Jeremiah's Message to the Royal House of Judah
1-2 The Lord told me to go to the palace of the king of Judah, the descendant of David, and there tell the king, his officials, and the people of Jerusalem to listen to what the Lord had said: 3 “I, the Lord, command you to do what is just and right. Protect the person who is being cheated from the one who is cheating him. Do not mistreat or oppress aliens, orphans, or widows; and do not kill innocent people in this holy place. 4 If you really do as I have commanded, then David's descendants will continue to be kings. And they, together with their officials and their people, will continue to pass through the gates of this palace in chariots and on horses. 5 But if you do not obey my commands, then I swear to you that this palace will fall into ruins. I, the Lord, have spoken.
6 “To me, Judah's royal palace is as beautiful as the land of Gilead and as the Lebanon Mountains; but I will make it a desolate place where no one lives. 7 I am sending men to destroy it. They will all bring their axes, cut down its beautiful cedar pillars, and throw them into the fire.
8 “Afterward many foreigners will pass by and ask one another why I, the Lord, have done such a thing to this great city. 9 Then they will answer that it is because you have abandoned your covenant with me, your God, and have worshiped and served other gods.”
Jeremiah's Message concerning Joahaz
10 People of Judah, do not weep for King Josiah;
do not mourn his death.
But weep bitterly for Joahaz, his son;
they are taking him away, never to return,
never again to see the land where he was born.
11 The Lord says concerning Josiah's son Joahaz, who succeeded his father as king of Judah, “He has gone away from here, never to return. 12 He will die in the country where they have taken him, and he will never again see this land.”
Jeremiah's Message concerning Jehoiakim
13 Doomed is the one who builds his house by injustice
and enlarges it by dishonesty;
who makes his people work for nothing
and does not pay their wages.
14 Doomed is the one who says,
“I will build myself a mansion
with spacious rooms upstairs.”
So he puts windows in his house,
panels it with cedar,
and paints it red.
15 Does it make you a better king
if you build houses of cedar,
finer than those of others?
Your father enjoyed a full life.
He was always just and fair,
and he prospered in everything he did.
16 He gave the poor a fair trial,
and all went well with him.
That is what it means to know the Lord.
17 But you can only see your selfish interests;
you kill the innocent
and violently oppress your people.
The Lord has spoken.
18 So then, the Lord says about Josiah's son Jehoiakim, king of Judah,
“No one will mourn his death or say,
‘How terrible, my friend, how terrible!’
No one will weep for him or cry,
‘My lord! My king!’
19 With the funeral honors of a donkey,
he will be dragged away
and thrown outside Jerusalem's gates.”
Jeremiah's Message about the Fate of Jerusalem
20 People of Jerusalem, go to Lebanon and shout,
go to the land of Bashan and cry;
call out from the mountains of Moab,
because all your allies have been defeated.
21 The Lord spoke to you when you were prosperous,
but you refused to listen.
That is what you've done all your life;
you never would obey the Lord.
22 Your leaders will be blown away by the wind,
your allies taken as prisoners of war,
your city disgraced and put to shame
because of all the evil you have done.
23 You rest secure among the cedars brought from Lebanon;
but how pitiful you'll be when pains strike you,
pains like those of a woman in labor.
God's Judgment on Jehoiachin
24 The Lord said to King Jehoiachin, son of King Jehoiakim of Judah, “As surely as I am the living God, even if you were the signet ring on my right hand, I would pull you off 25 and give you to people you are afraid of, people who want to kill you. I will give you to King Nebuchadnezzar of Babylonia and his soldiers. 26 I am going to force you and your mother into exile. You will go to a country where neither of you was born, and both of you will die there. 27 You will long to see this country again, but you will never return.”
28 I said, “Has King Jehoiachin become like a broken jar that is thrown away and that no one wants? Is that why he and his children have been taken into exile to a land they know nothing about?”
29 O land, land, land!
Listen to what the Lord has said:
30 “This man is condemned to lose his children,
to be a man who will never succeed.
He will have no descendants
who will rule in Judah
as David's successors.
I, the Lord, have spoken.”
1 Tak mówi Pan: Zejdź do domu króla Judy, aby tam wypowiedzieć to słowo. 2 Powiesz: Słuchaj słowa Pana, królu Judy, który zasiadasz na tronie Dawida, ty i twoi słudzy oraz twój lud wchodzący w te bramy: 3 Tak mówi Pan: Wypełniajcie prawo i sprawiedliwość, uwalniajcie uciśnionego z ręki ciemięzcy, nie wyrządzajcie krzywdy przybyszowi, sierocie ani wdowie, nie stosujcie przemocy ani krwi niewinnej nie przelewajcie na tym miejscu! 4 Jeśli bowiem naprawdę wykonacie to polecenie, to bramy tego domu będą przekraczać królowie zasiadający na tronie Dawida, jadący na rydwanie lub konno, on, jego słudzy oraz jego lud. 5 Jeśli jednak nie usłuchacie tych słów, to przysięgam na siebie samego – wyrocznia Pana – że ten dom stanie się ruiną.
6 Tak bowiem mówi Pan
przeciwko domowi króla Judy:
Jesteś dla Mnie Gileadem,
szczytem Libanu.
Jednak uczynię cię pustynią,
miastami niezamieszkanymi.
7 Wyznaczę niszczycieli przeciwko tobie,
każdego ze swoim sprzętem.
Zetną twoje najlepsze cedry
i wrzucą do ognia.
8 A gdy liczne narody będą przechodzić obok tego miasta, będą mówić jeden do drugiego: Za co Pan tak uczynił temu wielkiemu miastu? 9 Wtedy odpowiedzą: Ponieważ opuścili przymierze Pana, swego Boga, kłaniali się innym bogom i im służyli.
Proroctwa przeciw synom Jozjasza
10 Nie płaczcie nad zmarłym i nie użalajcie się nad nim!
Płaczcie raczej nad tym, który odchodzi,
bo już nie powróci i nie zobaczy
swej rodzinnej ziemi!
11 Tak bowiem mówi Pan do Szalluma, syna Jozjasza, króla Judy – panującego po Jozjaszu, swym ojcu – który odszedł z tego miejsca i tam już nie wróci: 12 Oto w miejscu, do którego go uprowadzono, tam umrze, a tej ziemi już nie zobaczy.
13 Biada temu, kto buduje swój dom, lecz nie na sprawiedliwości,
swoje górne komnaty – lecz nie na prawie!
Swemu bliźniemu każe pracować za darmo,
nie dając mu żadnego wynagrodzenia.
14 Mówi: Wybuduję sobie obszerny dom
i przestronne górne komnaty.
Wykuwa okna,
wykłada drewnem cedrowym
i maluje na czerwono.
15 Czy jesteś królem przez to,
że z zapałem używasz drewna cedrowego?
Czy twój ojciec nie jadł i nie pił?
Jednak stosował prawo i sprawiedliwość!
Wówczas dobrze mu się działo.
16 Bronił sprawy ubogiego i biednego
i wówczas było dobrze.
Czy nie na tym to polega poznanie Mnie?
– wyrocznia Pana.
17 Jednak twoje oczy i serce
są żądne własnego zysku,
przelewania krwi niewinnej,
ciemiężenia i zdzierstwa.
18 Dlatego tak mówi Pan do Jojakima,
syna Jozjasza, króla Judy:
Nie będą go opłakiwać:
Biada, mój bracie! Biada, siostro!
Nie będą go opłakiwać:
Biada, panie! Biada, jego majestatowi!
19 Będzie miał pogrzeb jak osioł,
wywloką go i wyrzucą
poza mury Jerozolimy.
20 Wejdź na Liban i krzycz!
A na Baszanie wołaj!
Krzycz też z Abarim,
gdyż zostali zniszczeni wszyscy twoi kochankowie!
21 Mówiłem do ciebie w czasie twojej pomyślności.
Odpowiedziałaś jednak: Nie będę słuchać!
Takie było twoje postępowanie od twojej młodości,
aby nie słuchać Mojego głosu.
22 Wiatr rozrzuci wszystkich twoich pasterzy,
twoi kochankowie pójdą do niewoli.
Wtedy będziesz zawstydzona i poniżona
z powodu całego twego zła.
23 Ty, która mieszkasz na Libanie,
która masz gniazdo na cedrach!
O, jak będziesz jęczeć,
gdy przyjdzie na ciebie
ból i lęk jak na rodzącą?
24 Na Moje życie – wyrocznia Pana – nawet jeśli Koniasz, syn Jojakima, króla Judy, byłby pierścieniem na Mojej prawej ręce, to i stamtąd bym cię zerwał. 25 Wydam cię w ręce tych, którzy czyhają na twoje życie, w ręce tych, którzy cię przerażają, w ręce Nebukadnessara, króla Babilonu, i w ręce Chaldejczyków. 26 Ciebie i twoją matkę, która cię urodziła, rzucę na obcą ziemię, w której się nie urodziliście, i tam umrzecie. 27 Jednak do ziemi, do której tęsknią ich dusze, by tam powrócić, nie powrócą.
28 Czy ten człowiek, Koniasz, jest naczyniem zasługującym na pogardę, rozbitym na kawałki, czy naczyniem, którego nikt nie pragnie? Dlaczego ciśnięto nim i jego potomstwem, wyrzucono do ziemi, której nie znają? 29 Ziemio! Ziemio! Ziemio! Słuchaj słowa Pana! 30 Tak mówi Pan: Zapiszcie tego człowieka jako bezdzietnego, jako człowieka, któremu już się nie powiedzie za jego dni, gdyż nikomu z jego potomstwa nie uda się zasiąść na tronie Dawida ani panować już więcej w Judzie.