Egypt Is Compared to a Cedar Tree
1 On the first day of the third month of the eleventh year of our exile, the Lord spoke to me. 2 “Mortal man,” he said, “say to the king of Egypt and all his people:
How powerful you are!
What can I compare you to?
3 You are like a cedar in Lebanon,
With beautiful, shady branches,
A tree so tall it reaches the clouds.
4 There was water to make it grow,
And underground rivers to feed it.
They watered the place where the tree was growing
And sent streams to all the trees of the forest.
5 Because it was well-watered,
It grew taller than other trees.
Its branches grew thick and long.
6 Every kind of bird built nests in its branches;
The wild animals bore their young in its shelter;
The nations of the world rested in its shade.
7 How beautiful the tree was—
So tall, with such long branches.
Its roots reached down to the deep-flowing streams.
8 No cedar in God's garden could compare with it.
No fir tree ever had such branches,
And no plane tree such limbs.
No tree in God's own garden was so beautiful.
9 I made it beautiful, with spreading branches.
It was the envy of every tree in Eden, the garden of God.
10 “Now then, I, the Sovereign Lord, will tell you what is going to happen to that tree that grew until it reached the clouds. As it grew taller it grew proud; 11 so I have rejected it and will let a foreign ruler have it. He will give that tree what it deserves for its wickedness. 12 Ruthless foreigners will cut it down and leave it. Its branches and broken limbs will fall on every mountain and valley in the country. All the nations that have been living in its shade will go away. 13 The birds will come and perch on the fallen tree, and the wild animals will walk over its branches. 14 And so from now on, no tree, no matter how well-watered it is, will grow that tall again or push its top through the clouds and reach such a height. All of them are doomed to die like mortals, doomed to join those who go down to the world of the dead.”
15 This is what the Sovereign Lord says: “On the day when the tree goes to the world of the dead, I will make the underground waters cover it as a sign of mourning. I will hold back the rivers and not let the many streams flow out. Because the tree has died, I will bring darkness over the Lebanon Mountains and make all the trees of the forest wither. 16 When I send it down to the world of the dead, the noise of its downfall will shake the nations. All the trees of Eden and all the choice, well-watered trees of Lebanon who have gone to the world below will be pleased at its downfall. 17 They will go with it to the world of the dead to join those that have already fallen. And all who live under its shadow will be scattered among the nations.
18 “The tree is the king of Egypt and all his people. Not even the trees in Eden were so tall and impressive. But now, like the trees of Eden, it will go down to the world of the dead and join the ungodly and those killed in battle. I have spoken,” says the Sovereign Lord.
1 Jedenastego roku w trzecim miesiącu, pierwszego dnia miesiąca, doszło do mnie słowo Pana: 2 Synu człowieczy, powiedz faraonowi, królowi Egiptu i jego rzeszy:
Do kogo jesteś podobny w swej wielkości?
3 Oto Asyria, cedr na Libanie,
o pięknych gałęziach,
o konarach dających cień
i wysokim wzroście.
Jego wierzchołek był między chmurami.
4 Woda czyniła go wielkim.
Głębina go wywyższała,
kierując swe strumienie
wokół miejsca, gdzie był posadzony.
A swe kanały kierowała
ku wszystkim drzewom polnym.
5 Dlatego jego wysokość przewyższała
wszystkie drzewa polne.
Pomnożyły się jego pędy
i wydłużyły się jego gałęzie,
dzięki obfitej wodzie przy jego wzrastaniu.
6 Na jego gałęziach gnieździło się
wszelkie ptactwo podniebne.
Pod jego gałęziami rodziło się
wszelkie dzikie zwierzę.
W jego cieniu mieszkały
wszystkie liczne narody.
7 Piękny był w swej wielkości,
w długości swych gałęzi,
gdyż jego korzenie sięgały obfitych wód.
8 Nie przyćmiewały go cedry
ogrodu Bożego.
Cyprysy nie równały się
z jego gałęziami.
Platany nie były takie
jak jego gałęzie.
Żadne drzewo ogrodu Bożego
nie dorównywało mu pięknością.
9 Uczyniłem go pięknym
w mnóstwie jego gałęzi.
Zazdrościły mu wszystkie drzewa Edenu,
które są w ogrodzie Bożym.
10 Dlatego tak mówi Pan Bóg: Ponieważ wywyższył się z powodu swej wysokości, swój wierzchołek umieścił między chmurami, a jego serce stało się wyniosłe z powodu wysokości, 11 wydam go więc w ręce wodza narodów. Na pewno postąpi z nim według jego nieprawości. Odrzuciłem go. 12 Ścięli go obcy, okrutne narody. Porzucili go na górach. Jego gałęzie padły na wszystkie doliny. Jego gałązki zostały złamane we wszystkich potokach kraju. Odeszły spod jego cienia wszystkie narody kraju i go porzuciły.
13 Na jego zwalonym pniu osiadły
wszelkie ptaki podniebne.
W jego gałązkach znalazły się
wszelkie dzikie zwierzęta,
14 żeby żadne drzewa na wodą nie wywyższały się z powodu swej wysokości i nie umieszczały swych wierz-chołków między chmurami, a wszystkie te, które piją wodę, nie stawiały na siebie z powodu swej wysokości. Wszystkie bowiem są wydane na śmierć, do podziemnej krainy, między ludzi, którzy zstąpili do dołu.
15 Tak mówi Pan Bóg: W dniu, gdy zstąpił on do Szeolu, pogrążyłem się w żałobie, zamknąłem z jego powodu głębinę, wstrzymałem jej rzeki i zostały zatrzymane obfite wody. Z jego powodu okryłem cieniem Liban, przez niego uschły wszystkie drzewa polne. 16 Łoskotem jego upadku przeraziłem narody, gdy zesłałem go do Szeolu, do tych, którzy zstąpili do dołu. I doznały pociechy w podziemnej krainie wszystkie wybrane drzewa Edenu, najlepsze drzewa Libanu, wszystkie, które piją wodę. 17 Również one wraz z nim zeszły do Szeolu, do pomordowanych mieczem, i jego pomocnicy, którzy mieszkali w jego cieniu pośród narodów. 18 Do kogo byłeś tak podobny w chwale i wielkości wśród drzew Edenu? Zostałeś sprowadzony z drzewami Edenu do podziemnej krainy. Będziesz leżał między nieobrzezanymi, pomordowanymi mieczem. To jest faraon i cała jego rzesza – wyrocznia Pana Boga.