Idolatry and True Worship
1 People of Israel, listen to the message that the Lord has for you. 2 He says,
“Do not follow the ways of other nations;
do not be disturbed by unusual sights in the sky,
even though other nations are terrified.
3 The religion of these people is worthless.
A tree is cut down in the forest;
it is carved by the tools of the woodworker
4 and decorated with silver and gold.
It is fastened down with nails
to keep it from falling over.
5 Such idols are like scarecrows in a field of melons;
they cannot speak;
they have to be carried
because they cannot walk.
Do not be afraid of them:
they can cause you no harm,
and they can do you no good.”
6 Lord, there is no one like you;
you are mighty,
and your name is great and powerful.
7 Who would not honor you, the king of all nations?
You deserve to be honored.
There is no one like you
among all the wise men of the nations
or among any of their kings.
8 All of them are stupid and foolish.
What can they learn from wooden idols?
9 Their idols are covered with silver from Spain
and with gold from Uphaz,
all the work of artists;
they are dressed in violet and purple cloth
woven by skilled weavers.
10 But you, Lord, are the true God,
you are the living God
and the eternal king.
When you are angry, the world trembles;
the nations cannot endure your anger.
( 11 You people must tell them that the gods who did not make the earth and the sky will be destroyed. They will no longer exist anywhere on earth.)
A Hymn of Praise to God
12 The Lord made the earth by his power;
by his wisdom he created the world
and stretched out the heavens.
13 At his command the waters above the sky roar;
he brings clouds from the ends of the earth.
He makes lightning flash in the rain
and sends the wind from his storeroom.
14 At the sight of this, people feel stupid and senseless;
those who make idols are disillusioned,
because the gods they make are false and lifeless.
15 They are worthless and should be despised;
they will be destroyed when the Lord comes to deal with them.
16 The God of Jacob is not like them;
he is the one who made everything,
and he has chosen Israel to be his very own people.
The Lord Almighty is his name.
The Coming Exile
17 People of Jerusalem, you are under siege! Gather up your belongings. 18 The Lord is going to throw you out of this land; he is going to crush you until not one of you is left. The Lord has spoken.
19 The people of Jerusalem cried out,
“How badly we are hurt!
Our wounds will not heal.
And we thought this was something we could endure!
20 Our tents are ruined;
the ropes that held them have broken.
Our children have all gone away;
there is no one left to put up our tents again;
there is no one to hang their curtains.”
21 I answered, “Our leaders are stupid;
they do not ask the Lord for guidance.
This is why they have failed,
and our people have been scattered.
22 Listen! News has come!
There is a great commotion in a nation to the north;
its army will turn the cities of Judah into a desert,
a place where jackals live.”
23 Lord, I know that none of us are in charge of our own destiny;
none of us have control over our own life.
24 Correct your people, Lord,
but do not be too hard on us
or punish us when you are angry;
that would be the end of us.
25 Turn your anger on the nations that do not worship you
and on the people who reject you.
They have killed your people;
they have destroyed us completely
and left our country in ruins.
Nicość bożków oraz ich wytwórców i wielkość Boga
1 Słuchajcie tego słowa, które Pan powiedział do was, domu Izraela!
2 Tak mówi Pan:
Nie uczcie się postępowania od narodów
i nie trwóżcie się znakami niebios,
pomimo że narody się nimi trwożą.
3 Gdyż zwyczaje ludów są marnością,
bo są drzewem z lasu, ściętym siekierą,
dziełem rąk rzemieślnika.
4 Srebrem i złotem je upiększają,
za pomocą gwoździ i młotka
przymocowują, aby się nie chwiało.
5 Są jak palma na polu warzywnym,
nie mówią, trzeba je nosić, bo nie potrafią postawić kroku.
Nie bójcie się ich, gdyż nie mogą uczynić nic złego
ani nie są w stanie sprawić nic dobrego.
6 Nikt nie jest taki jak Ty, Panie!
Ty jesteś wielki
i wielkie jest Twoje imię w mocy!
7 Kto nie bałby się Ciebie,
Królu narodów?
Tobie bowiem się to należy,
gdyż pośród wszystkich mędrców w narodach
i pośród wszystkich ich królestw nikt nie jest taki jak Ty.
8 Wszyscy co do jednego są głupi i nierozumni,
nauka marności pochodzi z tego drewna.
9 Srebro kute sprowadza się z Tarszisz,
a złoto z Ufaz,
dzieło rzemieślnika i rąk złotnika.
Fioletowa i czerwona purpura jest ich odzieniem.
Oni wszyscy są dziełem utalentowanych rzemieślników.
10 Pan natomiast jest prawdziwym Bogiem.
On jest Bogiem żywym i Królem wiecznym.
Od Jego zapalczywości trzęsie się ziemia,
Jego gniewu
nie wytrzymują narody.
11 W ten sposób powinniście im powiedzieć:
Bogowie, którzy nie uczynili niebios i ziemi,
zginą z ziemi i spod tych niebios.
12 On uczynił ziemię swą mocą,
Utwierdził świat swoją mądrością,
a swoim rozumem rozpostarł niebiosa.
13 Gdy Jego głos się rozlega, szumią wody w niebiosach.
Sprawia, że kłębią się chmury z krańca ziemi,
tworzy błyskawice dla deszczu,
wyprowadza wiatr ze swoich skarbców.
14 Głupi jest każdy człowiek i bez wiedzy,
złotnik okryje się wstydem z powodu posągu.
Gdyż fałszem jest to, co odlewa – nie ma w nich ducha.
15 Są one nicością, wytworem zasługującym na drwinę. W czasie ich karania – zginą.
16 Nie takim jak to, jest dział Jakuba,
bo On jest tym, który wszystko ukształtował,
Izrael natomiast jest plemieniem Jego dziedzictwa.
Jego imię jest Pan Zastępów.
Deportacja Judy
17 Zbierz z ziemi swój tobołek,
ty, która pozostajesz w oblężeniu!
18 Tak bowiem mówi Pan:
Oto Ja tym razem wyrzucę
mieszkańców tej ziemi.
Udręczę ich,
żeby Mnie odnaleźli.
19 Biada mi z powodu mojej klęski!
Moja rana jest nieuleczalna!
A ja powiedziałam: To przecież
cierpienie – zniosę je!
20 Mój namiot jest spustoszony,
a wszystkie moje sznury zerwane,
moi synowie odeszli ode mnie i nie ma ich.
Nie ma już nikogo, kto by postawił mój namiot,
podniósł moje zasłony.
21 Ponieważ pasterze byli nierozumni,
nie szukali Pana.
Dlatego im się nie powiodło,
a cała ich trzoda uległa rozproszeniu.
22 Słychać głos: Oto nadchodzi
wielkie trzęsienie z krainy północnej,
aby obrócić miasta Judy
w pustkowie, w siedlisko szakali.
23 Wiem, Panie,
że droga człowieka nie należy do niego
ani do tego, który idzie, by kierował swoimi krokami.
24 Karć mnie, Panie, ale według słuszności,
nie w swoim gniewe, abym nie został umniejszony.
25 Wylej swoją zapalczywość na narody,
które Cię nie znają,
i na plemiona, które nie wzywają Twego imienia.
Pożarły bowiem Jakuba i pochłonęły go, zniszczyły
i spustoszyły jego pastwiska.