PSALM 40 [39]
Dziękczynienie i prośba
1 Przewodnikowi chóru. Dawida. Psalm.
2 Tęskniąc, czekałem na Pana,
a On skłonił się ku mnie
i wysłuchał mojego wołania.
3 Wydobył mnie z dołu zagłady,
z grząskiego bagna
i postawił moje nogi na skale.
Krok mój uczynił pewnym.
4 Włożył w moje usta pieśń nową
ku czci naszego Boga.
Wielu to zobaczy, przejmie ich trwoga
i zaufają Panu.
5 Szczęśliwy, kto ufa Panu,
a nie zwraca się ku wyniosłym
i zwolennikom kłamstwa.
6 Wiele uczyniłeś cudów, Panie, mój Boże,
a w Twoich zamiarach wobec nas nikt Ci nie dorówna.
Chciałbym je opowiedzieć i rozgłosić,
lecz są zbyt liczne, by je wymienić.
7 Nie chciałeś ofiar krwawych ani z płodów ziemi,
lecz otworzyłeś mi uszy.
Nie żądałeś całopalenia i ofiary za grzech.
8 Wtedy powiedziałem: Oto przychodzę,
bo w zwoju księgi napisano o mnie.
9 Boże mój, pragnę z radością czynić Twoją wolę,
a Twoje Prawo tkwi głęboko we mnie.
10 W wielkim zgromadzeniu zwiastowałem sprawiedliwość
i swoich ust nie zamknąłem.
Ty, Panie, wiesz o tym.
11 Nie kryłem Twojej sprawiedliwości w głębi serca,
opowiadałem o Twej wierności i zbawieniu.
Nie zataiłem Twojej łaski i wierności
przed wielkim zgromadzeniem.
12 Dlatego Ty, Panie,
nie odmawiaj mi swojego miłosierdzia,
Twoja łaska i wierność niech mnie zawsze strzegą,
13 bo spadły na mnie niezliczone nieszczęścia,
przygniotły mnie moje winy, nie mogę na nie patrzeć.
Jest ich więcej niż włosów na mej głowie,
Dlatego serce we mnie ustaje.
14 Panie, racz mnie wybawić!
Panie, pospiesz mi z pomocą!
15 Niech zapłoną wstydem ci wszyscy,
którzy czyhają, by odebrać mi życie.
Niech się cofną zawstydzeni
ci, którzy pragną mojego nieszczęścia.
16 Niech zhańbieni osłupieją
ci, którzy mi mówią: Ha! Ha!
17 Niech się zaś cieszą i weselą w Tobie wszyscy,
którzy Ciebie szukają.
Niech ci, którzy pragną Twojego zbawienia,
mówią nieustannie: Pan jest wielki!
18 Chociaż ja jestem biedny i w potrzebie,
Pan troszczy się o mnie.
Ty jesteś moją pomocą i moim wybawieniem
– Boże mój, nie zwlekaj!
© 2018-2022 Towarzystwo Biblijne w Polsce, Warszawa