1 Pan zaś powiedział do Mojżesza: 2 Poświęcisz Mi wszystko, co pierworodne. Każde pierworodne zrodzone u Izraelitów, od człowieka po bydło, należy do Mnie.
Przepisy dotyczące Święta Przaśników
3 Mojżesz powiedział do ludu: Pamiętajcie o dniu, w którym wyszliście z Egiptu z domu niewoli, gdy Pan wyprowadził was stamtąd mocną ręką. Nie wolno więc jeść nic kwaszonego. 4 Wychodzicie dziś w miesiącu Abib. 5 A gdy Pan wprowadzi cię do ziemi Kananejczyka, Chittyty, Amoryty, Chiwwity i Jebusyty, którą twoim ojcom poprzysiągł dać ci jako ziemię mlekiem i miodem płynącą, wówczas będziesz zachowywał w tym miesiącu te obrzędy. 6 Przez siedem dni będziesz jadł przaśniki, a siódmego dnia będzie święto Pana. 7 Przaśniki będą jedzone przez siedem dni, nie zobaczy się u ciebie nic kwaszonego i w całym twoim kraju nie będzie kwasu. 8 W tym dniu wytłumaczysz swojemu synowi, mówiąc: To z powodu tego, co mi uczynił Pan, gdy wychodziłem z Egiptu. 9 Będziesz to miał na ręce jako znak i między oczami jako pamiątkę, aby Prawo Pana było w twoich ustach, gdyż mocną ręką Pan wyprowadził cię z Egiptu. 10 Każdego roku w oznaczonym czasie będziesz przestrzegał tego postanowienia.
Przepisy dotyczące pierworodnych
11 A gdy Pan wprowadzi cię do ziemi Kananejczyka, tak jak poprzysiągł tobie i twoim ojcom, i da ci ją, 12 wtedy oddasz Panu wszelkie narodzone pierworodne i każdego pierworodnego samca bydła, którego będziesz posiadał: to, co rodzaju męskiego, należy do Pana. 13 Każde pierworodne osła wykupisz barankiem. A jeśli nie wykupisz, to złamiesz mu kark. I wykupisz każdego pierworodnego z twoich synów. 14 Gdy twój syn zapyta cię kiedyś: Co to znaczy?, wtedy mu odpowiesz: Pan mocną ręką wyprowadził nas z Egiptu, z domu niewoli. 15 A kiedy faraon nie chciał nas wypuścić, Pan pozabijał wszystko, co pierworodne w ziemi egipskiej – od pierworodnego człowieka aż po pierworodne bydła. Dlatego ofiaruję Panu wszystkie samce narodzone jako pierworodne, a każdego pierworodnego z moich synów wykupię. 16 Będzie to dla ciebie jako znak na ręce i jako ozdoba między oczami, ponieważ Pan mocną ręką wyprowadził nas z Egiptu.
Wyjście
17 A gdy faraon wypuścił lud, Bóg nie poprowadził go drogą do ziemi filistyńskiej, chociaż była krótsza. Bóg bowiem stwierdził: Żeby lud nie żałował, gdy zobaczy walkę, i nie powrócił do Egiptu. 18 Bóg więc poprowadził lud okrężną drogą przez pustynię ku Morzu Sitowia. Izraelici zaś wyszli uzbrojeni z ziemi egipskiej. 19 Mojżesz zabrał ze sobą również kości Józefa, ponieważ Józef przysięgą zobowiązał Izraelitów, mówiąc: Gdy Bóg was łaskawie nawiedzi, zabierzcie stąd moje kości. 20 Wyruszyli z Sukkot i rozłożyli się obozem w Etam na krańcu pustyni. 21 Za dnia Pan szedł przed nimi w słupie obłoku, by ich prowadzić w drodze, nocą zaś w słupie ognia, aby im świecić, żeby mogli iść w dzień i w nocy. 22 Słup obłoku nie oddalał się od ludu za dnia, a słup ognia – nocą.
© 2018-2022 Towarzystwo Biblijne w Polsce, Warszawa