judzcy i mieszkańcy Jeruzalemu, i kapłani, i Lewici, i cały lud, od największych do najmniejszych, i kazał odczytać przed nimi wszystkie słowa Księgi Przymierza, znalezionej w świątyni Pana.
31 Następnie stanął król na swoim miejscu i zawarł przed Panem przymierze, że będą chodzić za Panem i przestrzegać jego przykazań i rad, i ustaw z całego swego serca i z całej swojej duszy, wypełniając słowa przymierza zapisane w tej księdze.
32 I kazał przystąpić do przymierza wszystkim, którzy znajdowali się w Jeruzalemie i w Beniaminie, a mieszkańcy Jeruzalemu postąpili zgodnie z przymierzem Boga, Boga ojców ich.
33 Jozjasz usunął wszystkie obrzydliwości ze wszystkich ziem, które należały do synów izraelskich i nakłonił wszystkich, którzy znajdowali się w Izraelu, do służenia swojemu Bogu. Przez całe jego życie nie odstąpili oni od Pana, Boga ojców swoich.