Job
1-2 I still rebel and complain against God;
I cannot keep from groaning.
3 How I wish I knew where to find him,
and knew how to go where he is.
4 I would state my case before him
and present all the arguments in my favor.
5 I want to know what he would say
and how he would answer me.
6 Would God use all his strength against me?
No, he would listen as I spoke.
7 I am honest; I could reason with God;
he would declare me innocent once and for all.
8 I have searched in the East, but God is not there;
I have not found him when I searched in the West.
9 God has been at work in the North and the South,
but still I have not seen him.
10 Yet God knows every step I take;
if he tests me, he will find me pure.
11 I follow faithfully the road he chooses,
and never wander to either side.
12 I always do what God commands;
I follow his will, not my own desires.
13 He never changes. No one can oppose him
or stop him from doing what he wants to do.
14 He will fulfill what he has planned for me;
that plan is just one of the many he has;
15 I tremble with fear before him.
16-17 Almighty God has destroyed my courage.
It is God, not the dark, that makes me afraid—
even though the darkness has made me blind.
Hiob chce spotkać się z Bogiem
1 Wtedy Hiob odpowiedział:
2 Jeszcze dziś gorzka jest moja skarga
i nie mogę opanować mojego wzdychania.
3 O, gdybym wiedział, gdzie mogę Go znaleźć,
poszedłbym aż do Jego siedziby!
4 Przedłożyłbym Mu moją sprawę,
a usta napełniłbym dowodami.
5 Poznałbym słowa Jego odpowiedzi,
i zrozumiałbym, co On mi powie.
6 Czy z całą siłą spierałby się ze mną?
Nie, ale zwróciłby na mnie uwagę.
7 Wtedy prawowałby się z Nim ktoś sprawiedliwy
i na zawsze byłbym uwolniony przez mego sędziego.
8 Oto idę na wschód, a tam Go nie ma,
idę na zachód i też Go nie znajduję.
9 Na lewo, gdzie On działa, również Go nie widzę,
ukrył się, na prawo także Go nie dostrzegam.
10 Ale On zna drogę, której się trzymam,
z Jego próby wyjdę czysty jak złoto.
11 Moja noga trzymała się Jego śladu,
strzegłem Jego drogi i z niej nie zbaczałem.
12 Przykazań ust Jego nie odrzucam,
bardziej niż nakazano zachowuję Jego słowa.
13 Gdy On coś postanowi, kto to zmieni?
I co tylko zapragnie, to uczyni.
14 On wypełni, co mi przeznaczył,
a ma On wiele podobnych zamiarów.
15 Dlatego zatrwożyłem się przed Jego obliczem
i przejmuje mnie drżenie, kiedy myślę o Nim.
16 Bóg napełnił lękiem moje serce,
Wszechmocny mnie zatrwożył.
17 Czy nie zostałem osaczony przez ciemności
i czy mrok nie zakrywa mojego oblicza?