A Call to Repentance
1 The Lord says, “People of Israel, if you want to turn, then turn back to me. If you are faithful to me and remove the idols I hate, 2 it will be right for you to swear by my name. Then all the nations will ask me to bless them, and they will praise me.”
3 The Lord says to the people of Judah and Jerusalem, “Plow up your unplowed fields; do not plant your seeds among thorns. 4 Keep your covenant with me, your Lord, and dedicate yourselves to me, you people of Judah and Jerusalem. If you don't, my anger will burn like fire because of the evil things you have done. It will burn, and there will be no one to put it out.”
Judah Is Threatened with Invasion
5 Blow the trumpet throughout the land!
Shout loud and clear!
Tell the people of Judah and Jerusalem
to run to the fortified cities.
6 Point the way to Zion!
Run for safety! Don't delay!
The Lord is bringing disaster
and great destruction from the north.
7 Like a lion coming from its hiding place,
a destroyer of nations has set out.
He is coming to destroy Judah.
The cities of Judah will be left in ruins,
and no one will live in them.
8 So put on sackcloth, and weep and wail
because the fierce anger of the Lord
has not turned away from Judah.
9 The Lord said, “On that day kings and officials will lose their courage; priests will be shocked and prophets will be astonished.”
10 Then I said, “Sovereign Lord, you have completely deceived the people of Jerusalem! You have said there would be peace, but a sword is at their throats.”
11 The time is coming when the people of Jerusalem will be told that a scorching wind is blowing in from the desert toward them. It will not be a gentle wind that only blows away the chaff— 12 the wind that comes at the Lord's command will be much stronger than that! It is the Lord himself who is pronouncing judgment on his people.
Judah Is Surrounded by Enemies
13 Look, the enemy is coming like clouds. Their war chariots are like a whirlwind, and their horses are faster than eagles. We are lost! We are doomed!
14 Jerusalem, wash the evil from your heart, so that you may be saved. How long will you go on thinking sinful thoughts?
15 Messengers from the city of Dan and from the hills of Ephraim announce the bad news. 16 They have come to warn the nations and to tell Jerusalem that enemies are coming from a country far away. These enemies will shout against the cities of Judah 17 and will surround Jerusalem like men guarding a field, because her people have rebelled against the Lord. The Lord has spoken.
18 Judah, you have brought this on yourself by the way you have lived and by the things you have done. Your sin has caused this suffering; it has stabbed you through the heart.
Jeremiah's Sorrow for His People
19 The pain! I can't bear the pain!
My heart! My heart is beating wildly!
I can't keep quiet;
I hear the trumpets
and the shouts of battle.
20 One disaster follows another;
the whole country is left in ruins.
Suddenly our tents are destroyed;
their curtains are torn to pieces.
21 How long must I see the battle raging
and hear the blasts of trumpets?
22 The Lord says, “My people are stupid;
they don't know me.
They are like foolish children;
they have no understanding.
They are experts at doing what is evil,
but failures at doing what is good.”
Jeremiah's Vision of the Coming Destruction
23 I looked at the earth—it was a barren waste;
at the sky—there was no light.
24 I looked at the mountains—they were shaking,
and the hills were rocking back and forth.
25 I saw that there were no people;
even the birds had flown away.
26 The fertile land had become a desert;
its cities were in ruins
because of the Lord's fierce anger.
( 27 The Lord has said that the whole earth will become a wasteland, but that he will not completely destroy it.)
28 The earth will mourn;
the sky will grow dark.
The Lord has spoken
and will not change his mind.
He has made his decision
and will not turn back.
29 At the noise of the cavalry and archers
everyone will run away.
Some will run to the forest;
others will climb up among the rocks.
Every town will be left empty,
and no one will live in them again.
30 Jerusalem, you are doomed!
Why do you dress in scarlet?
Why do you put on jewelry and paint your eyes?
You are making yourself beautiful for nothing!
Your lovers have rejected you
and want to kill you.
31 I heard a cry, like a woman in labor,
a scream like a woman bearing her first child.
It was the cry of Jerusalem gasping for breath,
stretching out her hand and saying,
“I am doomed!
They are coming to kill me!”
1 Jeśli chcesz powrócić, Izraelu – wyrocznia Pana –
to powróć do Mnie!
A jeśli usuniesz swe obrzydliwości
sprzed Mojego oblicza – nie będziesz się tułał.
2 I jeśli będziesz przysięgał: Na życie Pana!, zgodnie z prawdą,
według prawa i w sprawiedliwości,
to narody będą w Nim sobie błogosławić
i Nim będą się chlubić.
3 Tak bowiem mówi Pan
do ludzi z Judy i do Jerozolimy:
Uprawiajcie odłogi,
a nie siejcie między cierniami.
4 Dajcie się obrzezać dla Pana
i wyrzućcie napletki waszych serc,
ludzie z Judy i mieszkańcy Jerozolimy,
aby Mój gniew nie wybuchł jak ogień,
i nie zapłonął tak, że nikt nie będzie go mógł ugasić
z powodu waszych złych czynów.
Zapowiedź nieszczęścia z północy
5 Opowiadajcie w Judzie,
rozgłaszajcie w Jerozolimie!
Mówcie: Zadmijcie w róg w kraju!
Wykrzykujcie: Gromadźmy się!
Mówcie: Zbierzmy się i wejdźmy
do miast warownych!
6 Podnieście znak w kierunku Syjonu!
Uciekajcie! Nie zatrzymujcie się!
Ja bowiem sprowadzam z północy nieszczęście
i wielką klęskę.
7 Lew wyszedł z zarośli,
i wyruszył niszczyciel narodów.
Wyszedł ze swego miejsca,
aby twój kraj uczynić pustkowiem.
Twoje miasta, pozbawione
mieszkańców, obrócą się w ruinę.
8 Z tego powodu przywdziejcie wory, płaczcie i lamentujcie!
Nie odwrócił się bowiem od nas
płonący gniew Pana.
9 W owym dniu – wyrocznia Pana –
zniknie odwaga króla i odwaga książąt,
kapłani popadną w osłupienie,
a przerażenie ogarnie proroków.
10 I powiedzą: Ach, mój Panie, Boże,
rzeczywiście bardzo zwiodłeś ten lud i Jerozolimę,
gdy mówiłeś: Pokój mieć będziecie!
Tymczasem miecz sięga aż do gardła.
11 W owym czasie powie się
temu ludowi i Jerozolimie:
Gorący wiatr z nagich wzniesień pustyni
przychodzi do Córy Mojego ludu.
Jednak nie po to, aby przewiewać czy oczyszczać.
12 Wiatr silniejszy od nich przychodzi ode Mnie.
A teraz także Ja sam wydam
wyroki na nich.
13 Oto nadciąga jak chmury,
jego rydwany są niczym huragan,
jego konie szybsze od orłów.
Biada nam, bo jesteśmy spustoszeni!
14 Jerozolimo, obmyj ze zła swoje serce,
żebyś ocalała!
Jak długo będziesz zachowywać w sobie niegodziwe zamysły?
15 Głos bowiem rozchodzi się z Dan,
wieść o klęsce dociera z góry Efraima.
16 Ogłoście narodom: Oto są!
Dajcie znać Jerozolimie:
Oblegający przybywają z dalekiego kraju
i podnoszą wrzawę przeciwko miastom Judy!
17 Otaczają ją niczym strażnicy pól,
bo zbuntowała się przeciwko Mnie
– wyrocznia Pana.
18 Twoje postępowanie i twoje czyny sprowadziły to na ciebie.
O, jak gorzka jest twoja nieprawość,
skoro sięga aż do twojego serca!
19 Moje wnętrze! Moje wnętrze! Wiję się z bólu.
O, ściany mego serca!
Moje serce burzy się we mnie – nie mogę milczeć,
bo usłyszałem dźwięk rogu,
wrzawę wojenną.
20 Ogłasza się klęskę za klęską.
Tak, cały kraj jest spustoszony.
Nagle spustoszono moje namioty
w jednej chwili – moje zasłony.
21 Jak długo mam oglądać
znaki wojenne
i słuchać odgłosów rogu?
22 Tak, głupi jest Mój lud
– nie zna Mnie.
Są to dzieci nierozważne,
pozbawione rozsądku.
Mądrzy są w popełnianiu zła,
lecz nieumiejętni w czynieniu dobra.
23 Spojrzałem na ziemię – a oto bezład i pustka,
na niebiosa – nie mają swego światła.
24 Spojrzałem na góry – a oto się trzęsły
i wszystkie pagórki się chwiały.
25 Spojrzałem – a oto nie ma ludzi
i uciekło wszelkie ptactwo podniebne.
26 Spojrzałem – a oto urodzajna ziemia stała się pustynią
i wszystkie jej miasta zostały zburzone
przed obliczem Pana,
przed żarem Jego gniewu.
27 Tak bowiem mówi Pan:
Cały kraj zostanie spustoszony,
lecz nie zniszczę go całkowicie.
28 Dlatego smuci się ziemia
a niebiosa w górze pogrążyły się w żałobie.
Z powodu tego, co powiedziałem, postanowiłem,
nie rozmyślę się ani od tego nie odstąpię.
29 Na głos jeźdźca i napinającego łuk
każde miasto rzuca się do ucieczki.
Chowają się w zaroślach
i wspinają na skały.
Wszystkie miasta opustoszały
– nie ma w nich żadnego mieszkańca.
30 A ty, spustoszona, co zamierzasz zrobić? Chociaż okryjesz się purpurą,
chociaż przyozdobisz się złotymi ozdobami,
chociaż umalowałaś sobie oczy,
to jednak na darmo się stroisz.
Zalotnicy gardzą tobą
– zagrażają twemu życiu.
31 Tak, słyszę głos podobny do tej,
która odczuwa ból,
udrękę, jaką ma rodząca po raz pierwszy.
To głos Córy Syjonu!
Dyszy, wyciąga dłonie:
Biada mi, bo moje życie wygasa
za sprawą morderców!