Zakończenie Misji Jozuego
Odprawienie plemion zajordańskich
1 Wtedy Jozue wezwał Rubenitów, Gadytów i połowę plemienia Manassesa 2 i powiedział do nich: Przestrzegaliście wszystkiego, co nakazał wam Mojżesz, sługa Pana, i słuchaliście mego głosu i wszystkiego, co wam nakazałem. 3 Nie opuściliście waszych braci przez tak długi czas aż do dziś i przestrzegaliście wiernie nakazu Pana, waszego Boga. 4 Teraz zaś Pan, wasz Bóg, pozwolił odpocząć waszym braciom, jak im zapowiedział. Zawróćcie więc i idźcie do siebie, do swoich namiotów, do ziemi, która stała się waszą własnością i którą dał wam Mojżesz, sługa Pana, po drugiej stronie Jordanu. 5 Starajcie się jednak pilnie wypełniać przykazania i Prawo, które nakazał wam Mojżesz, sługa Pana, abyście miłowali Pana, waszego Boga, chodzili wszystkimi Jego drogami, przestrzegali Jego przykazań, przylgnęli do Niego i służyli Mu całym sercem i całą duszą.
6 Potem Jozue pobłogosławił ich i odesłał, a oni poszli do swoich namiotów. 7 Jednej połowie pokolenia Manassesa dał Mojżesz posiadłość w Baszanie, a drugiej połowie dał Jozue dziedzictwo przy ich braciach po zachodniej stronie Jordanu. Ich także odesłał Jozue do namiotów, i pobłogosławił. 8 I powiedział do nich: Powracacie do waszych namiotów z wielkimi bogactwami, z bardzo licznym bydłem, ze srebrem, złotem, miedzią, żelazem i wielką ilością szat. Podzielcie się z waszymi braćmi łupem zdobytym na wrogach.
9 Odeszli więc potomkowie Rubena, potomkowie Gada i połowa szczepu Manassesa od Izraelitów z Szilo, które leży w ziemi kananejskiej, i wyruszyli do ziemi gileadzkiej, do ziemi swego dziedzictwa, które wzięli w posiadanie zgodnie ze słowem Pana danym Mojżeszowi.
Budowa ołtarza nad Jordanem
10 A gdy potomkowie Rubena, potomkowie Gada i połowa szczepu Manassesa przybyli w okolice Jordanu, który płynie w ziemi kananejskiej, zbudowali tam nad Jordanem wielki, okazały ołtarz. 11 Izraelici zaś usłyszeli wieść, że Rubenici, Gadyci i połowa szczepu Manassesa zbudowali ołtarz na pograniczu ziemi kananejskiej, w okolicach Jordanu po stronie izraelskiej.
12 Gdy więc Izraelici to usłyszeli, zebrała się cała społeczność Izraela w Szilo, aby wyruszyć przeciwko nim na wojnę. 13 Następnie Izraelici posłali do Rubenitów, do Gadytów i do połowy szczepu Manassesa, do ziemi gileadzkiej, Pinchasa, syna kapłana Eleazara, 14 a z nim dziesięciu naczelników, po jednym naczelniku z każdego rodu, ze wszystkich plemion izraelskich. Każdy z nich był głową rodu dla tysięcy Izraela. 15 Przybyli więc do Rubenitów, Gadytów i do połowy szczepu Manassesa, do ziemi gileadzkiej i oznajmili im: 16 Tak mówi cała społeczność Pana: Co oznacza ta niewierność, której dopuściliście się wobec Boga Izraela? Odwróciliście się dziś od Pana, budując sobie ołtarz i buntując się dziś przeciwko Panu. 17 Czy nie dość winy z Peor, z której do dziś nie zdołaliśmy się oczyścić i przez którą klęska spadła na społeczność Pana? 18 Wy zaś odwracacie się dziś od Pana. Jeżeli zbuntujecie się dziś przeciwko Panu, to jutro rozgniewa się na całą społeczność Izraela. 19 Jeśli ziemia, którą posiadacie, jest nieczysta, przejdźcie do ziemi, która jest własnością Pana, gdzie znajduje się PrzybytekPana, i zamieszkajcie między nami. Nie buntujcie się jednak przeciwko Panu i nie buntujcie się przeciwko nam, budując sobie ołtarz poza ołtarzem Pana, naszego Boga. 20 Gdy Akan, syn Zeracha, dopuścił się niewierności względem prawa klątwy, to czy gniew Boży nie spadł na całą społeczność Izraela? Przecież z powodu jego winy umarł nie tylko on.
21 Wtedy Rubenici, Gadyci i połowa szczepu Manassesa oświadczyli naczelnikom nad tysiącami Izraela: 22 Bóg bogów, Pan, Bóg bogów, Pan, wie o tym i Izrael powinien to wiedzieć. Jeśli dopuściliśmy się nieposłuszeństwa lub buntu przeciwko Panu, to niech nas dziś nie wybawia. 23 Niech Pan sam osądzi, czy zbudowaliśmy sobie ołtarz, aby odwrócić się od Pana i aby składać na nim ofiarę całopalną, ofiarę z pokarmów i ofiary wspólnotowe. 24 Czy nie uczyniliśmy tego raczej z troski, że w przyszłości wasi synowie mogliby powiedzieć naszym synom: Co macie wspólnego z Panem, Bogiem Izraela? 25 Pan ustalił na Jordanie granicę między nami a wami, Rubenitami i Gadytami, i nie macie udziału w Panu. Wtedy wasi synowie mogliby sprawić, że nasi synowie nie będą się lękać Pana. 26 Postanowiliśmy więc: Zbudujemy sobie ołtarz, nie na ofiarę całopalną i nie na ofiarę krwawą, 27 ale aby był świadectwem pomiędzy nami a wami i pokoleniami po nas, że chcemy pełnić służbę przed Panem przez nasze ofiary całopalne, ofiary krwawe i ofiary wspólnotowe, aby wasi synowie nie powiedzieli w przyszłości naszym synom: Nie macie udziału w Panu. 28 Pomyśleliśmy więc: Gdyby w przyszłości tak oświadczyli nam i naszym potomkom, wtedy odpowiemy: Spójrzcie na konstrukcję ołtarza Pana, który zbudowali nasi ojcowie, nie na ofiarę całopalną i nie na ofiarę krwawą, lecz aby był świadectwem dla nas i dla was. 29 W żadnym wypadku nie zamierzamy buntować się przeciwko Panu ani odwracać się dzisiaj od Pana, budując ołtarz na ofiarę całopalną, ofiarę z pokarmów lub ofiarę krwawą poza ołtarzem Pana, naszego Boga, poza tym ołtarzem, który stoi przed Jego przybytkiem.
30 Kapłan Pinchas wraz z towarzyszącymi mu naczelnikami społeczności i naczelnikami nad tysiącami Izraela wysłuchali słów, które wypowiedzieli Rubenici, Gadyci i potomkowie Manassesa, i uznali je za słuszne. 31 Wtedy kapłan Pinchas, syn Eleazara, zwrócił się do Rubenitów, do Gadytów i do potomków Manassesa: Dzisiaj przekonaliśmy się, że Pan jest wśród nas, ponieważ nie dopuściliście się niewierności wobec Pana i uchroniliście Izraelitów przed karą Pana.
32 Kapłan Pinchas, syn Eleazara, powrócił więc wraz z naczelnikami od Rubenitów i Gadytów z ziemi gileadzkiej do ziemi kananejskiej, do Izraelitów i przekazał im tę odpowiedź. 33 Izraelici uznali ją za słuszną. Izraelici błogosławili Boga i nie zamierzali już wyruszać przeciwko nim na wojnę, aby spustoszyć ziemię, którą zamieszkiwali Rubenici i Gadyci. 34 Rubenici zaś i Gadyci nadali ołtarzowi nazwę Ed, ponieważ mówili: on jest świadectwem dla nas, że Pan jest Bogiem.
© 2018-2022 Towarzystwo Biblijne w Polsce, Warszawa