1 W tym czasie – wyrocznia Pana – będę Bogiem
dla wszystkich plemion Izraela, one zaś będą dla Mnie ludem.
2 Tak mówi Pan:
Lud, który ocalał od miecza,
znalazł łaskę na pustyni;
Izrael – gdy szedł do swego odpoczynku.
3 Pan ukazał mi się z daleka:
Ukochałem cię wieczną miłością,
dlatego nadal rozciągam łaskę nad tobą.
4 Jeszcze cię odbuduję i będziesz odbudowana,
Dziewico Izraela!
Jeszcze przyozdobisz się w swe bębenki
i wyjdziesz, tańcząc wśród rozradowanych.
5 Jeszcze będziesz sadzić winnice
na wzgórzach Samarii.
Ci, którzy je zasadzą, będą z nich korzystać.
6 Tak, będzie taki dzień, gdy stróże zawołają
na wzgórzach Efraima:
Wstańcie! Wejdźmy na Syjon,
do Pana, naszego Boga!
7 Tak bowiem mówi Pan:
Wybuchnijcie radością nad Jakubem,
wykrzykujcie nad wodzem narodów!
Rozgłaszajcie, wychwalajcie i mówcie:
Panie wybaw swój lud,
resztę Izraela!
8 Oto sprowadzę ich
z kraju północnego,
zgromadzę ich z najdalszych zakątków ziemi;
wraz z nimi niewidomego i chromego,
kobietę brzemienną i rodzącą.
Wielką gromadą tutaj powrócą.
9 Z płaczem przyjdą,
sprowadzę ich wśród błagalnych próśb,
zaprowadzę ich nad strumienie wody,
drogą prostą, na której się nie potkną.
Jestem bowiem Ojcem dla Izraela,
a Efraim jest Moim pierworodnym.
10 Słuchajcie słowa Pana, narody,
ogłaszajcie na dalekich wyspach!
Mówcie: Ten, który rozproszył Izraela,
zgromadzi go i będzie strzegł
jak pasterz swoje stado.
11 Pan bowiem wyzwolił Jakuba,
wykupił go z ręki silniejszego od niego.
12 Przyjdą i będą radośnie wykrzykiwać
na wysokim Syjonie,
rozpromienią się z powodu dobroci Pana:
zboża, moszczu, oliwy, owiec i bydła.
Ich życie będzie jak nawodniony ogród,
nigdy już więcej nie podupadnie.
13 Wtedy dziewica będzie radośnie tańczyć
razem z młodzieńcami i starcami.
Ich żałobę zamienię w radość,
pocieszę ich i rozweselę po smutku.
14 Kapłanów pokrzepię tłuszczem,
a Mój lud nasyci się Moimi dobrami
– wyrocznia Pana.
15 Tak mówi Pan:
Słychać głos w Ramie
lament i gorzki płacz.
Rachela płacze z powodu swoich dzieci.
Nie daje się pocieszyć
z powodu swoich dzieci,
ponieważ już ich nie ma.
16 Tak mówi Pan:
Powstrzymuj swój głos od płaczu
i oczy od łez.
Jest bowiem nagroda za twój trud
– wyrocznia Pana.
Powrócą z ziemi wroga.
17 Jest nadzieja dla twojej przyszłości
– wyrocznia Pana.
Powrócą dzieci do swoich siedzib.
18 Wyraźnie słyszałem Efraima,
który się użalał:
Ukarałeś mnie i zostałem ukarany
jak nieoswojony młody byk.
Pozwól mi powrócić, a powrócę,
Ty bowiem jesteś Pan, mój Bóg.
19 Potem, gdy powróciłem, żałowałem,
a gdy doszedłem do zrozumienia,
uderzyłem się w biodro.
Wstydzę się i odczuwam poniżenie,
ponieważ noszę hańbę mojej młodości.
20 Czy Efraim nie jest Mi najdroższym synem
albo rozkosznym dzieckiem?
Ilekroć bowiem go karcę,
wciąż pamiętam o nim.
Dlatego niepokoję się o niego.
Na pewno zlituję się nad nim
– wyrocznia Pana.
21 Postaw sobie znaki!
Ustaw drogowskazy!
Zwróć swoje serce na trakt,
na drogę, którą chodziłaś!
Powróć, Dziewico Izraela!
Wróć do tych swoich miast!
22 Jak długo chwiać się będziesz,
Córo odstępcza?
Pan bowiem stwarza nową rzecz w kraju:
Kobieta osłoni mężczyznę.
Zapowiedź odnowy Judy – Nowe Przymierze
23 Tak mówi Pan Zastępów, Bóg Izraela: Jeszcze będą mówić to słowo w kraju Judy oraz w jego miastach, gdy odmienię ich los: Niech ci błogosławi Pan, siedzibo sprawiedliwości, święta góro! 24 Zamieszkają w niej razem Juda oraz wszystkie jego miasta, rolnicy i ci, którzy wędrują z trzodą. 25 Napoję bowiem duszę spragnioną, a każdą duszę podupadającą nasycę. 26 Potem obudziłem się i rozejrzałem – mój sen był mi słodki.
27 Oto nadchodzą dni – wyrocznia Pana – gdy zasieję dom Izraela i dom Judy zasiewem ludzkim i zasiewem zwierzęcym. 28 Jak czuwałem nad nimi, aby wyrywać i obalać, aby burzyć i niszczyć, oraz aby sprowadzać nieszczęście, tak będę czuwać nad nimi, aby budować i sadzić – wyrocznia Pana. 29 W owych dniach już nie będzie się mówić:
Ojcowie jedzą niedojrzałe grono,
a dzieciom zęby cierpną.
30 Każdy bowiem umrze przez swoją winę. Ktokolwiek spożyje niedojrzałe grono, temu zęby ścierpną.
31 Oto nadchodzą dni – wyrocznia Pana – że zawrę z domem Izraela i domem Judy nowe przymierze. 32 Nie takie przymierze, jak to, które zawarłem z ich ojcami w dniu, gdy ich ująłem za rękę, żeby ich wyprowadzić z ziemi egipskiej. To Moje przymierze złamali, chociaż Ja byłem ich władcą – wyrocznia Pana. 33 Takie bowiem przymierze zawrę z domem Izraela po tych dniach – wyrocznia Pana: Moje Prawo umieszczę w ich wnętrzu i wypiszę na ich sercu. Ja będę im Bogiem, oni zaś będą Mi ludem. 34 Każdy swego sąsiada i każdy swego brata nie będzie już więcej uczyć, mówiąc: Poznajcie Pana! Oni wszyscy bowiem będą Mnie znać od najmniejszego do największego – wyrocznia Pana – ponieważ odpuszczę ich winę, a o ich grzechu nie będę już wspominać.
35 Tak mówi Pan,
który ustanowił słońce, aby świeciło w dzień,
prawa księżyca i gwiazdy,
aby rozjaśniały noc,
który porusza morze, aby huczały jego fale,
Pan Zastępów jest Jego imię:
36 Jeśliby te prawa miały ustać
przed Moim obliczem – wyrocznia Pana –
to także ród Izraela przestanie
być narodem przed Moim obliczem.
37 Tak mówi Pan:
Jeśliby było można zmierzyć niebiosa w górze
albo zbadać fundamenty ziemi na dole,
to wtedy Ja również wzgardzę całym rodem Izraela
za wszystko, co uczynili – wyrocznia Pana.
38 Oto nadchodzą dni – wyrocznia Pana – gdy to miasto zostanie odbudowane dla Pana od Wieży Chananela aż do Bramy Narożnej. 39 Sznur mierniczy będzie się rozciągał prosto aż do wzgórza Gareb, a następnie otoczy Goa. 40 Cała dolina trupów i popiołu oraz wszystkie pola aż do potoku Cedron, aż do narożnika Bramy Końskiej, będą święte dla Pana. Nic tam nie będzie wyrywane ani burzone na wieki.
© 2018-2022 Towarzystwo Biblijne w Polsce, Warszawa