Dwaj świadkowie
1 I została mi dana trzcina podobna do laski, i powiedziano: Wstań i zmierz świątynię Boga, ołtarz i modlących się w niej. 2 Pomiń zewnętrzny dziedziniec świątyni i nie mierz go, bo został dany poganom. I będą deptać Święte Miasto przez czterdzieści dwa miesiące. 3 I pozwolę moim dwóm świadkom, aby prorokowali przez tysiąc dwieście sześćdziesiąt dni ubrani w wory. 4 Oni są dwoma drzewami oliwnymi i dwoma świecznikami, które stoją przed Panem ziemi. 5 A jeśli ktoś chce ich skrzywdzić, to ogień wydobywa się z ich ust i pożera wrogów. Jeśli więc ktoś chciałby ich skrzywdzić, tak musi zostać zabity. 6 Oni mają władzę zamknąć niebo, aby deszcz nie padał za dni ich prorokowania, i mają władzę nad wodami, żeby je przemieniać w krew i porazić ziemię wszelkimi plagami, ilekroć zechcą. 7 A gdy dopełnią swojego świadectwa, Bestia, która wychodzi z otchłani, stoczy z nimi walkę i zwycięży ich, i zabije. 8 A ich zwłoki będą leżeć na głównej ulicy wielkiego miasta, które jest w przenośni nazywane Sodoma i Egipt. Tam również ich Pan został ukrzyżowany. 9 I wielu spośród ludów, plemion, języków i narodów przez trzy i pół dnia ogląda ich zwłoki, i nie pozwala złożyć ich do grobu. 10 A mieszkańcy ziemi radują się nad nimi i weselą. I będą posyłać jedni drugim dary, bo ci dwaj prorocy udręczyli mieszkańców ziemi. 11 Ale po trzech i pół dnia duch życia od Boga wszedł w nich i stanęli na nogach, i wielki strach padł na tych, którzy na nich patrzyli. 12 I usłyszeli donośny głos z nieba, który powiedział do nich: Wejdźcie tutaj! I weszli do nieba w obłoku, a ich wrogowie zobaczyli ich. 13 W tej też godzinie nastąpiło wielkie trzęsienie ziemi i dziesiąta część miasta zawaliła się, i zginęło w trzęsieniu ziemi siedem tysięcy ludzi, a pozostali przerazili się i oddali chwałę Bogu nieba.
14 Minęło drugie biada , po nim jednak przychodzi szybko trzecie biada .
Siódma trąba
15 I siódmy anioł zatrąbił, i rozległy się donośne głosy w niebie. Mówiły:
Nastało nad światem królowanie naszego Pana
i Jego Mesjasza.
I będą królować na wieki wieków.
16 A dwudziestu czterech Starszych, którzy przed Bogiem siedzą na swoich tronach, upadło na twarze i oddało pokłon Bogu, 17 mówiąc:
Dziękujemy Tobie, Panie, Boże Wszechmogący,
który jesteś i który byłeś,
że użyłeś swojej potężnej mocy i objąłeś królowanie.
18 Rozgniewały się narody,
lecz przyszedł Twój gniew
i pora, aby umarli zostali osądzeni
i aby dać zapłatę Twoim sługom, prorokom,
i świętym, i tym, którzy się boją Twojego imienia,
małym i wielkim,
i aby zniszczyć tych, którzy niszczą ziemię.
19 I otworzyła się świątynia Boga w niebie, i ukazała się Arka Jego Przymierza w Jego świątyni, i nastąpiły błyskawice, głosy, gromy, trzęsienie ziemi i wielki grad.
© 2018-2022 Towarzystwo Biblijne w Polsce, Warszawa