PSALM 30 [29]
Podziękowanie za wybawienie od śmierci
1 Psalm. Pieśń na poświęcenie świątyni. Dawida.
2 Będę Cię, Panie, wysławiał, bo mnie wybawiłeś
i nie pozwoliłeś, by wrogowie śmiali się ze mnie.
3 Panie, mój Boże, wołałem do Ciebie,
a Ty mnie uzdrowiłeś.
4 Panie, wywiodłeś moją duszę z Szeolu,
przywróciłeś mnie do życia
spośród schodzących do grobu.
5 Śpiewajcie Panu, Jego wierni,
wychwalajcie Jego świętość,
6 bo Jego gniew trwa tylko przez chwilę,
a Jego łaskawość przez całe życie.
Wieczorem przychodzi płacz,
a rankiem radość.
7 Pewny pomyślności powiedziałem sobie:
Nigdy się nie zachwieję!
8 Panie, w swej łaskawości
postawiłeś mnie na wysokiej górze,
ale kiedy zakryłeś twarz swoją,
ogarnęła mnie trwoga.
9 Do Ciebie wołam, Panie,
błagam mojego Pana o miłosierdzie.
10 Jaki będzie pożytek z krwi mojej,
z mojego zejścia do grobu?
Czy proch będzie Cię wysławiał
albo rozgłaszał Twoją wierność?
11 Wysłuchaj, Panie, zmiłuj się nade mną,
Panie, bądź moim obrońcą!
12 Zamieniłeś w taniec moje narzekanie,
zdjąłeś ze mnie wór pokutny,
a opasałeś mnie radością,
13 by moja dusza Tobie śpiewała
i nie zamilkła.
Panie, mój Boże, będę Cię wysławiał na wieki.
© 2018-2022 Towarzystwo Biblijne w Polsce, Warszawa