Inwazja Asyryjczyków i oblężenie Betulii
Wojna między Nabuchodonozorem a Arfaksadem
1 Było to w dwunastym roku rządów Nabuchodonozora, który panował nad Asyryjczykami w wielkim mieście Niniwie, podczas gdy Arfaksad był królem Medów w Ekbatanie.
2 Wybudował on wokół Ekbatany mury z ciosanych kamieni, szerokich na trzy łokcie, a długich na sześć łokci. Wysokość muru sięgała siedemdziesięciu łokci, a jego szerokość – pięćdziesięciu łokci. 3 Nad jego bramami wzniósł wieże wysokie na sto łokci, a ich szerokość u podstaw wynosiła sześćdziesiąt łokci. 4 Wzniósł też bramy sięgające siedemdziesięciu łokci wysokości i czterdziestu łokci szerokości, aby mógł wyprowadzać swoje wielkie wojsko i formować piechotę w szyk bojowy.
5 W tym czasie król Nabuchodonozor stoczył bitwę z królem Arfaksadem na wielkiej równinie. Jest to równina w okolicach Ragau. 6 Zgromadzili się przy nim wszyscy mieszkańcy gór i wszyscy mieszkający nad Eufratem, Tygrysem i Hydaspem, oraz na równinach króla Elamitów, Ariocha. Zgromadziło się wiele narodów, by stanąć po stronie potomków Cheleuda. 7 Nabuchodonozor, król Asyryjczyków, wysłał posłów do wszystkich mieszkańców Persji i do wszystkich mieszkających na zachodzie, do mieszkańców Cylicji i Damaszku, Libanu i Antylibanu, także do wszystkich mieszkańców wybrzeża morskiego, 8 do narodów na Karmelu i w Gileadzie, i w Górnej Galilei i na wielkiej równinie Ezdrelon; 9 także do wszystkich w Samarii i jej miastach i na drugą stronę Jordanu, aż po Jeruzalem i Baszan, po Chelus i Kadesz, aż po Rzekę Egipską, po Tafnes, Ramses i po całą ziemię Goszen. 10 Doszedł aż po Tanis i Memfis, i do wszystkich mieszkańców Egiptu, aż po granice Etiopii. 11 Wszyscy mieszkańcy ziemi wzgardzili jednak słowem Nabuchodonozora, króla Asyryjczyków. Nie przystąpili do wojny u jego boku, bo się go nie przestraszyli. Uważali go bowiem za zwykłego człowieka. Jego posłów, okrytych wstydem, odesłali z niczym.
12 Nabuchodonozor zapłonął więc strasznym gniewem przeciwko całej tej ziemi. Przysiągł na swój tron i królestwo, że zemści się na wszystkich krainach Cylicji, Damaszku i Syrii, i wyniszczy je mieczem, a także wszystkich zamieszkujących ziemię Moabu, potomków Ammona, całą Judeę i wszystkich w Egipcie, aż po granice obu mórz. 13 W siedemnastym roku swego panowania zgromadził wojsko przeciw królowi Arfaksadowi. Pokonał go w walce, rozproszył całe wojsko Arfaksada, całą jego konnicę i wszystkie rydwany. 14 Zawładnął jego miastami i dotarł aż do Ekbatany: zdobył jej wieże, splądrował place, a jej piękno zamienił w hańbę. 15 Schwytał Arfaksada w górach Ragau, przeszył go strzałami i zniszczył całkowicie. 16 Potem powrócił do Niniwy on sam i wszyscy ci, którzy się do niego przyłączyli, z ogromną liczbą wojowników. On i jego wojsko, odpoczywając i ucztując, spędzili tam sto dwadzieścia dni.
© 2018-2022 Towarzystwo Biblijne w Polsce, Warszawa