Odnowienie obietnicy danej Abramowi
1 Gdy Abram miał dziewięćdziesiąt dziewięć lat, ukazał mu się Pan i powiedział: Ja jestem Bóg Wszechmogący. Żyj świadomy Mojej obecności i bądź doskonały. 2 Chcę bowiem zawrzeć z tobą Moje przymierze i dać ci liczne potomstwo.
3 Wtedy Abram upadł na twarz, a Bóg przemówił do niego: 4 Oto Moje przymierze z tobą: Staniesz się ojcem wielu narodów, 5 i nie będziesz się już nazywał Abram. Odtąd twoje imię będzie brzmieć Abraham, gdyż ustanowiłem cię ojcem wielu narodów. 6 Dam ci liczne potomstwo, wyprowadzę z ciebie narody i od ciebie będą się wywodzić królowie. 7 Ustanowię Moje przymierze z tobą i z twoim potomstwem, które przyjdzie po tobie, jako wieczne przymierze, abym był Bogiem dla ciebie, a później dla twojego potomstwa. 8 Dam też tobie i twemu potomstwu, które przyjdzie po tobie, ziemię, w której jesteś przybyszem, całą ziemię kananejską w wieczne posiadanie, i będę ich Bogiem.
Obrzezanie znakiem przymierza
9 Potem Bóg powiedział do Abrahama: Przestrzegaj Mego przymierza, ty i twoje potomstwo, które przyjdzie po tobie, przez wszystkie pokolenia. 10 Oto Moje przymierze z wami i twoim potomstwem, które przyjdzie po tobie, przestrzegajcie go: Wszyscy wasi męscy potomkowie mają być obrzezani. 11 Będziecie obrzezywać ciało swojego napletka. To będzie znakiem przymierza między Mną a wami. 12 Dlatego każde ośmiodniowe dziecko płci męskiej będzie obrzezywane u was przez wszystkie pokolenia. Zarówno to, które urodziło się w domu, jak i to kupione za pieniądze od jakiegokolwiek cudzoziemca, który nie jest z twego potomstwa, 13 powinno być obrzezane. Będzie obrzezany zarówno ten, kto urodzi się w twoim domu, jak i ten, który zostanie kupiony za twoje pieniądze. Moje przymierze będzie na waszym ciele jako przymierze wieczne. 14 A nieobrzezany mężczyzna, który nie obrzezał ciała swojego napletka, będzie usunięty z twego ludu, ponieważ złamał Moje przymierze.
Pierwsza zapowiedź narodzin Izaaka
15 Bóg powiedział do Abrahama: Nie będziesz już nazywał twojej żony Saraj imieniem Saraj, lecz Sara. 16 Będę jej błogosławił i dam ci też z niej syna. Będę jej błogosławił i zostanie matką narodów. Od niej będą pochodzić królowie ludów. 17 Wtedy Abraham upadł na twarz, roześmiał się i pomyślał: Czy stuletniemu człowiekowi może się urodzić syn? Czy Sara, mając dziewięćdziesiąt lat, może urodzić? 18 Abraham powiedział więc do Boga: Oby tylko Izmael żył pod Twoją opieką. 19 Bóg odpowiedział: Nie! Twoja żona, Sara, urodzi ci syna i dasz mu imię Izaak. I ustanowię z nim Moje przymierze, przymierze wieczne dla jego przyszłego potomstwa. 20 Co do Izmaela, wysłuchałem cię: Pobłogosławię mu, uczynię płodnym i dam mu liczne potomstwo. Spłodzi dwunastu książąt i uczynię z niego wielki naród. 21 Moje przymierze zaś ustanowię z Izaakiem, którego urodzi ci Sara, o tej samej porze przyszłego roku. 22 A kiedy Bóg zakończył rozmowę z Abrahamem, wzniósł się ponad niego.
23 Wtedy Abraham wziął Izmaela, swego syna, i wszystkich domowników płci męskiej – wszystkich urodzonych w jego domu oraz kupionych za jego pieniądze, i tego samego dnia ich obrzezał, jak mu nakazał Bóg. 24 Abraham miał dziewięćdziesiąt dziewięć lat, gdy go obrzezano. 25 A jego syn Izmael miał trzynaście lat, gdy go obrzezano. 26 W tym właśnie dniu Abraham i jego syn Izmael zostali obrzezani. 27 Wszyscy mężczyźni, zarówno urodzeni w jego domu, jak i kupieni za pieniądze od cudzoziemców, zostali obrzezani razem z nim.
© 2018-2022 Towarzystwo Biblijne w Polsce, Warszawa