1 The end of my life is near. I can hardly breathe;
there is nothing left for me but the grave.
2 I watch how bitterly everyone mocks me.
3 I am being honest, God. Accept my word.
There is no one else to support what I say.
4 You have closed their minds to reason;
don't let them triumph over me now.
5 In the old proverb someone betrays his friends for money,
and his children suffer for it.
6 And now people use this proverb against me;
they come and spit in my face.
7 My grief has almost made me blind;
my arms and legs are as thin as shadows.
8 Those who claim to be honest are shocked,
and they all condemn me as godless.
9 Those who claim to be respectable
are more and more convinced they are right.
10 But if all of them came and stood before me,
I would not find even one of them wise.
11 My days have passed; my plans have failed;
my hope is gone.
12 But my friends say night is daylight;
they say that light is near,
but I know I remain in darkness.
13 My only hope is the world of the dead,
where I will lie down to sleep in the dark.
14 I will call the grave my father,
and the worms that eat me
I will call my mother and my sisters.
15 Where is there any hope for me?
Who sees any?
16 Hope will not go with me
when I go down to the world of the dead.
1 Duch mój słabnie, dni moje gasną,
tylko grób mi zostaje.
2 Jedynie szydercy są przy mnie
i moje oczy muszą patrzeć na ich drwiny.
3 Poręcz za mnie u siebie,
bo któż inny za mnie poręczy?
4 Ukryłeś bowiem przed nimi zrozumienie,
dlatego też ich nie wywyższaj.
5 Przyjaciół zapraszają do podziału,
a oczy ich synów gasną.
6 On uczynił mnie przypowieścią dla ludu,
stałem się tym, któremu plują w twarz.
7 Moje oczy przygasły od zgryzoty,
a wszystkie członki są jak cień.
8 Zgnębieni są tym ludzie prawi,
niewinny zwraca się przeciw bezbożnemu.
9 Sprawiedliwy jednak trzyma się swej drogi,
a człowiek o czystych rękach nabiera mocy.
10 Lecz wy wszyscy wracajcie i tu przyjdźcie,
choć nie znajduję pośród was mędrca.
11 Dni moje minęły, rozwiały się zamiary
i pragnienia mojego serca.
12 Noc w dzień mi zmieniają i mówią:
Światło jest blisko ciemności.
13 Czego mam oczekiwać? Szeol jest moim domem,
w ciemności rozłożę swe łoże.
14 Do grobu powiem: Ty jesteś moim ojcem,
a do robactwa: Matko i siostro moja.
15 Gdzie więc jest moja nadzieja?
Kto dostrzeże moją nadzieję?
16 Czy zstąpi ona ze mną do Szeolu
i razem w prochu będziemy spoczywać?