The Lord's Judgment on Ammon
1 This is what the Lord said about Ammon: “Where are the men of Israel? Is there no one to defend their land? Why have they let the people who worship Molech take the territory of the tribe of Gad and settle there? 2 But the time is coming when I will make the people of the capital city of Rabbah hear the noise of battle, and it will be left in ruins and its villages burned to the ground. Then Israel will take its land back from those who took it from them. 3 People of Heshbon, cry out! Ai is destroyed! Women of Rabbah, go into mourning! Put on sackcloth and mourn. Run about in confusion. Your god Molech will be taken into exile, together with his priests and princes. 4 Why do you unfaithful people boast? Your strength is failing. Why do you trust in your power and say that no one would dare attack you? 5 I will bring terror on you from every side. You will all run away. Each one will run for his life, and there will be no one to bring your troops together again.
6 “But later on I will make Ammon prosperous again. I, the Lord, have spoken.”
The Lord's Judgment on Edom
7 This is what the Lord Almighty said about Edom: “Have the people of Edom lost their good judgment? Can their advisers no longer tell them what to do? Has all their wisdom disappeared? 8 People of Dedan, turn and run! Hide! I am going to destroy Esau's descendants because the time has come for me to punish them. 9 When people pick grapes, they leave a few on the vines, and when robbers come at night, they take only what they want. 10 But I have stripped Esau's descendants completely and uncovered their hiding places, so that they can no longer hide. All the people of Edom are destroyed. Not one of them is left. 11 Leave your orphans with me, and I will take care of them. Your widows can depend on me.
12 “If even those who did not deserve to be punished had to drink from the cup of punishment, do you think that you will go unpunished? No, you must drink from the cup! 13 I myself have sworn that the city of Bozrah will become a horrifying sight and a desert; people will make fun of it and use its name as a curse. All the nearby villages will be in ruins forever. I, the Lord, have spoken.”
14 I said, “Edom, I have received a message from the Lord. He has sent a messenger to tell the nations to assemble their armies and to get ready to attack you. 15 The Lord is going to make you weak, and no one will respect you. 16 Your pride has deceived you. No one fears you as much as you think they do. You live on the rocky cliffs, high on top of the mountain; but even though you live as high up as an eagle, the Lord will bring you down. The Lord has spoken.”
17 The Lord said, “The destruction that will come on Edom will be so terrible that everyone who passes by will be shocked and terrified. 18 The same thing will happen to Edom that happened to Sodom and Gomorrah, when they and the nearby towns were destroyed. No one will ever live there again. I, the Lord, have spoken. 19 Like a lion coming out of the thick woods along the Jordan River up to the green pasture land, I will come and make the Edomites run away suddenly from their country. Then the leader I choose will rule the nation. Who can be compared to me? Who would dare challenge me? What ruler could oppose me? 20 So listen to the plan that I have made against the people of Edom, and to what I intend to do to the people of the city of Teman. Even their children will be dragged off, and everyone will be horrified. 21 When Edom falls, there will be such a noise that the entire earth will shake, and the cries of alarm will be heard as far away as the Gulf of Aqaba. 22 The enemy will attack Bozrah like an eagle swooping down with outspread wings. On that day Edom's soldiers will be as frightened as a woman in labor.”
The Lord's Judgment on Damascus
23 This is what the Lord said about Damascus: “The people in the cities of Hamath and Arpad are worried and troubled because they have heard bad news. Anxiety rolls over them like a sea, and they cannot rest. 24 The people of Damascus are weak and have fled in terror. They are in pain and misery like a woman in labor. 25 The famous city that used to be happy is completely deserted. 26 On that day her young men will be killed in the city streets, and all her soldiers destroyed. 27 I will set the walls of Damascus on fire and will burn down King Benhadad's palaces. I, the Lord Almighty, have spoken.”
Judgment on the Tribe of Kedar and the City of Hazor
28 This is what the Lord said about the tribe of Kedar and the districts controlled by Hazor, which were conquered by King Nebuchadnezzar of Babylonia: “Attack the people of Kedar and destroy that tribe of eastern people! 29 Seize their tents and their flocks, their tent curtains and everything in their tents. Take their camels and tell the people, ‘Terror is all around you!’
30 “People of Hazor, I, the Lord, warn you to run far away and hide. King Nebuchadnezzar of Babylonia has plotted against you, and this is what he says, 31 ‘Come on! We'll attack those people that feel safe and secure! Their city has no gates or locks and is completely unprotected.’
32 “Take their camels and all their livestock! I will scatter in every direction those people who cut their hair short, and I will bring disaster on them from every side. 33 Hazor will be made a desert forever, a place where only jackals live. No one will ever live there again. I, the Lord, have spoken.”
The Lord's Judgment on Elam
34 Soon after Zedekiah became king of Judah, the Lord Almighty spoke to me about the country of Elam. 35 He said, “I will kill all the archers who have made Elam so powerful. 36 I will make winds blow against Elam from all directions, and I will scatter her people everywhere, until there is no country where her refugees have not gone. 37 I will make the people of Elam afraid of their enemies, who want to kill them. In my great anger I will destroy the people of Elam and send armies against them until I have wiped them out. 38 I will destroy their kings and leaders, and set up my throne there. 39 But later on I will make the people of Elam prosperous again. I, the Lord, have spoken.”
Wyrocznia przeciwko Ammonitom
1 O Ammonitach.
Tak mówi Pan:
Czy Izrael nie ma już synów?
Czy nie ma dziedzica?
Dlaczego Milkom przejął dziedzictwo Gada,
a jego lud zamieszkał w jego miastach?
2 Dlatego oto nadchodzą dni – wyrocznia Pana –
gdy sprawię, że Rabba Ammonitów usłyszy
wrzawę wojenną
i stanie się stosem śmieci,
a jego córki będą spalone ogniem.
Wtedy Izrael weźmie w posiadanie jego posiadłości
– mówi Pan.
3 Podnieś lament Cheszbonie, gdyż Aj jest spustoszone,
krzyczcie córki Rabby,
opaszcie się worem, płaczcie!
Biegajcie tam i z powrotem między murami,
gdyż Milkom pójdzie na wygnanie,
jego kapłani razem z książętami.
4 Dlaczego chwalisz się dolinami – a twoja dolina jest urodzajna –
córo odstępcza?
Ta, która polega na swoich bogactwach, mówi:
Kto nadciągnie przeciwko mnie?
5 Oto Ja ześlę na ciebie przerażenie
– wyrocznia Pana, Boga Zastępów –
ze wszystkich stron.
I zostanie wygnany każdy przed siebie,
a nie będzie nikogo, kto by zebrał uciekinierów.
6 Potem jednak odmienię los Ammonitów – wyrocznia Pana.
Wyrocznia przeciwko Edomitom
7 O Edomie.
Tak mówi Pan Zastępów:
Czy nie ma już mądrości w Temanie?
Czy przepadła rada wśród roztropnych?
Czy ich mądrość zanikła?
8 Uciekajcie! Wycofajcie się! Schowajcie się głęboko,
mieszkańcy Dedanu!
Sprowadzam bowiem klęskę na Ezawa,
czas jego kary.
9 Jeśli zbieracze winogron przyjdą do ciebie,
to czy nie pozostawią resztki,
a jeśli złodzieje nocą
– to czy nie będą niszczyć do woli?
10 Ja sam bowiem obnażę Ezawa,
odsłonię jego sekretne miejsca,
tak że nie zdoła się ukryć.
Jego potomstwo będzie wytępione
wraz z jego pobratymcami
oraz jego sąsiadami. Już go nie będzie.
11 Pozostaw swe sieroty, Ja zachowam je przy życiu,
A twoje wdowy niech Mi zaufają.
12 Tak bowiem mówi Pan: Oto ci, którym nie było sądzone, by wypić z tego kielicha, muszą wypić, a ty chcesz pozostać bez kary? Nie pozostaniesz bez kary, lecz musisz wypić! 13 Przysięgam bowiem na siebie samego – wyrocznia Pana – że Bosra stanie się przedmiotem zgrozy, pośmiewiskiem, pustkowiem i przekleństwem, a wszystkie jej miasta pozostaną ruiną na wieki.
14 Wieść usłyszałem od Pana,
wysłano posłańca między narody:
Zgromadźcie się! Nadciągnijcie przeciwko niemu!
Stańcie do walki!
15 Oto bowiem uczyniłem cię małym między narodami,
godnym pogardy między ludźmi.
16 Zwodzi cię twoje przerażenie,
zarozumiałość twojego serca,
ty, który mieszkasz w wąwozach skalnych,
ty, który trzymasz szczyty pagórków.
Gdybyś nawet swoje gniazdo założył wysoko jak orzeł,
to i stamtąd sprowadzę cię na dół
– wyrocznia Pana.
17 I stanie się Edom zgrozą; każdy, kto będzie przez niego przechodził, przerazi się i zagwiżdże nad wszystkimi jego klęskami. 18 Jak podczas zagłady Sodomy i Gomory oraz ich sąsiadów – wyrocznia Pana – nikt tam nie zamieszka ani nie będzie przebywać w nim żaden człowiek.
19 Oto jak lew nadciąga
z zarośli nad Jordanem do potężnej siedziby,
tak w mgnieniu oka odgonię go od niego,
i ustanowię nad nim wybrańca.
Kto bowiem jest taki, jak Ja? Kto Mnie wezwie?
I kto jest tym pasterzem, który może stanąć przede Mną?
20 Dlatego posłuchajcie postanowienia, jakie Pan
powziął przeciwko Edomowi,
oraz planów, które poczynił
przeciwko mieszkańcom Temanu.
Czy nie wywlecze nawet najmniejsze ze stada?
Czy nie spustoszy im ich siedziby?
21 Od odgłosu ich upadku zatrzęsie się ziemia.
Krzyk! Jego głos można usłyszeć na Morzu Sitowia.
22 Oto jak orzeł wzlatuje i szybuje,
rozpościera swe skrzydła nad Bosrą.
Serce walecznych Edomu stanie się w tym dniu jak serce rodzącej kobiety.
Wyrocznia przeciwko Damaszkowi
23 O Damaszku.
Chamat i Arpad są zawstydzone,
gdyż usłyszały złą wieść.
Falują jak morze niespokojne,
które nie może się uciszyć.
24 Osłabł Damaszek, odwrócił się, by uciekać,
ogarnęła go panika.
Udręka i bóle owładnęły nim jak kobietę rodzącą.
25 O, jakże opuszczone jest miasto chwały,
twierdza mojej radości!
26 Dlatego jego młodzieńcy polegną na jego placach, a wszyscy wojownicy zginą w tym dniu – wyrocznia Pana Zastępów.
27 Podłożę ogień na murach Damaszku,
tak że strawi pałace Ben-Hadada.
Wyrocznia przeciwko Kedarowi i Chasorowi
28 O Kedarze i o królestwach Chasoru, które pokonał Nebukadnessar, król Babilonu.
Tak mówi Pan:
Wstańcie, wyruszcie przeciwko Kedarowi
i zniszczcie synów Wschodu!
29 Zabiorą ich namioty, owce,
zasłony oraz wszystkie naczynia,
a ich wielbłądy wezmą ze sobą.
Wtedy będą wołać nad nimi:
Strach dookoła!
30 Uciekajcie, rozejdźcie się szybko, schowajcie się głęboko,
mieszkańcy Chasoru! – wyrocznia Pana.
Nebukadnessar bowiem, król Babilonu, powziął przeciwko wam postanowienie
i podjął przeciwko wam plan.
31 Wstańcie, wyruszcie
przeciwko beztroskiemu narodowi,
który mieszka bezpiecznie – wyrocznia Pana!
Nie ma on bram ani zaworów
– mieszkają samotnie.
32 Ich wielbłądy staną się łupem,
a ich ogromne stada – zdobyczą.
Rozproszę na wszystkie strony,
tych z obciętymi z boku włosami.
Ze wszystkich stron sprowadzę na nich klęskę – wyrocznia Pana.
33 Chasor stanie się siedliskiem szakali,
pustkowiem na wieki.
Nikt tam nie będzie mieszkać
ani nie będzie przebywać w nim żaden człowiek.
Wyrocznia przeciwko Elamowi
34 Słowo Pana, które doszło do proroka Jeremiasza o Elamie na początku panowania Sedecjasza, króla Judy:
35 Tak mówi Pan Zastępów:
Oto Ja złamię łuk Elamu,
podstawę ich potęgi.
36 Sprowadzę na Elam cztery wiatry
z czterech krańców niebios.
I rozwieję ich na wszystkie te wiatry,
tak że nie będzie narodu,
do którego nie przybyliby
rozproszeni Elamu.
37 Sprawię, że Elam będzie
przerażony przed swoimi wrogami
i przed tymi, którzy czyhają na ich życie.
I sprowadzę na nich nieszczęście,
żar Mojego gniewu – wyrocznia Pana.
Wyślę za nimi miecz,
dopóki ich nie zgładzę.
38 Mój tron ustawię w Elamie
i wytępię tam króla i książąt
– wyrocznia Pana.
39 Przy końcu dni odmienię los Elamu – wyrocznia Pana.