Zasłużona kara
1 Pan wypełnił swoje słowo, wypowiedziane przeciwko nam i naszym sędziom, którzy sądzili Izraela, przeciwko naszym królom i książętom oraz przeciwko ludziom Izraela i Judy. 2 Nigdy jeszcze pod niebem nie stało się to, co się wydarzyło w Jeruzalem, a co zostało zapisane w Prawie Mojżeszowym, 3 że będziemy zjadać ciało własnego syna i ciało własnej córki. 4 Pan oddał ich we władanie wszystkich otaczających nas królestw, aby stali się przedmiotem hańby i wzgardy wszystkich sąsiadujących ludów, między którymi ich rozproszył. 5 Tak więc stali się poddanymi zamiast być panami, bo zgrzeszyliśmy przeciwko Panu, naszemu Bogu, nie słuchając Jego głosu.
6 Panu, naszemu Bogu – sprawiedliwość, a nam i naszym ojcom – dzisiaj oblicze okryte wstydem, 7 gdyż wszelkie zło, które Pan nam zapowiedział, przyszło na nas. 8 A my nie błagaliśmy przed obliczem Pana, aby każdy z nas mógł odwrócić się od knowań swego złego serca. 9 Pan natomiast pamiętał o nieszczęściach i to Pan sprowadził je na nas, gdyż On jest sprawiedliwy we wszystkich swych dziełach, które nam wyznaczył. 10 A my nie usłuchaliśmy Jego głosu, by postępować zgodnie z Jego przykazaniami, które przed nami postawił.
Prośba
11 Teraz więc, o Panie, Boże Izraela, który wyprowadziłeś swój lud z ziemi egipskiej, potężną ręką, przez znaki i cuda, z wielką mocą i wyciągniętym ramieniem, ustanowiłeś sobie Imię, które trwa aż do dnia dzisiejszego. 12 My zaś, o Panie, nasz Boże, zgrzeszyliśmy, postępowaliśmy bezbożnie i czyniliśmy nieprawość, lekceważąc wszystkie Twoje sprawiedliwe wyroki. 13 Niech Twój gniew odwróci się od nas, gdyż niewielu z nas pozostało wśród narodów, wśród których nas rozproszyłeś! 14 Panie, wysłuchaj naszej modlitwy i naszego błagania, uratuj nas przez wzgląd na siebie samego! Spraw, aby ci, którzy nas uprowadzili, obchodzili się z nami łaskawie, 15 aby cała ziemia poznała, że Ty, Panie, jesteś naszym Bogiem, że Twoje Imię zostało wezwane nad Izraelem i nad jego narodem. 16 O Panie, spójrz ze swego świętego domu i zwróć na nas uwagę! Skieruj w naszą stronę swoje ucho i wysłuchaj nas! 17 Otwórz, o Panie, swe oczy i zobacz, że to nie umarli przebywający w Hadesie, którym odjęto tchnienie z ich wnętrza, będą oddawać Tobie chwałę i sprawiedliwość, 18 lecz człowiek, który jest bardzo przygnębiony i chodzi schylony i bezsilny. Oczy osłabione i dusza zgłodniała – to one oddadzą Ci, Panie, chwałę i sprawiedliwość. 19 O Panie, nasz Boże! Zanosząc do Ciebie modły o zmiłowanie, nie możemy powoływać się na sprawiedliwe czyny naszych ojców i naszych królów. 20 Zesłałeś bowiem na nas swą zapalczywość i gniew, jak to zapowiedziałeś za pośrednictwem swoich sług, proroków, mówiąc: 21 Tak powiedział Pan: Pochylcie wasze karki i służcie królowi babilońskiemu, a zamieszkacie w ziemi, którą dałem waszym ojcom. 22 Jeżeli jednak nie usłuchacie głosu Pana i nie będziecie służyć królowi babilońskiemu, 23 to sprawię, że w miastach judzkich i w Jeruzalem ucichnie głos radości i głos wesela, głos oblubieńca i głos oblubienicy, a cały kraj będzie pustkowiem bez mieszkańców. 24 My jednak nie usłuchaliśmy Twojego głosu i nie służyliśmy królowi babilońskiemu, więc wypełniłeś rzeczy, które zapowiedzieli Twoi słudzy, prorocy, że kości naszych królów i kości naszych ojców zostaną zabrane ze swego miejsca. 25 I rzeczywiście, zostały one wyrzucone na upał dnia i chłód nocy. Pomarli oni wśród straszliwych cierpień od głodu, miecza i na wygnaniu. 26 Dom zaś, w którym wzywano Twojego Imienia, ze względu na występki mieszkańców Izraela i Judy, doprowadziłeś do stanu, w którym się obecnie znajduje.
Powrót do Pana
27 O Panie, nasz Boże, postąpiłeś z nami z całą swoją dobrocią i z wielkim miłosierdziem, 28 tak właśnie, jak to zapowiedziałeś przez swego sługę Mojżesza w dniu, kiedy kazałeś mu spisać swoje Prawo w obecności synów Izraela. Wtedy powiedziałeś: 29 Jeżeli nie będziecie słuchać Mego głosu, to ten wielki i liczny tłum stanie się małym wśród narodów, tam, gdzie go rozproszę. 30 Wiem, że nie posłuchają Mnie, gdyż są ludem o twardym karku. Jednak w ziemi swego wygnania zwrócą się ku swoim sercom 31 i poznają, że Ja jestem Panem, ich Bogiem. Wtedy dam im serce i uszy zdolne do słuchania, 32 a oni będą Mnie wychwalać w ziemi swego wygnania i wspomną na Moje Imię. 33 Przestaną być ludem o twardym karku, odwrócą się od swych przewrotnych uczynków, gdyż przypomną sobie los swoich ojców, którzy zgrzeszyli przeciwko Panu. 34 Sprowadzę ich ponownie do ziemi, którą przyrzekłem ich ojcom, Abrahamowi, Izaakowi i Jakubowi, a wtedy oni będą jej panami. Rozmnożę ich i nie będą nieliczni. 35 Ustanowię z nimi wieczne przymierze: Abym był ich Bogiem, a oni by byli Moim ludem. Nigdy już nie wypędzę Mojego ludu izraelskiego z ziemi, którą mu dałem.
© 2018-2022 Towarzystwo Biblijne w Polsce, Warszawa