1 Jehoshaphat died and was buried in the royal tombs in David's City and his son Jehoram succeeded him as king.
King Jehoram of Judah
(2 Kings 8.17-24)2 Jehoram son of King Jehoshaphat of Judah had six brothers: Azariah, Jehiel, Zechariah, Azariahu, Michael, and Shephatiah. 3 Their father gave them large amounts of gold, silver, and other valuable possessions, and placed each one in charge of one of the fortified cities of Judah. But because Jehoram was the oldest, Jehoshaphat made him his successor. 4 When Jehoram was in firm control of the kingdom, he had all his brothers killed, and also some Israelite officials.
5 Jehoram became king at the age of thirty-two, and he ruled in Jerusalem for eight years. 6 He followed the wicked example of King Ahab and the other kings of Israel, because he had married one of Ahab's daughters. He sinned against the Lord, 7 but the Lord was not willing to destroy the dynasty of David, because he had made a covenant with David and promised that his descendants would always continue to rule.
8 During Jehoram's reign Edom revolted against Judah and became an independent kingdom. 9 So Jehoram and his officers set out with chariots and invaded Edom. There the Edomite army surrounded them, but during the night they managed to break out and escape. 10 Edom has been independent of Judah ever since. During this same period the city of Libnah also revolted, because Jehoram had abandoned the Lord, the God of his ancestors. 11 He even built pagan places of worship in the Judean highlands and led the people of Judah and Jerusalem to sin against the Lord.
12 The prophet Elijah sent Jehoram a letter, which read as follows: “The Lord, the God of your ancestor David, condemns you, because you did not follow the example of your father, King Jehoshaphat, or that of your grandfather, King Asa. 13 Instead, you have followed the example of the kings of Israel and have led the people of Judah and Jerusalem into being unfaithful to God, just as Ahab and his successors led Israel into unfaithfulness. You even murdered your brothers, who were better men than you are. 14 As a result, the Lord will severely punish your people, your children, and your wives, and will destroy your possessions. 15 You yourself will suffer a painful intestinal disease that will grow worse day by day.”
16 Some Philistines and Arabs lived near where some Ethiopians had settled along the coast. The Lord caused them to go to war against Jehoram. 17 They invaded Judah, looted the royal palace, and carried off as prisoners all the king's wives and sons except Ahaziah, his youngest son.
18 Then after all this, the Lord brought on the king a painful disease of the intestines. 19 For almost two years it grew steadily worse until finally the king died in agony. His subjects did not light a bonfire in mourning for him as had been done for his ancestors.
20 Jehoram had become king at the age of thirty-two and had ruled in Jerusalem for eight years. Nobody was sorry when he died. They buried him in David's City, but not in the royal tombs.
Panowanie Jehorama z Judy
(II Król. 8,16—24)1 I spoczął Jehoszafat ze swoimi ojcami, i pochowano go obok jego ojców w Mieście Dawida, a władzę królewską po nim objął Jehoram, jego syn.
2 Miał on braci, synów Jehoszafata: Azariasza, Jechiela, Zachariasza, Azariasza, Michaela i Szefatiasza. Wszyscy oni byli synami Jehoszafata, króla judzkiego.
3 Ich ojciec obdarował ich obfitymi darami w srebrze, w złocie i klejnotach oraz miastami warownymi w Judzie; lecz władzę królewską oddał Jehoramowi, gdyż on był pierworodnym.
4 Gdy Jehoram objął władzę królewską po swoim ojcu i umocnił się w niej, kazał pozabijać swoich braci mieczem, a także niektórych spośród książąt Izraela.
5 Jehoram miał trzydzieści dwa lata, gdy objął władzę królewską, a panował w Jeruzalemie osiem lat.
6 Kroczył jednakże drogą królów izraelskich, podobnie jak postępował ród Achaba, gdyż córka Achaba była jego żoną, toteż czynił to, co było złe w oczach Pana.
7 Jednakże Pan nie chciał wytracić rodu Dawida przez wzgląd na przymierze, jakie zawarł z Dawidem zgodnie z daną mu obietnicą, że nie da nigdy wygasnąć jego potomstwu.
8 Za jego czasów Edomici wyzwolili się spod zwierzchnictwa Judy i ustanowili sobie własnego króla.
9 Wtedy Jehoram wyruszył wraz ze swoimi dowódcami i wszystkimi swoimi wozami wojennymi, lecz musiał zerwać się w nocy i przebijać się przez Edomitów, którzy otoczyli jego i dowódców wozów wojennych.
10 W ten sposób Edomici wyzwolili się spod zwierzchnictwa Judy aż do dnia dzisiejszego. Również Libna wyzwoliła się w tym czasie spod jego władzy, gdyż opuścił on Pana, Boga swoich ojców,
11 I pobudował świątynki na górach judzkich, i przywiódł do cudzołóstwa mieszkańców Jeruzalemu oraz zwiódł Judę.
12 Wtedy przyszło do niego pismo od proroka Eliasza tej treści: Tak mówi Pan, Bóg Dawida, twego praojca: Dlatego że nie chodziłeś drogami Jehoszafata, swego ojca, i drogami Asy, króla judzkiego,
13 Lecz poszedłeś drogą królów izraelskich i przywiodłeś do cudzołóstwa Judę i mieszkańców Jeruzalemu, jak przywodził do cudzołóstwa ród Achaba, oraz pomordowałeś swoich braci, rodzinę swojego ojca, którzy byli lepsi od ciebie,
14 Przeto Pan uderzy potężnym ciosem w twój lud, w twoich synów, w twoje żony i w twoje mienie,
15 Ty sam zaś zachorujesz ciężko na chorobę jelit, tak iż po pewnym czasie od tej choroby wyjdą z ciebie wnętrzności.
16 Potem Pan pobudził przeciwko Jehoramowi gniew Filistyńczyków i Arabów, mieszkających obok Kuszytów,
17 I ci, wyruszywszy przeciwko Judzie, wtargnęli do niej i zagarnęli całe mienie, jakie znajdowało się w pałacu królewskim, uprowadzili też jego synów i żony, a został przy nim tylko najmłodszy z jego synów, Jehoachaz.
18 A po tym wszystkim nawiedził go Pan nieuleczalną chorobą jelit.
19 Po upływie dłuższego czasu, gdy dobiegał końca drugi rok, wyszły zeń na skutek choroby wnętrzności i umarł wśród ciężkich boleści. Jego ludzie nie zapalili na jego cześć ogniska, jak je zapalano dla jego przodków.
20 Miał on trzydzieści dwa lata, gdy objął władzę królewską, a panował osiem lat w Jeruzalemie. Gdy odszedł, nikt go nie żałował. Pogrzebano go w Mieście Dawida, lecz nie w grobach królewskich.