Egypt's Defeat at Carchemish
1 The Lord spoke to me about the nations, 2 beginning with Egypt. This is what he said about the army of King Neco of Egypt, which King Nebuchadnezzar of Babylonia defeated at Carchemish near the Euphrates River in the fourth year that Jehoiakim was king of Judah:
3 “The Egyptian officers shout,
‘Get your shields ready
and march into battle!
4 Harness your horses and mount them!
Fall in line and put on your helmets!
Sharpen your spears!
Put on your armor!’
5 “But what do I see?” asks the Lord.
“They are turning back in terror.
Their soldiers are beaten back;
overcome with fear, they run as fast as they can
and do not look back.
6 Those who run fast cannot get away;
the soldiers cannot escape.
In the north, by the Euphrates,
they stumble and fall.
7 Who is this that rises like the Nile,
like a river flooding its banks?
8 It is Egypt, rising like the Nile,
like a river flooding its banks.
Egypt said, ‘I will rise and cover the world;
I will destroy cities and the people who live there.
9 Command the horses to go
and the chariots to roll!
Send out the soldiers:
men from Ethiopia and Libya, carrying shields,
and skilled archers from Lydia.’”
10 This is the day of the Sovereign Lord Almighty:
today he will take revenge;
today he will punish his enemies.
His sword will eat them until it is full,
and drink their blood until it is satisfied.
Today the Almighty sacrifices his victims
in the north, by the Euphrates.
11 People of Egypt, go to Gilead
and look for medicine!
All your medicine has proved useless;
nothing can heal you.
12 Nations have heard of your shame;
everyone has heard you cry.
One soldier trips over another,
and both of them fall to the ground.
The Coming of Nebuchadnezzar
13 When King Nebuchadnezzar of Babylonia came to attack Egypt, the Lord spoke to me. He said,
14 “Proclaim it in the towns of Egypt,
in Migdol, Memphis, and Tahpanhes:
‘Get ready to defend yourselves;
all you have will be destroyed in war!
15 Why has your mighty god Apis fallen?
The Lord has struck him down!’
16 Your soldiers have stumbled and fallen;
each one says to the other,
‘Hurry! Let's go home to our people
and escape the enemy's sword!’
17 “Give the king of Egypt a new name—
‘Noisy Braggart Who Missed His Chance.’
18 I, the Lord Almighty, am king.
I am the living God.
As Mount Tabor towers above the mountains
and Mount Carmel stands high above the sea,
so will be the strength of the one who attacks you.
19 Get ready to be taken prisoner,
you people of Egypt!
Memphis will be made a desert,
a ruin where no one lives.
20 Egypt is like a splendid cow,
attacked by a stinging fly from the north.
21 Even her hired soldiers
are helpless as calves.
They did not stand and fight;
all of them turned and ran.
The day of their doom had arrived,
the time of their destruction.
22 Egypt runs away, hissing like a snake,
as the enemy's army approaches.
They attack her with axes,
like people cutting down trees
23 and destroying a thick forest.
Their soldiers are too many to count;
they outnumber the locusts.
24 The people of Egypt are put to shame;
they are conquered by the people of the north.
I, the Lord, have spoken.”
25 The Lord Almighty, the God of Israel, says, “I am going to punish Amon, the god of Thebes, together with Egypt and its gods and kings. I am going to take the king of Egypt and all who put their trust in him, 26 and hand them over to those who want to kill them, to King Nebuchadnezzar of Babylonia and his army. But later on, people will live in Egypt again, as they did in times past. I, the Lord, have spoken.
The Lord Will Save His People
27 “My people, do not be afraid,
people of Israel, do not be terrified.
I will rescue you from that faraway land,
from the land where you are prisoners.
You will come back home and live in peace;
you will be secure, and no one will make you afraid.
28 I will come to you and save you.
I will destroy all the nations
where I have scattered you,
but I will not destroy you.
I will not let you go unpunished;
but when I punish you, I will be fair.
I, the Lord, have spoken.”
WYROCZNIE PRZECIWKO OBCYM NARODOM
Wyrocznia przeciwko Egiptowi
1 Słowo Pana, które doszło do proroka Jeremiasza o narodach: 2 O Egipcie. Przeciwko wojsku faraona Neko, króla egipskiego, znajdującemu się nad rzeką Eufrat w Karkemisz, które to pokonał Nebukadnessar, król Babilonu, w czwartym roku Jojakima, syna Jozjasza, króla Judy.
3 Przygotujcie tarczę i puklerz
i ruszajcie do walki!
4 Zaprzęgajcie konie, wsiadajcie, jeźdźcy!
Stańcie w szyku w hełmach,
wygładźcie włócznie, załóżcie pancerze!
5 Dlaczego widzę ich złamanych,
i wycofujących się?
Ich bohaterowie są pokonani, rzucają się do ucieczki,
i się nie oglądają. Strach dookoła!
– wyrocznia Pana.
6 Nie ucieknie szybki, nie umknie bohater.
Na północy, nad brzegiem rzeki Eufrat,
potknęli się i upadli.
7 Kim jest ten, który jak Nil się podnosi,
jak strumienie burzą się jego wody?
8 Egipt podnosi się jak Nil
i jak strumienie burzą się wody.
Mówi: Podniosę się, pokryję ziemię,
zniszczę miasto wraz z jego mieszkańcami.
9 Nacierajcie, konie, pędźcie, rydwany!
I niech wyruszą, bohaterowie,
Kuszyci i Putyci trzymający tarczę,
Ludyci trzymający i naciągający łuk.
10 Jednak ten dzień należy do Pana, Boga Zastępów,
dzień zemsty, by zemścić się nad swoimi wrogami.
Miecz będzie pożerał i się nasyci,
ich krwią ugasi pragnienie.
Bo Pan, Bóg Zastępów, ma krwawą ofiarę,
w ziemi północnej, nad rzeką Eufrat.
11 Wejdź do Gileadu i weź balsam,
dziewicza córko Egiptu!
Na próżno mnożysz lekarstwa,
dla ciebie nie ma uleczenia!
12 Narody usłyszały o twojej hańbie,
a ziemia napełniła się twoim krzykiem,
gdyż bohater potknął się o bohatera,
obydwaj razem upadli.
13 Słowo, które wypowiedział Pan do proroka Jeremiasza, gdy miał przybyć Nebukadnessar, król Babilonu, by podbić ziemię egipską:
14 Oznajmijcie w Egipcie i ogłoście w Migdolu,
ogłoście w Nof i w Tachpanches,
mówcie: Stawaj i szykuj się,
gdyż miecz pożera dookoła ciebie!
15 Dlaczego został powalony twój byk?
– Nie mógł stać, gdyż Pan go popchnął.
16 Coraz bardziej się chwieje, aż wreszcie upada.
Mówili jeden do drugiego:
Wstań! Wracajmy do naszego ludu
i do naszego rodzinnego kraju,
przed mieczem gnębiciela.
17 Zawołają tam: Faraon, król Egiptu,
to wrzawa, która przekroczyła swój ustalony czas.
18 Na Moje życie – wyrocznia Króla –
Pan Zastępów brzmi Jego imię:
Jak bowiem Tabor pośród gór,
i jak Karmel nad morzem – tak przybędzie!
19 Przygotuj sobie torby na wygnanie,
mieszkanko, córo Egiptu!
Nof bowiem stanie się przedmiotem zgrozy,
będzie spustoszone, bez mieszkańca.
20 Bardzo piękną jałówką jest Egipt,
lecz bąk z północy przybywa, przybywa!
21 Także jego najemnicy są wśród niej
niczym tuczne byki,
lecz także oni się odwrócą,
uciekną razem, nie wytrzymają,
ponieważ przyjdzie na nich dzień klęski,
czas ich karania.
22 Jej głos pełza jak wąż,
ponieważ idą z wojskiem
i przybywają do niej z siekierami
jak wycinający drzewa.
23 Zrobią wycinkę jej lasu – wyrocznia Pana –
gdyż jest nie do przebycia.
Jest ich bowiem więcej niż szarańczy
– nie można ich policzyć.
24 Będzie zawstydzona córa Egiptu,
wydana w ręce ludu północy.
25 Mówi Pan Zastępów, Bóg Izraela: Oto Ja ukarzę Amona z No, faraona, Egipt i jego bogów oraz jego królów, faraona i tych, którzy na nim polegają. 26 Wydam ich w ręce tych, którzy czyhają na ich życie, w ręce Nebukadnessara, króla Babilonu oraz w ręce jego sług. Potem znów będzie zamieszkany jak za dawnych dni – wyrocznia Pana.
27 Ty zaś, Mój sługo, Jakubie, nie lękaj się
ani się nie trwóż, Izraelu!
Bo oto wybawię cię z daleka,
a twoje potomstwo z ziemi niewoli.
Jakub powróci i będzie żył w spokoju
i bez zmartwień – nikt go nie przestraszy.
28 Ty, Mój sługo, Jakubie, nie lękaj się – wyrocznia Pana –
gdyż Ja jestem z tobą!
Położę bowiem kres tym wszystkim narodom,
wśród których cię rozproszyłem.
Jednak tobie nie położę kresu.
Będę cię karać według prawa
i nie pozostawię cię całkowicie bez kary.