Jeremiah's Conflict with Pashhur the Priest
1 When the priest Pashhur son of Immer, who was the chief officer of the Temple, heard me proclaim these things, 2 he had me beaten and placed in chains near the upper Benjamin Gate in the Temple. 3 The next morning, after Pashhur had released me from the chains, I said to him, “The Lord did not name you Pashhur. The name he has given you is ‘Terror Everywhere.’ 4 The Lord himself has said, ‘I am going to make you a terror to yourself and to your friends, and you will see them all killed by the swords of their enemies. I am going to put all the people of Judah under the power of the king of Babylonia; he will take some away as prisoners to his country and put others to death. 5 I will also let their enemies plunder all the wealth of this city and seize all its possessions and property, even the treasures of the kings of Judah, and carry everything off to Babylonia. 6 As for you, Pashhur, you and all your family will also be captured and taken off to Babylonia. There you will die and be buried, along with all your friends to whom you have told so many lies.’”
Jeremiah Complains to the Lord
7 Lord, you have deceived me,
and I was deceived.
You are stronger than I am,
and you have overpowered me.
Everyone makes fun of me;
they laugh at me all day long.
8 Whenever I speak, I have to cry out
and shout, “Violence! Destruction!”
Lord, I am ridiculed and scorned all the time
because I proclaim your message.
9 But when I say, “I will forget the Lord
and no longer speak in his name,”
then your message is like a fire
burning deep within me.
I try my best to hold it in,
but can no longer keep it back.
10 I hear everybody whispering,
“Terror is everywhere!
So let's report him to the authorities!”
Even my close friends wait for my downfall.
“Perhaps he can be tricked,” they say;
“then we can catch him and get revenge.”
11 But you, Lord, are on my side, strong and mighty,
and those who persecute me will fail.
They will be disgraced forever,
because they cannot succeed.
Their disgrace will never be forgotten.
12 But, Almighty Lord, you test people justly;
you know what is in their hearts and minds.
So let me see you take revenge on my enemies,
for I have placed my cause in your hands.
13 Sing to the Lord!
Praise the Lord!
He rescues the oppressed from the power of evil people.
14 Curse the day I was born!
Forget the day my mother gave me birth!
15 Curse the one who made my father glad
by bringing him the news,
“It's a boy! You have a son!”
16 May he be like those cities
that the Lord destroyed without mercy.
May he hear cries of pain in the morning
and the battle alarm at noon,
17 for not killing me before I was born.
Then my mother's womb would have been my grave.
18 Why was I born?
Was it only to have trouble and sorrow,
to end my life in disgrace?
1 Paszchur, syn Immera, kapłan, który był głównym zarządcą domu Pana, usłyszał Jeremiasza prorokującego te słowa. 2 Paszchur kazał wychłostać proroka Jeremiasza i zakuć go w dyby, które były w Wyższej Bramie Beniamina, przy domu Pana. 3 Nazajutrz, gdy Paszchur uwolnił Jeremiasza z dybów, ten powiedział do niego: Pan nie dał ci na imię Paszchur, lecz Magor Missabib. 4 Tak bowiem mówi Pan: Oto Ja uczynię cię strachem dla ciebie samego i wszystkich twych przyjaciół. Padną od miecza swoich wrogów, a twoje oczy będą to widzieć. Całą też Judę wydam w rękę króla Babilonu. Uprowadzi ich do Babilonu i zgładzi ich mieczem. 5 Wydam również całe bogactwo tego miasta, cały jego dorobek oraz wszystkie jego cenne rzeczy. Ponadto wszystkie skarbce królów Judy oddam w ręce ich wrogów. Złupią je, zabiorą i wywiozą do Babilonu. 6 A ty, Paszchurze, i wszyscy twoi domownicy pójdziecie do niewoli. Przyjdziesz do Babilonu i tam umrzesz. Tam również zostaniesz pochowany ty i wszyscy twoi przyjaciele, którym kłamliwie prorokowałeś.
Zmagania wewnętrzne Jeremiasza
7 Zwiodłeś mnie, Panie, a ja pozwoliłem się zwieść,
pokonałeś mnie i zwyciężyłeś.
Stałem się pośmiewiskiem każdego dnia.
Wszyscy drwią ze mnie.
8 I za każdym razem, gdy mówię, muszę krzyczeć.
Wołam: Przemoc i zniszczenie!
Ponieważ słowo Pana stało się dla mnie
zniewagą i szyderstwem każdego dnia.
9 Powiedziałem więc: Nie wspomnę o Nim
ani nie będę już mówił więcej w Jego imieniu!
Wtedy to stało się w moim sercu jak ogień płonący,
zamknięty w moich kościach.
Starałem się przetrzymać,
lecz nie mogłem!
10 Gdyż słyszałem oszczerstwa wielu:
Strach dookoła! Donieście! Donieśmy na niego!
Nawet ci wszyscy, którzy są wobec mnie przyjaźni,
wypatrują mego potknięcia:
Może da się przekonać? Zdobędziemy nad nim przewagę,
weźmiemy na nim odwet!
11 Jednak Pan jest ze mną jak groźny bohater!
Dlatego moi prześladowcy potkną się
– nic nie zdziałają.
Będą bardzo zawstydzeni – bo im się nie uda.
Wieczna zniewaga, której się nie zapomina.
12 Panie Zastępów, który wystawiasz na próbę sprawiedliwego,
który widzisz nerki i serce,
pozwól mi zobaczyć Twoją zemstę na nich,
gdyż Tobie powierzyłem moją sprawę.
13 Śpiewajcie Panu,
chwalcie Pana,
bo uratował życie ubogiego
z rąk złoczyńców!
14 Przeklęty dzień,
w którym się urodziłem!
Dzień, w którym urodziła mnie moja matka
– niech nie będzie błogosławiony!
15 Przeklęty człowiek, który powiadomił mego ojca:
Urodziło ci się dziecko, syn!
– czym sprawił mu wielką radość.
16 Niech stanie się z tym człowiekiem tak jak z miastami,
które Pan zburzył bez miłosierdzia!
Niech słyszy krzyk z rana,
okrzyk bojowy w południe!
17 Dlaczego nie zabił mnie w łonie?
Wtedy moja matka stałaby się moim grobem,
a jej łono wiecznie brzemienne!
18 Po co wyszedłem z łona matki:
aby oglądać trud i smutek,
a swoje dni kończyć we wstydzie?