Nathan's Message to David
(2 Samuel 7.1-17)1 King David was now living in his palace. One day he sent for the prophet Nathan and said to him, “Here I am living in a house built of cedar, but the Lord's Covenant Box is kept in a tent!”
2 Nathan answered, “Do whatever you have in mind, because God is with you.”
3 But that night God said to Nathan, 4 “Go and tell my servant David that I say to him, ‘You are not the one to build a temple for me to live in. 5 From the time I rescued the people of Israel from Egypt until now I have never lived in a temple; I have always lived in tents and moved from place to place. 6 In all my traveling with the people of Israel I never asked any of the leaders that I appointed why they had not built me a temple made of cedar.’
7 “So tell my servant David that I, the Lord Almighty, say to him, ‘I took you from looking after sheep in the fields and made you the ruler of my people Israel. 8 I have been with you wherever you have gone, and I have defeated all your enemies as you advanced. I will make you as famous as the greatest leaders in the world. 9-10 I have chosen a place for my people Israel and have settled them there, where they will live without being oppressed any more. Ever since they entered this land they have been attacked by violent people, but this will not happen again. I promise to defeat all your enemies and to give you descendants. 11 When you die and are buried with your ancestors, I will make one of your sons king and will keep his kingdom strong. 12 He will be the one to build a temple for me, and I will make sure that his dynasty continues forever. 13 I will be his father, and he will be my son. I will not withdraw my support from him as I did from Saul, whom I removed so that you could be king. 14 I will put him in charge of my people and my kingdom forever. His dynasty will never end.’”
15 Nathan told David everything that God had revealed to him.
David's Prayer of Thanksgiving
(2 Samuel 7.18-29)16 Then King David went into the Tent of the Lord's presence, sat down, and prayed, “I am not worthy of what you have already done for me, Lord God, nor is my family. 17 Yet now you are doing even more; you have made promises about my descendants in the years to come, and you, Lord God, are already treating me like someone great. 18 What more can I say to you! You know me well, and yet you honor me, your servant. 19 It was your will and purpose to do this for me and to show me my future greatness. 20 Lord, there is none like you; we have always known that you alone are God. 21 There is no other nation on earth like Israel, whom you rescued from slavery to make them your own people. The great and wonderful things you did for them spread your fame throughout the world. You rescued your people from Egypt and drove out other nations as your people advanced. 22 You have made Israel your own people forever, and you, Lord, have become their God.
23 “And now, O Lord, fulfill for all time the promise you made about me and my descendants, and do what you said you would. 24 Your fame will be great, and people will forever say, ‘The Lord Almighty is God over Israel.’ And you will preserve my dynasty for all time. 25 I have the courage to pray this prayer to you, my God, because you have revealed all this to me, your servant, and have told me that you will make my descendants kings. 26 You, Lord, are God, and you have made this wonderful promise to me. 27 I ask you to bless my descendants so that they will continue to enjoy your favor. You, Lord, have blessed them, and your blessing will rest on them forever.”
Przymierze Boga z Dawidem
(II Sam. 7,1—29)1 A gdy Dawid zamieszkał w swoim domu, rzekł do proroka Natana: Oto ja mieszkam w domu z drzewa cedrowego, a Skrzynia Przymierza Pańskiego pod zasłonami.
2 Wtedy odpowiedział Natan Dawidowi: Wszystko, co masz w sercu swoim, uczyń, gdyż Bóg jest z tobą.
3 Lecz jeszcze tej samej nocy doszło Natana słowo Boga tej treści:
4 Idź i powiedz Dawidowi, słudze memu: Tak mówi Pan: Nie ty zbudujesz mi dom, abym w nim mieszkał,
5 Gdyż nie mieszkałem w świątyni od dnia, kiedy wyprowadziłem Izraela, aż do dnia dzisiejszego, ale przechodziłem z namiotu do namiotu i z przybytku do przybytku.
6 Czy kiedykolwiek, wędrując z całym Izraelem, przemówiłem choćby do jednego z sędziów izraelskich, którym zleciłem pasterstwo nad moim ludem, w te słowa: Dlaczego nie zbudowaliście mi świątyni z drzewa cedrowego?
7 Teraz tedy tak powiedz słudze memu, Dawidowi: Tak mówi Pan Zastępów: Ja wziąłem cię z pastwiska, od trzody, abyś był księciem nad moim ludem, nad Izraelem,
8 I byłem z tobą wszędzie, gdziekolwiek chodziłeś, i wytępiłem wszystkich nieprzyjaciół sprzed twego oblicza, i czynię cię nader sławnym, jak sławni są wielcy na tej ziemi.
9 Wyznaczę też miejsce ludowi memu, Izraelowi, i zaszczepię go, i będzie tam bezpiecznie mieszkał, i nie będzie już niepokojony, i nie będą go już gnębić nikczemnicy jak poprzednio,
10 Odkąd wyznaczyłem sędziów nad moim ludem, nad Izraelem, i upokorzę wszystkich twoich nieprzyjaciół. Zwiastuję ci też, że Pan zbuduje ci dom.
11 A gdy dopełnią się twoje dni, aby pójść do swoich ojców, Ja wzbudzę ci potomka po tobie spośród twoich synów i utwierdzę jego królestwo.
12 On zbuduje mi świątynię, Ja zaś utwierdzę jego tron na wieki.
13 Ja będę mu ojcem, a on będzie mi synem, nie odejmę mu łaski mojej, jak odjąłem ją temu, który był przed tobą.
14 Usadowię go w moim domu i w moim królestwie na wieki, a tron jego będzie utwierdzony na wieki.
15 Zgodnie ze wszystkimi tymi słowy i zgodnie z całym tym widzeniem przemówił Natan do Dawida.
16 Wtedy poszedł król Dawid, usiadł przed Panem i rzekł: Kimże ja jestem Panie, Boże, a czym mój dom, że mnie przywiodłeś aż dotąd?
17 Lecz mało tego jeszcze było w oczach twoich, Boże, więc dałeś domowi twego sługi obietnice na daleką przyszłość i dałeś mu oglądać przyszłe pokolenia ludzkie, Panie, Boże!
18 Cóż tedy ma ci jeszcze Dawid do powiedzenia za taką chwałę twego sługi, wszak Ty znasz swego sługę.
19 Panie, przez wzgląd na swego sługę i według swego serca, uczyniłeś wszystkie te wielkie rzeczy, aby objawić wszystkie wspaniałości.
20 Panie, nie ma takiego jak Ty i nie ma Boga oprócz ciebie, według wszystkiego, co na własne uszy słyszeliśmy.
21 Któryż inny naród na ziemi jest jak lud twój izraelski, dla którego wyruszyłby Bóg, aby go sobie odkupić jako swój lud i uczynić się sławnym przez wielkie i straszne sprawy, wypędzając narody przed ludem swoim izraelskim, który wykupiłeś z Egiptu?
22 Uczyniłeś lud izraelski swoim ludem na wieki i Ty, Panie, zostałeś dla niego Bogiem.
23 Więc teraz, Panie, niechaj spełni się po wieczne czasy słowo, które wypowiedziałeś o twoim słudze i o jego domu, uczyń, jak powiedziałeś.
24 Niechaj trwa i rośnie sława twoja na wieki, aby mówiono: Pan Zastępów, Bóg Izraela, jest Bogiem dla Izraela, a dom Dawida, twego sługi, niech będzie utwierdzony przed tobą.
25 Gdyż Ty, Boże mój, objawiłeś twemu słudze, że zbudujesz mu dom, dlatego sługa twój zdobył się na odwagę, aby tak modlić się przed tobą.
26 A teraz, Panie, Ty sam jesteś Bogiem i obiecałeś to dobro słudze twemu;
27 Racz tedy pobłogosławić dom sługi twojego, aby był na wieki przed tobą, bo co Ty, Panie, pobłogosławisz, jest błogosławione na wieki.