Wizja odrodzenia
1 Ręka Pana spoczęła na mnie. Pan wyprowadził mnie w duchu i postawił pośród równiny. Była ona pełna kości. 2 Sprawił, że przeszedłem obok nich, dookoła. Oto było ich bardzo wiele na powierzchni równiny i były bardzo wyschnięte. 3 Powiedział do mnie: Synu człowieczy, czy te kości ożyją? Powiedziałem: Panie Boże, Ty wiesz. 4 Powiedział do mnie: Prorokuj nad tymi kośćmi i powiedz im: Wyschnięte kości, słuchajcie słowa Pana.
5 Tak mówi Pan Bóg tym kościom: Ja wprowadzę w was ducha i ożyjecie. 6 Dam wam ścięgna, okryję was ciałem, oblokę was skórą i dam wam ducha. Ożyjecie i poznacie, że Ja jestem Panem. 7 Prorokowałem tak, jak mi polecono. I powstał szum, gdy prorokowałem. Powstał szelest i zbliżyły się kości, kość do kości. 8 Zobaczyłem: Oto ukazały się na nich ścięgna, oblekło je ciało i z wierzchu pokryła je skóra, ale nie było w nich życia. 9 Powiedział do mnie: Prorokuj duchowi. Prorokuj, synu człowieczy i powiedz duchowi: Tak mówi Pan Bóg: przybądź, duchu, z czterech stron i powiej po tych zabitych, aby ożyli. 10 Prorokowałem tak, jak mi polecił. I wstąpił w nich duch i ożyli. Stanęli na nogach. Bardzo, bardzo wielkie wojsko.
11 Powiedział do mnie: Synu człowieczy, te kości to cały dom Izraela. Oni mówią: Wyschły nasze kości, przepadła nasz nadzieja. Jesteśmy zgubieni. 12 Dlatego prorokuj i powiedz im: Tak mówi Pan Bóg: Ja otworzę wasze groby, wyprowadzę was z waszych grobów, ludu Mój, i wprowadzę was do ziemi Izraela. 13 Poznacie, że Ja jestem Panem, gdy otworzę wasze groby, gdy wyprowadzę was z waszych grobów, Mój ludu. 14 Dam wam Mojego ducha i ożyjecie. Osadzę was w waszej ziemi. Wtedy poznacie, że Ja, Pan, powiedziałem i wykonam – wyrocznia Pana.
Symbolika zjednoczenia
15 Doszło do mnie słowo Pana: 16 Ty, synu człowieczy, weź sobie jedno drewno i napisz na nim: Judzie i sprzymierzonym z nim synom Izraela. Weź inne drewno i napisz na nim: Józefowi, drewno Efraima i sprzymierzonego z nim całego domu Izraela. 17 Przyłóż je jedno do drugiego, żebyś miał jedno drewno i będą jednym w twojej ręce. 18 A gdy synowie twojego narodu powiedzą tobie: Czy nie oznajmisz nam, co według ciebie znaczą te rzeczy? 19 powiedz im: Tak mówi Pan Bóg: Oto Ja wezmę drewno Józefa, które jest w ręku Efraima i sprzymierzonych z nim plemion Izraela i położę je na drewnie Judy, i uczynię je jednym drewnem i będą jednym w Mojej ręce. 20 Drewna, na których napisałeś, będą w twojej ręce przed ich oczami. 21 Wtedy powiedz im: Tak mówi Pan Bóg: Oto Ja wezmę Izraelitów spośród narodów, tam gdzie poszli, zgromadzę ich zewsząd i wprowadzę ich do ich ziemi. 22 Uczynię ich jednym narodem w kraju, na górach Izraela. Jeden król będzie królem dla nich wszystkich. Nie będą już więcej dwoma narodami. Nie będą już więcej podzieleni na dwa królestwa. 23 Nie będą się już więcej plamili swoimi bożkami i ohydami oraz wszelkimi odstępstwami. Wybawię ich od ich wszystkich miejsc, w których grzeszyli. Oczyszczę ich i będą dla Mnie ludem, a Ja będę dla nich Bogiem. 24 Mój sługa, Dawid, będzie ich królem. Wszyscy będą mieć jednego pasterza. Będą postępowali według Mojego prawa. Będą przestrzegali Moich nakazów i będą je wypełniali. 25 Zamieszkają w kraju, który dałem Mojemu słudze Jakubowi, a w którym zamieszkiwali ich ojcowie. Będą w nim mieszkali oni, ich dzieci oraz dzieci ich dzieci, na zawsze. Dawid, Mój sługa, będzie ich księciem na zawsze. 26 Zawrę z nimi przymierze pokoju. Będzie z nimi wieczne przymierze. Osadzę ich i rozmnożę. Pośród nich umieszczę Mój przybytek na zawsze. 27 U nich będzie Moje mieszkanie. Będę ich Bogiem, oni zaś będą Moim ludem. 28 Narody poznają, że Ja jestem Panem, który uświęca Izraela, gdy Mój przybytek będzie wśród nich na zawsze.
© 2018-2022 Towarzystwo Biblijne w Polsce, Warszawa