God Promises to Rescue His People
1 Israel, the Lord who created you says,
“Do not be afraid—I will save you.
I have called you by name—you are mine.
2 When you pass through deep waters, I will be with you;
your troubles will not overwhelm you.
When you pass through fire, you will not be burned;
the hard trials that come will not hurt you.
3 For I am the Lord your God,
the holy God of Israel, who saves you.
I will give up Egypt to set you free;
I will give up Ethiopia and Seba.
4 I will give up whole nations to save your life,
because you are precious to me
and because I love you and give you honor.
5 Do not be afraid—I am with you!
“From the distant east and the farthest west
I will bring your people home.
6 I will tell the north to let them go
and the south not to hold them back.
Let my people return from distant lands,
from every part of the world.
7 They are my own people,
and I created them to bring me glory.”
Israel Is the Lord's Witness
8 God says,
“Summon my people to court.
They have eyes, but they are blind;
they have ears, but they are deaf!
9 Summon the nations to come to the trial.
Which of their gods can predict the future?
Which of them foretold what is happening now?
Let these gods bring in their witnesses
to prove that they are right,
to testify to the truth of their words.
10 “People of Israel, you are my witnesses;
I chose you to be my servant,
so that you would know me and believe in me
and understand that I am the only God.
Besides me there is no other god;
there never was and never will be.
11 “I alone am the Lord,
the only one who can save you.
12 I predicted what would happen,
and then I came to your aid.
No foreign god has ever done this;
you are my witnesses.
13 I am God and always will be.
No one can escape from my power;
no one can change what I do.”
Escape from Babylon
14 Israel's holy God, the Lord who saves you, says,
“To save you, I will send an army against Babylon;
I will break down the city gates,
and the shouts of her people will turn into crying.
15 I am the Lord, your holy God.
I created you, Israel, and I am your king.”
16 Long ago the Lord made a road through the sea,
a path through the swirling waters.
17 He led a mighty army to destruction,
an army of chariots and horses.
Down they fell, never to rise,
snuffed out like the flame of a lamp!
18 But the Lord says,
“Do not cling to events of the past
or dwell on what happened long ago.
19 Watch for the new thing I am going to do.
It is happening already—you can see it now!
I will make a road through the wilderness
and give you streams of water there.
20 Even the wild animals will honor me;
jackals and ostriches will praise me
when I make rivers flow in the desert
to give water to my chosen people.
21 They are the people I made for myself,
and they will sing my praises!”
Israel's Sin
22 The Lord says,
“But you were tired of me, Israel;
you did not worship me.
23 You did not bring me your burnt offerings of sheep;
you did not honor me with your sacrifices.
I did not burden you by demanding offerings
or wear you out by asking for incense.
24 You didn't buy incense for me
or satisfy me with the fat of your animals.
Instead you burdened me with your sins;
you wore me out with the wrongs you have committed.
25 And yet, I am the God who forgives your sins,
and I do this because of who I am.
I will not hold your sins against you.
26 “Let us go to court; bring your accusation!
Present your case to prove you are in the right!
27 Your earliest ancestor sinned;
your leaders sinned against me,
28 and your rulers profaned my sanctuary.
So I brought destruction on Israel;
I let my own people be insulted.”
Pan obiecuje wyzwolenie swojemu ludowi
1 Teraz tak mówi Pan,
Ten, który stworzył ciebie,
Jakubie, i ukształtował cię, Izraelu:
Nie bój się, bo cię odkupiłem,
wezwałem po imieniu, należysz do Mnie!
2 Gdy będziesz przemierzał wody – Ja będę z tobą,
– nie zatopią cię rzeki.
Gdy będziesz przechodził przez ogień, nie poparzysz się,
i płomień cię nie spali.
3 Ja, Pan, jestem bowiem twoim Bogiem,
Święty Izraela jest twoim wybawicielem.
Na okup za ciebie daję Egipt,
Kusz i Sabę zamiast ciebie.
4 Ponieważ jesteś drogi w Moich oczach,
masz wielką wartość i Ja cię kocham,
dlatego daję ludzi zamiast ciebie,
ludy za twoje życie.
5 Nie bój się, bo Ja jestem z tobą!
Przyprowadzę twoje potomstwo ze wschodu,
z zachodu cię pozbieram.
6 Powiem północy: Oddaj!
i południu: Nie zatrzymuj!
Przyprowadź Moich synów z daleka
i Moje córki z krańców ziemi,
7 wszystkich nazwanych Moim imieniem,
których stworzyłem dla swej chwały,
których ukształtowałem i uczyniłem.
Izrael świadkiem Pana
8 Wyprowadź lud ślepy, chociaż ma oczy,
i głuchy, chociaż ma uszy.
9 Niech razem przybędą wszystkie narody
na zgromadzenie ludów!
Kto z nich może to opowiedzieć,
oznajmić nam minione wydarzenia?
Niech przedstawią swoich świadków,
aby się usprawiedliwić.
Niech słuchają i niech powiedzą: To jest prawda!
10 Wy jesteście Moimi świadkami
– wyrocznia Pana –
i Moim sługą, których wybrałem,
abyście poznali, wierzyli we Mnie,
i zrozumieli, że to Ja jestem.
Przede Mną nie istniał żaden bóg
ani innego po Mnie nie będzie.
11 To Ja, jedynie Ja jestem Panem,
poza Mną nie ma wybawcy.
12 To Ja oznajmiłem, wybawiłem i ogłosiłem,
nie ma wśród was żadnego obcego boga.
Wy jesteście Moimi świadkami – wyrocznia Pana –
a Ja jestem Bogiem,
13 od wieczności nim jestem.
Nikt Mi nie odbierze tego, co do Mnie należy
– kto mógłby zmienić to, co uczyniłem?
Droga przez pustynię
14 Tak mówi Pan,
wasz Odkupiciel, Święty Izraela:
Ze względu na was posyłam zdobywcę do Babilonu.
Sprawię, że wszystkie bramy się otworzą,
a Chaldejczycy w żałobiee będą krzyczeć.
15 Ja jestem Pan, wasz Święty,
Stwórca Izraela, wasz Król!
16 Tak mówi Pan,
który wyznacza drogę przez morze,
ścieżkę przez wzburzone wody,
17 który wysyła rydwany i konie,
razem potężną armię
– padli i już nie powstaną,
zgaśli, dopalili się jak knotek:
18 Nie wspominajcie rzeczy minionych,
nie zastanawiajcie się nad dawnymi sprawami!
19 Oto Ja uczynię rzecz nową
– już się pojawia,
czy jej nie dostrzegacie?
Wyznaczę drogę na pustyni,
ścieżki pośród stepu.
20 Zwierzęta polne będą Mnie wysławiać,
szakale i strusie,
bo na pustynię sprowadzę wodę,
na step strumienie,
aby napoić Mój lud wybrany.
21 Lud, który dla siebie uformowałem,
będzie głosić Moją chwałę.
Grzechy Izraela
22 Lecz ty, Jakubie, Mnie nie wzywałeś,
albowiem znużyłeś się Mną, Izraelu.
23 Nie przyprowadziłeś Mi owiec na ofiarę całopalną,
nie oddałeś czci krwawymi ofiarami.
Nie zmuszałem cię do ofiar pokarmowych,
nie trudziłem ofiarą kadzielną.
24 Nie kupiłeś Mi wonnej trzciny za pieniądze,
nie nasyciłeś Mnie tłuszczem twych ofiar,
lecz dręczyłeś swoimi grzechami,
zamęczałeś Mnie twoimi występkami.
25 To Ja, Ja sam wymażę twoje przestępstwa przez wzgląd na siebie samego
i twoich grzechów nie będę wspominać.
26 Przypomnij Mi, osądźmy wspólnie!
Przedstaw swoje racje, aby okazać się sprawiedliwym!
27 Twój praojciec zgrzeszył,
ci, którzy mieli pośredniczyć między nami, wykroczyli przeciwko Mnie.
28 Dlatego poniżyłem przywódców świątynnych,
obłożyłem klątwą Jakuba, wystawiłem Izraela na zniewagi.