God Blesses Jacob at Bethel
1 God said to Jacob, “Go to Bethel at once, and live there. Build an altar there to me, the God who appeared to you when you were running away from your brother Esau.”
2 So Jacob said to his family and to all who were with him, “Get rid of the foreign gods that you have; purify yourselves and put on clean clothes. 3 We are going to leave here and go to Bethel, where I will build an altar to the God who helped me in the time of my trouble and who has been with me everywhere I have gone.” 4 So they gave Jacob all the foreign gods that they had and also the earrings that they were wearing. He buried them beneath the oak tree near Shechem.
5 When Jacob and his sons started to leave, great fear fell on the people of the nearby towns, and they did not pursue them. 6 Jacob came with all his people to Luz, which is now known as Bethel, in the land of Canaan. 7 He built an altar there and named the place for the God of Bethel, because God had revealed himself to him there when he was running away from his brother. 8 Rebecca's nurse Deborah died and was buried beneath the oak south of Bethel. So it was named “Oak of Weeping.”
9 When Jacob returned from Mesopotamia, God appeared to him again and blessed him. 10 God said to him, “Your name is Jacob, but from now on it will be Israel.” So God named him Israel. 11 And God said to him, “I am Almighty God. Have many children. Nations will be descended from you, and you will be the ancestor of kings. 12 I will give you the land which I gave to Abraham and to Isaac, and I will also give it to your descendants after you.” 13 Then God left him. 14 There, where God had spoken to him, Jacob set up a memorial stone and consecrated it by pouring wine and olive oil on it. 15 He named the place Bethel.
The Death of Rachel
16 Jacob and his family left Bethel, and when they were still some distance from Ephrath, the time came for Rachel to have her baby, and she was having difficult labor. 17 When her labor pains were at their worst, the midwife said to her, “Don't be afraid, Rachel; it's another boy.” 18 But she was dying, and as she breathed her last, she named her son Benoni, but his father named him Benjamin.
19 When Rachel died, she was buried beside the road to Ephrath, now known as Bethlehem. 20 Jacob set up a memorial stone there, and it still marks Rachel's grave to this day. 21 Jacob moved on and set up his camp on the other side of the tower of Eder.
The Sons of Jacob
(1 Chronicles 2.11 2)22 While Jacob was living in that land, Reuben had sexual intercourse with Bilhah, one of his father's concubines; Jacob heard about it and was furious.
Jacob had twelve sons. 23 The sons of Leah were Reuben (Jacob's oldest son), Simeon, Levi, Judah, Issachar, and Zebulun. 24 The sons of Rachel were Joseph and Benjamin. 25 The sons of Rachel's slave Bilhah were Dan and Naphtali. 26 The sons of Leah's slave Zilpah were Gad and Asher. These sons were born in Mesopotamia.
The Death of Isaac
27 Jacob went to his father Isaac at Mamre, near Hebron, where Abraham and Isaac had lived. 28 Isaac lived to be a hundred and eighty years old 29 and died at a ripe old age; and his sons Esau and Jacob buried him.
Usuwanie bożków z domu Jakuba
1 Potem Bóg rozkazał Jakubowi: Wstań, idź do Betel, zamieszkaj tam i zbuduj ołtarz Bogu, który ci się ukazał, gdy uciekałeś przed Ezawem, twoim bratem. 2 Jakub więc zwrócił się do swojej rodziny i do wszystkich, którzy byli razem z nim: Usuńcie obce bóstwa, które macie u siebie, oczyśćcie się i zmieńcie ubrania. 3 Udamy się do Betel, tam zbuduję ołtarz Bogu, który mi odpowiedział w dniu mojej niedoli i był ze mną w drodze, którą poszedłem. 4 Oddali więc Jakubowi wszystkie obce bóstwa, które mieli u siebie, i kolczyki, które mieli w uszach, a Jakub zakopał je pod dębem koło Sychem.
Budowa ołtarza w Betel
5 Potem powędrowali dalej. A wielki strach padł na okoliczne miasta i nie ścigano synów Jakuba. 6 Wreszcie Jakub wraz z całym ludem, który był z nim, przyszedł do Luz, które leży w ziemi kananejskiej, to znaczy do Betel. 7 Tam zbudował ołtarz i nazwał to miejsce El-Betel, gdyż tam objawił mu się Bóg, gdy uciekał przed swoim bratem. 8 Wtedy zmarła Debora, mamka Rebeki, i została pochowana w pobliżu Betel pod dębem. Dlatego nazwano go Dębem Płaczu.
9 Gdy Jakub wracał z Paddan-Aram, wtedy Bóg znowu mu się ukazał i go pobłogosławił. 10 Bóg zwrócił się do niego: Masz na imię Jakub, ale od tej pory już nie będziesz się nazywał Jakub, lecz twoje imię będzie brzmiało Izrael. I tak otrzymał imię Izrael. 11 Potem Bóg powiedział do niego: Ja jestem Bóg Wszechmogący. Bądź płodny i się rozmnażaj. Niech powstanie z ciebie naród i wiele narodów i niech od ciebie wywodzą się królowie. 12 Ziemię, którą dałem Abrahamowi i Izaakowi, daję tobie i twojemu przyszłemu potomstwu. 13 Następnie Bóg oddalił się od niego z tego miejsca, na którym z nim rozmawiał. 14 Wtedy Jakub ustawił kamienną stelę w miejscu, w którym Bóg z nim rozmawiał, wylał na nią ofiarę z płynów i polał ją oliwą. 15 Jakub nazwał to miejsce, na którym Bóg z nim rozmawiał, Betel.
Narodziny Beniamina i śmierć Racheli
16 Potem wyruszyli z Betel, a był jeszcze kawałek drogi do Efraty, gdy Rachela zaczęła rodzić, poród zaś był ciężki. 17 Gdy tak ciężko rodziła, położna powiedziała do niej: Nie bój się, bo i tym razem masz syna. 18 A kiedy uchodziło z niej życie, bo umierała, nadała mu imię Benoni, ale jego ojciec nazwał go Beniamin. 19 Gdy Rachela zmarła, została pochowana przy drodze do Efraty, to znaczy do Betlejem. 20 A na jej grobie Jakub ustawił stelę. Stela ta jest na grobie Racheli aż do dzisiaj.
21 Potem Izrael wyruszył i rozbił swój namiot poza Migdal-Eder. 22 Gdy Izrael przebywał w tym kraju, wtedy Ruben poszedł i położył się z Bilhą, nałożnicą swojego ojca. A Izrael się o tym dowiedział.
Dwunastu synów Jakuba
Jakub zaś miał dwunastu synów.
23 Synowie Lei: Ruben – pierworodny Jakuba, Symeon, Lewi, Juda, Issachar i Zabulon. 24 Synowie Racheli: Józef i Beniamin. 25 Synowie Bilhy, służącej Racheli: Dan i Neftali. 26 Synowie Zilpy, służącej Lei: Gad i Aser. Oni są synami Jakuba, którzy mu się urodzili w Paddan-Aram.
Śmierć Izaaka
27 Kiedy Jakub powrócił do Izaaka, swego ojca, do Mamre, do Kiriat-Arba, to znaczy do Hebronu, gdzie Abraham i Izaak byli przybyszami, 28 Izaak miał wtedy sto osiemdziesiąt lat. 29 A gdy Izaak zmarł, sędziwy i syty dni, został przyłączony do swoich przodków. A pochowali go Ezaw i Jakub, jego synowie.