God and His People
(1 Chronicles 16.8-22)1 Give thanks to the Lord,
proclaim his greatness;
tell the nations what he has done.
2 Sing praise to the Lord;
tell the wonderful things he has done.
3 Be glad that we belong to him;
let all who worship him rejoice.
4 Go to the Lord for help;
and worship him continually.
5-6 You descendants of Abraham, his servant;
you descendants of Jacob, the man he chose:
remember the miracles that God performed
and the judgments that he gave.
7 The Lord is our God;
his commands are for all the world.
8 He will keep his covenant forever,
his promises for a thousand generations.
9 He will keep the agreement he made with Abraham
and his promise to Isaac.
10 The Lord made a covenant with Jacob,
one that will last forever.
11 “I will give you the land of Canaan,” he said.
“It will be your own possession.”
12 God's people were few in number,
strangers in the land of Canaan.
13 They wandered from country to country,
from one kingdom to another.
14 But God let no one oppress them;
to protect them, he warned the kings:
15 “Don't harm my chosen servants;
do not touch my prophets.”
16 The Lord sent famine to their country
and took away all their food.
17 But he sent a man ahead of them,
Joseph, who had been sold as a slave.
18 His feet were kept in chains,
and an iron collar was around his neck,
19 until what he had predicted came true.
The word of the Lord proved him right.
20 Then the king of Egypt had him released;
the ruler of nations set him free.
21 He put him in charge of his government
and made him ruler over all the land,
22 with power over the king's officials
and authority to instruct his advisers.
23 Then Jacob went to Egypt
and settled in that country.
24 The Lord gave many children to his people
and made them stronger than their enemies.
25 He made the Egyptians hate his people
and treat his servants with deceit.
26 Then he sent his servant Moses,
and Aaron, whom he had chosen.
27 They did God's mighty acts
and performed miracles in Egypt.
28 God sent darkness on the country,
but the Egyptians did not obey his command.
29 He turned their rivers into blood
and killed all their fish.
30 Their country was overrun with frogs;
even the palace was filled with them.
31 God commanded, and flies and gnats
swarmed throughout the whole country.
32 He sent hail and lightning on their land
instead of rain;
33 he destroyed their grapevines and fig trees
and broke down all the trees.
34 He commanded, and the locusts came,
countless millions of them;
35 they ate all the plants in the land;
they ate all the crops.
36 He killed the first-born sons
of all the families of Egypt.
37 Then he led the Israelites out;
they carried silver and gold,
and all of them were healthy and strong.
38 The Egyptians were afraid of them
and were glad when they left.
39 God put a cloud over his people
and a fire at night to give them light.
40 They asked, and he sent quails;
he gave them food from heaven to satisfy them.
41 He opened a rock, and water gushed out,
flowing through the desert like a river.
42 He remembered his sacred promise
to Abraham his servant.
43 So he led his chosen people out,
and they sang and shouted for joy.
44 He gave them the lands of other peoples
and let them take over their fields,
45 so that his people would obey his laws
and keep all his commands.
Praise the Lord!
PSALM 105 [104]
Przymierze Boga z Izraelem
1 Wysławiajcie Pana, wzywajcie Jego imienia,
rozgłaszajcie Jego dzieła pośród ludów!
2 Śpiewajcie Mu i grajcie,
opowiadajcie o wszystkich Jego cudach,
3 szczyćcie się Jego świętym imieniem!
Niech się radują serca szukających Pana!
4 Szukajcie Pana i Jego mocy,
zawsze szukajcie Jego oblicza!
5 Pamiętajcie o cudach, których dokonał,
o znakach i wyrokach, które wypowiedział
6 – wy, potomkowie Abrahama, Jego sługi,
synowie Jakuba, Jego wybrańcy!
7 On, Pan, jest naszym Bogiem,
Jego prawa obejmują całą ziemię.
8 Zawsze pamięta o swoim przymierzu,
o obietnicy dla tysiąca pokoleń,
9 którą dał Abrahamowi
i o przysiędze złożonej Izaakowi.
10 Ustanowił je prawem dla Jakuba
i wiecznym przymierzem dla Izraela.
11 Powiedział: Tobie daję ziemię Kanaan
jako wasze dziedzictwo.
12 Gdy było ich jeszcze niewielu,
byli nieliczni i obcy w tej ziemi,
13 wędrowali od narodu do narodu,
z jednego królestwa do innego ludu.
14 Nikomu nie pozwolił ich dręczyć
i nawet królów karcił w ich obronie:
15 Nie krzywdźcie Moich pomazańców
i Moim prorokom nie czyńcie nic złego!
16 Przywołał głód na ziemię,
całkowicie pozbawił chleba.
17 Posłał przed nimi człowieka,
Józefa sprzedanego w niewolę.
18 Jego nogi zakuto w kajdany,
jego szyję w obręcz żelazną,
19 aż wypełniła się jego przepowiednia
i słowo Pana go uniewinniło.
20 Król polecił, aby go uwolniono,
oswobodził go władca ludów.
21 Mianował go panem swojego domu
i zarządcą wszystkich posiadłości,
22 by pouczał możnych według swojej woli
i jego starszyznę nauczał mądrości.
23 Wówczas Izrael przybył do Egiptu
i Jakub został gościem ziemi Chama.
24 Rozmnożył swój lud obficie
i uczynił potężniejszym od jego wrogów.
25 Potem serca wrogów odmienił,
więc znienawidzili lud Jego
i uknuli podstęp przeciw Jego sługom.
26 Wtedy posłał swojego sługę Mojżesza
i Aarona, którego wybrał.
27 Z ich pomocą pokazał swoje znaki
i cuda w ziemi Chama.
28 Zesłał mrok i nastała ciemność,
lecz Egipcjanie Go nie słuchali.
29 W krew zamienił ich wody
i uśmiercił ich ryby.
30 Ich ziemia zapełniła się żabami,
były nawet w królewskich komnatach.
31 Rozkazał, nadleciały muchy
i komary nad całą ich ziemię.
32 Zesłał im grad zamiast deszczu,
na ich kraj spadły płomienie ognia.
33 Zniszczył im winnice i sady figowe,
połamał drzewa na całej ich ziemi.
34 Rozkazał i nadciągnęła szarańcza,
niezliczone roje szarańczy jelek.
35 Pożarły całą zieleń kraju
oraz plony ich ziemi.
36 Zabił wszystko, co pierworodne w ich kraju,
wszystkich pierworodnych płci męskiej.
37 Swoich zaś wyprowadził ze srebrem i złotem,
nie było ułomnych wśród Jego pokoleń.
38 Egipcjanie cieszyli się z ich wyjścia,
bo ogarnął ich strach przed nimi.
39 On zaś rozpostarł obłok, by ich osłonić,
i ogień, by noc im rozjaśnić.
40 Gdy prosili, zesłał przepiórki
i nakarmił ich chlebem z nieba.
41 Otworzył skałę i trysnęła woda,
popłynęła przez pustynię jak rzeka.
42 Pamiętał bowiem o swoim świętym słowie
i o Abrahamie, swoim słudze.
43 Wyprowadził swój lud wśród radości,
swoich wybranych pośród wesela.
44 Dał im ziemie narodów,
by zawładnęli dorobkiem ludów,
45 przestrzegali Jego przykazań
i strzegli Jego praw.
Alleluja!