Jesus Heals a Roman Officer's Servant
(Matthew 8.5-13)1 When Jesus had finished saying all these things to the people, he went to Capernaum. 2 A Roman officer there had a servant who was very dear to him; the man was sick and about to die. 3 When the officer heard about Jesus, he sent some Jewish elders to ask him to come and heal his servant. 4 They came to Jesus and begged him earnestly, “This man really deserves your help. 5 He loves our people and he himself built a synagogue for us.”
6 So Jesus went with them. He was not far from the house when the officer sent friends to tell him, “Sir, don't trouble yourself. I do not deserve to have you come into my house, 7 neither do I consider myself worthy to come to you in person. Just give the order, and my servant will get well. 8 I, too, am a man placed under the authority of superior officers, and I have soldiers under me. I order this one, ‘Go!’ and he goes; I order that one, ‘Come!’ and he comes; and I order my slave, ‘Do this!’ and he does it.”
9 Jesus was surprised when he heard this; he turned around and said to the crowd following him, “I tell you, I have never found faith like this, not even in Israel!”
10 The messengers went back to the officer's house and found his servant well.
Jesus Raises a Widow's Son
11 Soon afterward Jesus went to a town named Nain, accompanied by his disciples and a large crowd. 12 Just as he arrived at the gate of the town, a funeral procession was coming out. The dead man was the only son of a woman who was a widow, and a large crowd from the town was with her. 13 When the Lord saw her, his heart was filled with pity for her, and he said to her, “Don't cry.” 14 Then he walked over and touched the coffin, and the men carrying it stopped. Jesus said, “Young man! Get up, I tell you!” 15 The dead man sat up and began to talk, and Jesus gave him back to his mother.
16 They all were filled with fear and praised God. “A great prophet has appeared among us!” they said; “God has come to save his people!”
17 This news about Jesus went out through all the country and the surrounding territory.
The Messengers from John the Baptist
(Matthew 11.2-19)18 When John's disciples told him about all these things, he called two of them 19 and sent them to the Lord to ask him, “Are you the one John said was going to come, or should we expect someone else?”
20 When they came to Jesus, they said, “John the Baptist sent us to ask if you are the one he said was going to come, or should we expect someone else?”
21 At that very time Jesus healed many people from their sicknesses, diseases, and evil spirits, and gave sight to many blind people. 22 He answered John's messengers, “Go back and tell John what you have seen and heard: the blind can see, the lame can walk, those who suffer from dreaded skin diseases are made clean, the deaf can hear, the dead are raised to life, and the Good News is preached to the poor. 23 How happy are those who have no doubts about me!”
24 After John's messengers had left, Jesus began to speak about him to the crowds: “When you went out to John in the desert, what did you expect to see? A blade of grass bending in the wind? 25 What did you go out to see? A man dressed up in fancy clothes? People who dress like that and live in luxury are found in palaces! 26 Tell me, what did you go out to see? A prophet? Yes indeed, but you saw much more than a prophet. 27 For John is the one of whom the scripture says: ‘God said, I will send my messenger ahead of you to open the way for you.’ 28 I tell you,” Jesus added, “John is greater than anyone who has ever lived. But the one who is least in the Kingdom of God is greater than John.”
29 All the people heard him; they and especially the tax collectors were the ones who had obeyed God's righteous demands and had been baptized by John. 30 But the Pharisees and the teachers of the Law rejected God's purpose for themselves and refused to be baptized by John.
31 Jesus continued, “Now to what can I compare the people of this day? What are they like? 32 They are like children sitting in the marketplace. One group shouts to the other, ‘We played wedding music for you, but you wouldn't dance! We sang funeral songs, but you wouldn't cry!’ 33 John the Baptist came, and he fasted and drank no wine, and you said, ‘He has a demon in him!’ 34 The Son of Man came, and he ate and drank, and you said, ‘Look at this man! He is a glutton and wine drinker, a friend of tax collectors and other outcasts!’ 35 God's wisdom, however, is shown to be true by all who accept it.”
Jesus at the Home of Simon the Pharisee
36 A Pharisee invited Jesus to have dinner with him, and Jesus went to his house and sat down to eat. 37 In that town was a woman who lived a sinful life. She heard that Jesus was eating in the Pharisee's house, so she brought an alabaster jar full of perfume 38 and stood behind Jesus, by his feet, crying and wetting his feet with her tears. Then she dried his feet with her hair, kissed them, and poured the perfume on them. 39 When the Pharisee saw this, he said to himself, “If this man really were a prophet, he would know who this woman is who is touching him; he would know what kind of sinful life she lives!”
40 Jesus spoke up and said to him, “Simon, I have something to tell you.”
“Yes, Teacher,” he said, “tell me.”
41 “There were two men who owed money to a moneylender,” Jesus began. “One owed him five hundred silver coins, and the other owed him fifty. 42 Neither of them could pay him back, so he canceled the debts of both. Which one, then, will love him more?”
43 “I suppose,” answered Simon, “that it would be the one who was forgiven more.”
“You are right,” said Jesus. 44 Then he turned to the woman and said to Simon, “Do you see this woman? I came into your home, and you gave me no water for my feet, but she has washed my feet with her tears and dried them with her hair. 45 You did not welcome me with a kiss, but she has not stopped kissing my feet since I came. 46 You provided no olive oil for my head, but she has covered my feet with perfume. 47 I tell you, then, the great love she has shown proves that her many sins have been forgiven. But whoever has been forgiven little shows only a little love.”
48 Then Jesus said to the woman, “Your sins are forgiven.”
49 The others sitting at the table began to say to themselves, “Who is this, who even forgives sins?”
50 But Jesus said to the woman, “Your faith has saved you; go in peace.”
Uzdrowienie sługi setnika
(Mt 8,5-13J 4,43-54)1 Gdy Jezus wypowiedział wszystkie te słowa do słuchającego Go ludu, udał się do Kafarnaum. 2 Sługa pewnego setnika, bardzo przez niego ceniony, zachorował i był bliski śmierci. 3 Kiedy setnik usłyszał o Jezusie, wysłał do Niego starszych spośród Żydów, prosząc, żeby przyszedł i uratował jego sługę. 4 Oni stanęli przed Jezusem i prosili Go żarliwie: Zasługuje, żebyś mu to wyświadczył. 5 Kocha bowiem nasz naród i sam zbudował nam synagogę. 6 Wtedy Jezus poszedł z nimi. A gdy był już niedaleko domu, setnik wysłał do Niego przyjaciół z prośbą: Panie, nie trudź się, bo nie jestem godny, abyś wszedł pod mój dach. 7 Dlatego Ja sam nie uważałem się za godnego stanąć przed Tobą. Powiedz jednak słowo, a mój sługa odzyska zdrowie. 8 I ja bowiem, człowiek podległy władzy, mam również władzę nad żołnierzami. Do jednego mówię: Idź, a idzie; do drugiego: Chodź tu, a przychodzi; a do sługi: Zrób to, a robi. 9 Gdy Jezus usłyszał te słowa, zdziwiony obrócił się do towarzyszącego Mu tłumu i powiedział: Mówię wam, nawet w Izraelu nie znalazłem tak wielkiej wiary. 10 A gdy posłani wrócili do domu, zastali sługę zdrowego.
Wskrzeszenie syna wdowy z Nain
11 Następnie Jezus udał się do miasta zwanego Nain. Razem z Nim szli Jego uczniowie i wielki tłum. 12 Gdy zbliżył się do bramy miasta, właśnie wynoszono zmarłego, jedynego syna matki, która była wdową. Razem z nią szedł z miasta znaczny tłum. 13 Widząc ją, Pan wzruszył się bardzo i powiedział do niej: Nie płacz. 14 I podszedł, dotknął pogrzebowych noszy, a ci, którzy je nieśli, zatrzymali się. Wtedy powiedział: Młodzieńcze, tobie mówię, wstań! 15 A ten, który był martwy, usiadł i zaczął mówić. I Jezus oddał go jego matce. 16 Wszystkich ogarnął lęk, wysławiali Boga i mówili: Wielki prorok powstał wśród nas i Bóg wejrzał na swój lud. 17 I rozeszła się ta wieść o Nim po całej Judei i po całej okolicznej krainie.
Wysłannicy Jana Chrzciciela
(Mt 11,2-19)18 Uczniowie Jana powiadomili go o wszystkim, co się wydarzyło. Wtedy Jan przywołał dwóch swoich uczniów 19 i posłał ich do Pana z zapytaniem: Czy to Ty jesteś tym, który miał przyjść, czy też innego mamy oczekiwać? 20 Gdy oni przybyli do Jezusa, powiedzieli: Jan Chrzciciel przysłał nas do Ciebie z pytaniem: Czy to Ty jesteś tym, który miał przyjść, czy też innego mamy oczekiwać? 21 A właśnie w tym czasie Jezus uwolnił wielu od chorób, dolegliwości i od złych duchów, a wielu niewidomych obdarzył wzrokiem. 22 Odpowiedział im więc: Idźcie i oznajmijcie Janowi to, co zobaczyliście i usłyszeliście: Niewidomi odzyskują wzrok, kulawi dobrze chodzą, trędowaci zostają oczyszczeni, głusi słyszą, umarli wstają do życia, a ubogim głoszona jest Dobra Nowina . 23 Szczęśliwy jest ten, kto nie gorszy się z Mojego powodu. 24 Gdy wysłannicy Jana odeszli, Jezus zaczął mówić do tłumów o Janie: Po co poszliście na pustynię? Oglądać trzcinę chwiejącą się na wietrze? 25 Po co więc poszliście? Zobaczyć człowieka ubranego w wytworny strój? Przecież ci, którzy noszą wspaniałe stroje i żyją w luksusie, mieszkają w pałacach królewskich. 26 Ale co poszliście zobaczyć? Proroka? O, tak! Zapewniam was, że nawet więcej niż proroka. 27 To jest ten, o którym mówi Pismo:
Oto posyłam przed Tobą Mojego wysłannika,
który Tobie przygotuje drogę.
28 Mówię wam, wśród urodzonych z kobiet nikt nie jest większy od Jana. Najmniejszy jednak w Królestwie Boga więcej znaczy niż on. 29 Gdy to usłyszał cały lud i celnicy, którzy przyjęli chrzest od Jana, uznali Boga za sprawiedliwego. 30 Natomiast faryzeusze i znawcy Prawa odrzucili plan Boga, nie przyjmując chrztu od Jana.
31 Z kim więc porównam ludzi obecnego pokolenia? Do kogo są podobni? 32 Podobni są do dzieci, siedzących na rynku, które przygadują swoim rówieśnikom: Przygrywaliśmy wam na flecie, a nie chcieliście tańczyć. Śpiewaliśmy pieśni żałobne, a nie zawodziliście. 33 Przyszedł bowiem Jan Chrzciciel, nie jadł chleba i nie pił wina, a wy mówicie: Demon go opętał. 34 Przyszedł Syn Człowieczy, je i pije, a wy mówicie: Ten człowiek to żarłok i pijak, przyjaciel celników i grzeszników. 35 I tak wszystkie dzieci Mądrości przyznały jej słuszność.
Przebaczenie grzesznej kobiecie
36 Pewien faryzeusz zaprosił Jezusa do siebie na wspólny posiłek. Wszedł więc do domu faryzeusza i zajął miejsce przy stole. 37 Wtedy kobieta, znana w tym mieście jako grzesznica, dowiedziała się, że jest On w gościnie u faryzeusza i przyniosła olejek w alabastrowym naczyniu. 38 Stanęła przy Jego stopach, płacząc zaczęła zraszać je łzami, wycierała swoimi włosami, całowała i namaszczała olejkiem. 39 Kiedy zobaczył to faryzeusz, który Go zaprosił, pomyślał sobie: Gdyby On był prorokiem poznałby, co to za kobieta Go dotyka. Przecież to grzesznica. 40 Wtedy Jezus odezwał się do niego: Szymonie, mam ci coś do powiedzenia. A on na to: Powiedz, Nauczycielu. 41 Pewien wierzyciel miał dwóch dłużników. Jeden był winien pięćset denarów, a drugi pięćdziesiąt. 42 Ponieważ nie mieli z czego oddać, darował dług obydwóm. Który więc z nich będzie go bardziej miłował? 43 Szymon odpowiedział: Uważam, że ten, któremu więcej darował. Wówczas Jezus oznajmił: Słusznie osądziłeś. 44 Potem obrócił się do kobiety, a Szymonowi powiedział: Widzisz tę kobietę? Wszedłem do twojego domu, ty nie podałeś Mi wody do nóg, a ona zrosiła je łzami i swoimi włosami otarła. 45 Nie powitałeś Mnie pocałunkiem, a ona, odkąd wszedłem, nie przestała całować Moich stóp. 46 Nie namaściłeś Mi głowy oliwą, a ona olejkiem namaściła Moje stopy. 47 Dlatego mówię ci: Przebaczone są liczne jej grzechy, ponieważ bardzo umiłowała. Komu zaś mało się przebacza, mało miłuje. 48 Do niej natomiast powiedział: Twoje grzechy są odpuszczone. 49 A ci, którzy byli razem przy stole, zastanawiali się: Kim jest Ten, który nawet grzechy przebacza? 50 On zaś powiedział do kobiety: Twoja wiara cię ocaliła, idź w pokoju!