1 The fighting between the forces supporting Saul's family and those supporting David went on for a long time. As David became stronger and stronger, his opponents became weaker and weaker.
David's Sons
2 The following six sons, in order of their birth, were born to David at Hebron: Amnon, whose mother was Ahinoam, from Jezreel; 3 Chileab, whose mother was Abigail, Nabal's widow, from Carmel; Absalom, whose mother was Maacah, the daughter of King Talmai of Geshur; 4 Adonijah, whose mother was Haggith; Shephatiah, whose mother was Abital; 5 Ithream, whose mother was Eglah. All of these sons were born in Hebron.
Abner Joins David
6 As the fighting continued between David's forces and the forces loyal to Saul's family, Abner became more and more powerful among Saul's followers.
7 One day Ishbosheth son of Saul accused Abner of sleeping with Saul's concubine Rizpah, the daughter of Aiah. 8 This made Abner furious. “Do you think that I would betray Saul? Do you really think I'm serving Judah?” he exclaimed. “From the very first I have been loyal to the cause of your father Saul, his brothers, and his friends, and I have kept you from being defeated by David; yet today you find fault with me about a woman! 9-10 The Lord promised David that he would take the kingdom away from Saul and his descendants and would make David king of both Israel and Judah, from one end of the country to the other. Now may God strike me dead if I don't make this come true!” 11 Ishbosheth was so afraid of Abner that he could not say a word.
12 Abner sent messengers to David, who at that time was at Hebron, to say, “Who is going to rule this land? Make an agreement with me, and I will help you win all Israel over to your side.”
13 “Good!” David answered. “I will make an agreement with you on one condition: you must bring Saul's daughter Michal to me when you come to see me.” 14 And David also sent messengers to Ishbosheth to say, “Give me back my wife Michal. I paid a hundred Philistine foreskins in order to marry her.” 15 So Ishbosheth had her taken from her husband Paltiel son of Laish. 16 Paltiel followed her all the way to the town of Bahurim, crying as he went. But when Abner said, “Go back home,” he did.
17 Abner went to the leaders of Israel and said to them, “For a long time you have wanted David to be your king. 18 Now here is your chance. Remember that the Lord has said, ‘I will use my servant David to rescue my people Israel from the Philistines and from all their other enemies.’” 19 Abner spoke also to the people of the tribe of Benjamin and then went to Hebron to tell David what the people of Benjamin and of Israel had agreed to do.
20 When Abner came to David at Hebron with twenty men, David gave a feast for them. 21 Abner told David, “I will go now and win all Israel over to Your Majesty. They will accept you as king, and then you will get what you have wanted and will rule over the whole land.” David gave Abner a guarantee of safety and sent him on his way.
Abner Is Murdered
22 Later on Joab and David's other officials returned from a raid, bringing a large amount of loot with them. Abner, however, was no longer there at Hebron with David, because David had sent him away with a guarantee of safety. 23 When Joab and his men arrived, he was told that Abner had come to King David and had been sent away with a guarantee of safety. 24 So Joab went to the king and said to him, “What have you done? Abner came to you—why did you let him go like that? 25 He came here to deceive you and to find out everything you do and everywhere you go. Surely you know that!”
26 After leaving David, Joab sent messengers to get Abner, and they brought him back from Sirah Well; but David knew nothing about it. 27 When Abner arrived in Hebron, Joab took him aside at the gate, as though he wanted to speak privately with him, and there he stabbed him in the stomach. And so Abner was murdered because he had killed Joab's brother Asahel. 28 When David heard the news, he said, “The Lord knows that my subjects and I are completely innocent of the murder of Abner. 29 May the punishment for it fall on Joab and all his family! In every generation may there be some man in his family who has gonorrhea or a dreaded skin disease or is fit only to do a woman's work or is killed in battle or doesn't have enough to eat!” 30 So Joab and his brother Abishai took revenge on Abner for killing their brother Asahel in the battle at Gibeon.
Abner Is Buried
31 Then David ordered Joab and his men to tear their clothes, wear sackcloth, and mourn for Abner. And at the funeral King David himself walked behind the coffin. 32 Abner was buried at Hebron, and the king wept aloud at the grave, and so did all the people. 33 David sang this lament for Abner:
“Why did Abner have to die like a fool?
34 His hands were not tied,
And his feet were not bound;
He died like someone killed by criminals!”
And the people wept for him again.
35 All day long the people tried to get David to eat something, but he made a solemn promise, “May God strike me dead if I eat anything before the day is over!” 36 They took note of this and were pleased. Indeed, everything the king did pleased the people. 37 All of David's people and all the people in Israel understood that the king had no part in the murder of Abner. 38 The king said to his officials, “Don't you realize that this day a great leader in Israel has died? 39 Even though I am the king chosen by God, I feel weak today. These sons of Zeruiah are too violent for me. May the Lord punish these criminals as they deserve!”
1 Wojna między domem Saula a domem Dawida przedłużała się, lecz Dawid stawał się coraz mocniejszy. Natomiast dom Saula był coraz słabszy.
Synowie Dawida urodzeni w Hebronie
2 W Hebronie urodzili się Dawidowi synowie. Pierworodnym był Amnon, którego matką była Achinoam, Jizreelitka. 3 Drugim był Kilab, którego matką była Abigail, wcześniej żona Nabala z Karmelu. Trzecim – Absalom, syn Maaki, córki Talmaja, króla Geszur. 4 Czwartym – Adoniasz, syn Chaggity, piątym zaś Szefatiasz, syn Abitali. 5 Szóstym natomiast był Jitream, którego matką była Egla, żona Dawida. Oni urodzili się Dawidowi w Hebronie.
Abner opuszcza Iszboszeta
6 Podczas wojny między domem Saula a domem Dawida Abner zyskiwał coraz większą władzę w domu Saula. 7 Saul miał nałożnicę o imieniu Rispa, córkę Ajji. Iszboszet zapytał Abnera: Dlaczego poszedłeś do nałożnicy mojego ojca? 8 Abner rozgniewał się bardzo z powodu słów Iszboszeta i powiedział: Czy jestem głową psa z Judy? Do dziś byłem wierny domowi twojego ojca, Saula, jego braciom i jego przyjaciołom, i nie pozwoliłem, byś wpadł w ręce Dawida, a ty doszukujesz się teraz we mnie winy z powodu tej kobiety! 9 To niech uczyni Bóg Abnerowi, a nawet coś jeszcze dorzuci, jeśli nie uczynię Dawidowi tego, co Pan mu poprzysiągł, 10 że odbierze królestwo domowi Saula i wzniesie tron Dawida nad Izraelem i nad Judą, od Dan aż do Beer-Szeby. 11 Iszboszet nie mógł odpowiedzieć ani słowa ze strachu przed Abnerem.
Przymierze Abnera z Dawidem
12 Abner wyprawił posłańców do Dawida z pytaniem: Czyja jest ta ziemia? Powiedział też: Zawrzyj ze mną przymierze! Będę ci pomocą, by cały Izrael zwrócił się ku tobie. 13 Dawid odpowiedział: Dobrze! Zawrę z tobą przymierze. Żądam od ciebie tylko jednej rzeczy. Nie spotkasz się ze mną, jeśli nie sprowadzisz córki Saula, Mikal, gdy przybędziesz, by się ze mną spotkać. 14 Potem Dawid wyprawił posłańców do Iszboszeta, syna Saula, z żądaniem: Oddaj moją żonę, Mikal, którą zdobyłem za sto napletków filistyńskich. 15 Iszboszet posłał więc ludzi z poleceniem, by odebrano ją jej mężowi, Paltielowi, synowi Lajisza. 16 Jej mąż, płacząc, szedł za nią aż do Bachurim. Lecz Abner rozkazał mu: Odejdź! Wracaj! I tamten wrócił.
17 Abner układał się również ze starszymi Izraela, mówiąc: Już od dawna pragnęliście, by Dawid był waszym królem. 18 Teraz więc do dzieła! Pan bowiem złożył Dawidowi taką obietnicę: Przez Mojego sługę, Dawida, dokona się wyzwolenie Mego ludu izraelskiego z ręki Filistynów i z ręki wszystkich wrogów. 19 Abner przekonywał także Beniaminitów. Potem poszedł, aby pomówić z Dawidem w Hebronie o wszystkim, co Izrael i dom Beniamina uznali za słuszne.
20 Gdy Abner z dwudziestoma ludźmi przybył do Dawida do Hebronu, Dawid przygotował ucztę dla Abnera i ludzi, którzy z nim byli. 21 Wtedy powiedział Abner do Dawida: Pozwól, że się wyprawię i zgromadzę przy moim panu, królu, wszystkich Izraelitów. Oni zawrą z tobą przymierze, a ty będziesz królem nad wszystkimi, tak jak tego pragniesz. Potem Dawid odesłał Abnera, a on odszedł w pokoju.
Śmierć Abnera
22 Tymczasem Joab i słudzy Dawida wracali z wyprawy i nieśli wielki łup. Abnera nie było już u Dawida w Hebronie, ponieważ Dawid go odesłał, a on odszedł w pokoju. 23 Gdy Joab i całe wojsko, które mu towarzyszyło, przybyli, doniesiono mu: Abner, syn Nera, przybył do króla, król go odesłał, a on odszedł w pokoju. 24 Wówczas Joab udał się do króla i powiedział: Co zrobiłeś? Abner przybył do ciebie! Dlaczego odesłałeś go i pozwoliłeś, by odszedł w pokoju? 25 Znasz przecież Abnera, syna Nera! Przyszedł cię oszukać, zorientować się w twoich posunięciach i wywiedzieć się o wszystkim, co robisz!
26 Skoro tylko Joab wyszedł od Dawida, wysłał posłańców za Abnerem, a oni zawrócili go od cysterny Sira. Dawid jednak o niczym nie wiedział. 27 Gdy Abner powrócił do Hebronu, Joab odprowadził go do środka bramy, aby rzekomo pomówić z nim w tajemnicy. Tam jednak ugodził go w brzuch. I tak Abner umarł za krew brata Joaba, Asahela. 28 Gdy potem Dawid usłyszał o tym, oświadczył: Ja i moje królestwo na zawsze jesteśmy wolni przed Panem od winy za krew Abnera, syna Nera. 29 Niechaj spadnie ona na głowę Joaba i na cały dom jego ojca. Niech w rodzinie Joaba nigdy nie zniknie chory na upławy, trędowaty, kulawy ani ten, który ginie od miecza, ani ten, co nie ma chleba! 30 Tak to Joab i Abiszaj, jego brat, zamordowali Abnera za to, że uśmiercił Asahela, ich brata, w bitwie pod Gibeonem.
31 Potem Dawid rozkazał Joabowi i całemu ludowi, który mu towarzyszył: Rozerwijcie wasze ubrania, włóżcie na siebie wory i lamentujcie nad Abnerem! I sam król Dawid szedł za marami. 32 Gdy grzebano Abnera w Hebronie, król głośno płakał nad grobem Abnera i płakał cały lud. 33 Król zaśpiewał też o Abnerze taką pieśń żałobną:
Czy Abner musiał umrzeć tak, jak umiera głupiec?
34 Twoje ręce nie były związane,
twoje nogi nie były skute kajdanami.
Padłeś jak ktoś, kto ginie za sprawą ludzi nikczemnych.
A cały lud jeszcze bardziej go opłakiwał. 35 Jeszcze tego samego dnia cały lud przybył, aby sprawić, by Dawid zjadł choć kawałek chleba. Dawid jednak złożył następującą przysięgę: To niech mi Bóg uczyni, a nawet coś jeszcze dorzuci, jeżeli przed zachodem słońca skosztuję chleba lub czegokolwiek innego. 36 Cały lud dowiedział się o tym, i uznał to za dobre. Podobnie wszystko, co uczynił król, lud uznał za dobre. 37 Tego dnia cały lud i cały Izrael przekonał się, że król nie przyczynił się do zabicia Abnera, syna Nera.
38 Król powiedział także do swoich sług: Czyż nie wiecie, że dziś zginął w Izraelu książę i wielki człowiek? 39 Chociaż namaszczono mnie na króla, jestem dziś słaby i ci ludzie, synowie Serui, są ode mnie silniejsi. Niech Pan odpłaci czyniącemu zło odpowiednio do jego zła.