War with Syria
1 King Benhadad of Syria gathered all his troops, and supported by thirty-two other rulers with their horses and chariots, he marched up, laid siege to Samaria, and launched attacks against it. 2 He sent messengers into the city to King Ahab of Israel to say, “King Benhadad demands that 3 you surrender to him your silver and gold, your women and the strongest of your children.”
4 “Tell my lord, King Benhadad, that I agree; he can have me and everything I own,” Ahab answered.
5 Later the messengers came back to Ahab with another demand from Benhadad: “I sent you word that you were to hand over to me your silver and gold, your women and your children. 6 Now, however, I will send my officers to search your palace and the homes of your officials, and to take everything they consider valuable. They will be there about this time tomorrow.”
7 King Ahab called in all the leaders of the country and said, “You see that this man wants to ruin us. He sent me a message demanding my wives and children, my silver and gold, and I agreed.”
8 The leaders and the people answered, “Don't pay any attention to him; don't give in.”
9 So Ahab replied to Benhadad's messengers, “Tell my lord the king that I agreed to his first demand, but I cannot agree to the second.”
The messengers left and then returned with another message 10 from Benhadad: “I will bring enough men to destroy this city of yours and carry off the rubble in their hands. May the gods strike me dead if I don't!”
11 King Ahab answered, “Tell King Benhadad that a real soldier does his bragging after a battle, not before it.”
12 Benhadad received Ahab's answer as he and his allies, the other rulers, were drinking in their tents. He ordered his men to get ready to attack the city, and so they moved into position.
13 Meanwhile, a prophet went to King Ahab and said, “The Lord says, ‘Don't be afraid of that huge army! I will give you victory over it today, and you will know that I am the Lord.’”
14 “Who will lead the attack?” Ahab asked.
The prophet answered, “The Lord says that the young soldiers under the command of the district governors are to do it.”
“Who will command the main force?” the king asked.
“You,” the prophet answered.
15 So the king called out the young soldiers who were under the district commanders, 232 in all. Then he called out the Israelite army, a total of seven thousand men.
16 The attack began at noon, as Benhadad and his thirty-two allies were getting drunk in their tents. 17 The young soldiers advanced first. Scouts sent out by Benhadad reported to him that a group of soldiers was coming out of Samaria. 18 He ordered, “Take them alive, no matter whether they are coming to fight or to ask for peace.”
19 The young soldiers led the attack, followed by the Israelite army, 20 and each one killed the man he fought. The Syrians fled, with the Israelites in hot pursuit, but Benhadad escaped on horseback, accompanied by some of the cavalry. 21 King Ahab took to the field, captured the horses and chariots, and inflicted a severe defeat on the Syrians.
22 Then the prophet went to King Ahab and said, “Go back and build up your forces and make careful plans, because the king of Syria will attack again next spring.”
The Second Syrian Attack
23 King Benhadad's officials said to him, “The gods of Israel are mountain gods, and that is why the Israelites defeated us. But we will certainly defeat them if we fight them in the plains. 24 Now, remove the thirty-two rulers from their commands and replace them with field commanders. 25 Then call up an army as large as the one that deserted you, with the same number of horses and chariots. We will fight the Israelites in the plains, and this time we will defeat them.”
King Benhadad agreed and followed their advice. 26 The following spring he called up his men and marched with them to the city of Aphek to attack the Israelites. 27 The Israelites were called up and equipped; they marched out and camped in two groups facing the Syrians. The Israelites looked like two small flocks of goats compared to the Syrians, who spread out over the countryside.
28 A prophet went to King Ahab and said, “This is what the Lord says: ‘Because the Syrians say that I am a god of the hills and not of the plains, I will give you victory over their huge army, and you and your people will know that I am the Lord.’”
29 For seven days the Syrians and the Israelites stayed in their camps, facing each other. On the seventh day they started fighting, and the Israelites killed a hundred thousand Syrians. 30 The survivors fled into the city of Aphek, where the city walls fell on twenty-seven thousand of them.
Benhadad also escaped into the city and took refuge in the back room of a house. 31 His officials went to him and said, “We have heard that the Israelite kings are merciful. Give us permission to go to the king of Israel with sackcloth around our waists and ropes around our necks, and maybe he will spare your life.” 32 So they wrapped sackcloth around their waists and ropes around their necks, went to Ahab and said, “Your servant Benhadad pleads with you for his life.”
Ahab answered, “Is he still alive? Good! He's like a brother to me!”
33 Benhadad's officials were watching for a good sign, and when Ahab said “brother,” they took it up at once, and said, “As you say, Benhadad is your brother!”
“Bring him to me,” Ahab ordered. When Benhadad arrived, Ahab invited him to get in the chariot with him. 34 Benhadad said to him, “I will restore to you the towns my father took from your father, and you may set up a commercial center for yourself in Damascus, just as my father did in Samaria.”
Ahab replied, “On these terms, then, I will set you free.” He made a treaty with him and let him go.
A Prophet Condemns Ahab
35 At the Lord's command a member of a group of prophets ordered a fellow prophet to hit him. But he refused, 36 so he said to him, “Because you have disobeyed the Lord's command, a lion will kill you as soon as you leave me.” And as soon as he left, a lion came along and killed him.
37 Then this same prophet went to another man and said, “Hit me!” This man did so; he hit him a hard blow and hurt him. 38 The prophet bandaged his face with a cloth, to disguise himself, and went and stood by the road, waiting for the king of Israel to pass. 39 As the king was passing by, the prophet called out to him and said, “Your Majesty, I was fighting in the battle when a soldier brought a captured enemy to me and said, ‘Guard this man; if he escapes, you will pay for it with your life or else pay a fine of three thousand pieces of silver.’ 40 But I got busy with other things, and the man escaped.”
The king answered, “You have pronounced your own sentence, and you will have to pay the penalty.”
41 The prophet tore the cloth from his face, and at once the king recognized him as one of the prophets. 42 The prophet then said to the king, “This is the word of the Lord: ‘Because you allowed the man to escape whom I had ordered to be killed, you will pay for it with your life, and your army will be destroyed for letting his army escape.’”
43 The king went back home to Samaria, worried and depressed.
Wojny Achaba z królem Aramu
1 Ben-Hadad, król Aramu, zgromadził całe swoje wojsko. Było z nim też trzydziestu dwóch królów oraz konie i rydwany. Wyruszył, obległ Samarię i z nią walczył. 2 Potem wysłał posłów do Achaba, króla Izraela, do miasta, 3 z żądaniem: Tak mówi Ben-Hadad: Twoje srebro i złoto jest moje, także twoje żony i twoi wspaniali synowie należą do mnie. 4 Król Izraela odpowiedział: Tak jak powiedziałeś, mój panie, królu, ja i wszystko, co posiadam, należy do ciebie.
5 Posłowie przyszli jednak ponownie i oznajmili: Tak mówi Ben-Hadad: Posłałem do ciebie żądanie, byś oddał mi swoje srebro i złoto, żony i synów. 6 Dlatego jutro o tej porze poślę do ciebie swoje sługi, a oni przeszukają twój dom i domy twoich sług. Wolno im położyć rękę na wszystkim, co jest dla ciebie wartościowe, i to zabrać. 7 Wówczas król izraelski zwołał całą starszyznę kraju i powiedział: Rozważcie, proszę, i zobaczcie, że ten knuje zło, bo zażądał ode mnie moich żon i synów, mojego srebra i złota, a ja mu nie odmówiłem. 8 Wtedy cała starszyzna i cały lud poradzili mu: Nie słuchaj go i się nie zgadzaj! 9 Odpowiedział więc posłańcom Ben-Hadada: Powiedzcie mojemu panu, królowi: Wszystko, czego żądałeś od swojego sługi za pierwszym razem, uczynię, ale tego spełnić nie mogę. Posłowie odeszli i przekazali odpowiedź.
10 Ben-Hadad ponownie przesłał mu wiadomość: Tak niech mi uczynią bogowie i dodadzą coś jeszcze, jeśli wystarczy popiołu Samarii, by napełnić dłonie wszystkich ludzi, którzy ze mną przyszli. 11 Wtedy król izraelski odpowiedział: Oznajmijcie mu: Niech się nie chełpi ten, który przypina broń, jak ten, który ją odpina! 12 Gdy Ben-Hadad usłyszał tę odpowiedź, a właśnie pił razem z królami w namiotach, wówczas rozkazał swoim sługom: Stańcie w szyku! Stanęli więc w szyku przeciwko miastu.
Zwycięstwo Achaba
13 Właśnie wtedy pewien prorok podszedł do Achaba, króla izraelskiego i powiedział: Tak mówi Pan: Czy widzisz cały ten wielki tłum? Oto Ja wydam go dzisiaj w twoje ręce i poznasz, że Ja jestem Panem. 14 Achab zapytał: Przez kogo się to dokona? Wtedy powiedział: Tak mówi Pan: Przez sługi naczelników okręgów. Zapytał jeszcze: Kto rozpocznie walkę? Odpowiedział: Ty!
15 Wówczas Achab dokonał przeglądu sług naczelników okręgów, a było ich dwustu trzydziestu dwóch. A po nich dokonał przeglądu całego ludu, wszystkich Izraelitów, w liczbie siedmiu tysięcy. 16 Wyruszyli w południe, gdy Ben-Hadad wraz z trzydziestoma dwoma pomagającymi mu królami, pił na umór w namiotach. 17 Słudzy książąt okręgów wyruszyli pierwsi. Gdy Ben-Hadad otrzymał wiadomość, że z Samarii wyruszyli ludzie, 18 rozkazał: Bez względu na to, czy wyszli w pokojowych zamiarach, czy też na wojnę, bierzcie ich żywych! 19 Tymi, którzy wyruszyli z miasta, byli słudzy książąt okręgów, za nimi zaś szło wojsko. 20 Każdy pobił swego przeciwnika. Wówczas Aramejczycy zaczęli uciekać, a Izraelici ich gonili. Również Ben-Hadad, król Aramu, ratował się ucieczką na koniu, a wraz z nim inni jeźdźcy. 21 Król izraelski też wyruszył, pozabijał konie i zniszczył rydwany, zadając Aramejczykom wielką klęskę.
22 Wtedy ów prorok ponownie podszedł do króla izraelskiego i powiedział: Idź, wzmocnij się. Rozważ i rozejrzyj się, co masz zrobić, bo po upływie roku król Aramu ponownie wystąpi przeciwko tobie.
Drugi atak Aramejczyków i interwencja proroka
23 Słudzy króla Aramu powiedzieli do niego: Ich bogowie są bogami gór, dlatego nas zwyciężyli. Gdy jednak będziemy walczyć z nimi na równinie, wtedy na pewno ich pokonamy. 24 Zrób więc tak: Usuń każdego z królów z jego stanowiska, a na jego miejsce mianuj namiestnika. 25 Ty natomiast zgromadź sobie wojsko równe wojsku, które straciłeś, także konie – jak tamte konie, i rydwany – podobne tamtym rydwanom. Walczmy z nimi na równinie, a na pewno ich pokonamy! Usłuchał ich rady i tak zrobił.
26 Po upływie roku Ben-Hadad ponownie dokonał przeglądu Aramejczyków i wyruszył do Afek na wojnę z Izraelem. 27 Izraelici także dokonali przeglądu, zaopatrzyli się w żywność i wyruszyli przeciw nim. Izraelici, którzy rozłożyli się obozem naprzeciw Aramejczyków, wyglądali jak dwa małe stada kóz. Aramejczycy natomiast zapełnili okolicę. 28 Wtedy człowiek Boży podszedł do króla izraelskiego i powiedział: Tak mówi Pan: Ponieważ Aramejczycy powiedzieli: Pan jest Bogiem gór, a nie jest Bogiem równin, więc wydam cały ten wielki tłum w twoje ręce i poznacie, że Ja jestem Panem. 29 Przez siedem dni obozowali jedni naprzeciw drugich. Siódmego dnia doszło do bitwy i Izraelici jednego dnia pobili sto tysięcy piechurów aramejskich. 30 Pozostałe dwadzieścia siedem tysięcy ludzi uciekło do miasta Afek, ale zawalił się na nich mur. Ben-Hadad również uciekł do miasta i schronił się w sekretnym pomieszczeniu.
31 Wtedy jego słudzy poradzili mu: Słyszeliśmy, że królowie domu Izraela są królami miłosiernymi. Włóżmy więc na biodra wory, a na szyje powrozy i wyjdźmy do króla izraelskiego. Może daruje ci życie? 32 Opasali więc biodra worami, na szyje założyli powrozy i poszli do króla izraelskiego z posłaniem: Twój sługa, Ben-Hadad mówi: Błagam, daruj mi życie! Odpowiedział: Czy jeszcze żyje? On jest moim bratem! 33 Posłańcy wzięli to za dobry znak i pospiesznie przytaknęli: Ben-Hadad jest twoim bratem! Wtedy powiedział: Idźcie, przyprowadźcie go! Ben-Hadad wyszedł do niego, a on kazał mu wsiąść na rydwan. 34 Wtedy król Aramu powiedział do niego: Zwrócę miasta, które mój ojciec zabrał twojemu ojcu. Urządzisz sobie bazary w Damaszku, jak mój ojciec urządził w Samarii. Achab odpowiedział: Uwolnię cię na podstawie tego przymierza. Następnie Achab zawarł z nim przymierze i go uwolnił.
Bóg zapowiada Achabowi karę
35 Jeden z uczniów proroków powiedział z rozkazu Pana do swojego towarzysza: Uderz mnie, proszę! Ale ten nie chciał go uderzyć. 36 Wtedy mu oświadczył: Ponieważ nie usłuchałeś głosu Pana, gdy tylko odejdziesz ode mnie, napadnie cię lew! I gdy odszedł od niego, napotkał go lew i rozszarpał. 37 Następnie spotkał innego człowieka, któremu powiedział: Uderz mnie, proszę! Człowiek ten uderzył go tak mocno, że go zranił. 38 Przyszedł więc ów prorok, stanął na drodze króla izraelskiego i zmienił swój wygląd, zakładając opaskę na oczy. 39 Gdy król przejeżdżał, wtedy on zawołał do króla: Twój sługa wszedł w wir walki, a oto ktoś zszedł z pola walki, przyprowadził do mnie jakiegoś człowieka i powiedział: Pilnuj tego człowieka! Jeśli go tu zabraknie, oddasz swoje życie za jego życie albo zapłacisz talent srebra. 40 A gdy twój sługa był zajęty tym i owym, on zniknął. Wtedy król izraelski powiedział do niego: Taki jest twój wyrok, sam go wydałeś. 41 Wtedy zdjął pospiesznie opaskę z oczu, a król izraelski poznał, że był to jeden z proroków. 42 Tamten zaś powiedział: Tak mówi Pan: Ponieważ wypuściłeś z ręki człowieka obłożonego przeze Mnie klątwą, oddasz swoje życie za jego życie, a twój lud za jego lud. 43 Król izraelski odjechał do domu urażony i zagniewany. I przybył do Samarii.