1 Saul and David finished their conversation. After that, Saul's son Jonathan was deeply attracted to David and came to love him as much as he loved himself. 2 Saul kept David with him from that day on and did not let him go back home. 3 Jonathan swore eternal friendship with David because of his deep affection for him. 4 He took off the robe he was wearing and gave it to David, together with his armor and also his sword, bow, and belt. 5 David was successful in all the missions on which Saul sent him, and so Saul made him an officer in his army. This pleased all of Saul's officers and men.
Saul Becomes Jealous of David
6 As David was returning after killing Goliath and as the soldiers were coming back home, women from every town in Israel came out to meet King Saul. They were singing joyful songs, dancing, and playing tambourines and lyres. 7 In their celebration the women sang, “Saul has killed thousands, but David tens of thousands.” 8 Saul did not like this, and he became very angry. He said, “For David they claim tens of thousands, but only thousands for me. They will be making him king next!” 9 And so he was jealous and suspicious of David from that day on.
10 The next day an evil spirit from God suddenly took control of Saul, and he raved in his house like a madman. David was playing the harp, as he did every day, and Saul was holding a spear. 11 “I'll pin him to the wall,” Saul said to himself, and he threw the spear at him twice; but David dodged each time.
12 Saul was afraid of David because the Lord was with David but had abandoned him. 13 So Saul sent him away and put him in command of a thousand men. David led his men in battle 14 and was successful in all he did, because the Lord was with him. 15 Saul noticed David's success and became even more afraid of him. 16 But everyone in Israel and Judah loved David because he was such a successful leader.
David Marries Saul's Daughter
17 Then Saul said to David, “Here is my older daughter Merab. I will give her to you as your wife on condition that you serve me as a brave and loyal soldier, and fight the Lord's battles.” (Saul was thinking that in this way the Philistines would kill David, and he would not have to do it himself.)
18 David answered, “Who am I and what is my family that I should become the king's son-in-law?” 19 But when the time came for Merab to be given to David, she was given instead to a man named Adriel from Meholah.
20 Saul's daughter Michal, however, fell in love with David, and when Saul heard of this, he was pleased. 21 He said to himself, “I'll give Michal to David; I will use her to trap him, and he will be killed by the Philistines.” So for the second time Saul said to David, “You will be my son-in-law.” 22 He ordered his officials to speak privately with David and tell him, “The king is pleased with you and all his officials like you; now is a good time for you to marry his daughter.”
23 So they told this to David, and he answered, “It's a great honor to become the king's son-in-law, too great for someone poor and insignificant like me.”
24 The officials told Saul what David had said, 25 and Saul ordered them to tell David: “All the king wants from you as payment for the bride are the foreskins of a hundred dead Philistines, as revenge on his enemies.” (This was how Saul planned to have David killed by the Philistines.) 26 Saul's officials reported to David what Saul had said, and David was delighted with the thought of becoming the king's son-in-law. Before the day set for the wedding, 27 David and his men went and killed two hundred Philistines. He took their foreskins to the king and counted them all out to him, so that he might become his son-in-law. So Saul had to give his daughter Michal in marriage to David.
28 Saul realized clearly that the Lord was with David and also that his daughter Michal loved him. 29 So he became even more afraid of David and was his enemy as long as he lived.
30 The Philistine armies would come and fight, but in every battle David was more successful than any of Saul's other officers. As a result David became very famous.
Jonatan zostaje przyjacielem Dawida
1 Gdy Dawid kończył rozmawiać z Saulem, dusza Jonatana przylgnęła do duszy Dawida i pokochał go Jonatan jak samego siebie. 2 Tego samego dnia Saul wziął go ze sobą i nie pozwolił mu wrócić do domu ojca. 3 Jonatan zaś zawarł z Dawidem przymierze, ponieważ pokochał go jak siebie samego. 4 Jonatan zdjął płaszcz, który miał na sobie, i dał go Dawidowi, dał też swoją szatę, a nawet swój miecz, łuk i pas.
5 Ilekroć Dawid wyruszał tam, gdzie go Saul wysyłał, odnosił sukces, tak że Saul ustanowił go wodzem wojowników. Cały lud uznał to za słuszne, podobnie jak słudzy Saula.
Saul usiłuje zabić Dawida
6 Podczas powrotu wojsk, gdy Dawid wracał po pokonaniu Filistyna, kobiety ze wszystkich miast Izraela wychodziły naprzeciw króla Saula ze śpiewem i tańcami, z bębenkami i cymbałami, wśród radosnych okrzyków. 7 Kobiety grały i tak śpiewały:
Saul pobił tysiące,
a Dawid dziesiątki tysięcy.
8 Wówczas Saul bardzo się rozgniewał i nie spodobały mu się te słowa: Dawidowi przypisały dziesiątki tysięcy, a mnie tylko tysiące. Brakuje mu jeszcze tylko królestwa! 9 Od tego czasu Saul podejrzliwie przyglądał się Dawidowi.
10 Następnego dnia zły duch od Boga opanował Saula, tak że wpadł on w szał we własnym domu. Dawid, jak co dzień grał, Saul zaś trzymał w ręku włócznię. 11 Saul rzucił włócznią, myśląc: Przybiję Dawida do ściany. Ale Dawid dwukrotnie uskoczył przed jego ciosem. 12 Saul więc zaczął się bać Dawida, gdyż Pan był z nim, a od Saula odstąpił. 13 Saul odsunął go zatem od siebie i ustanowił go tysiącznikiem.
Dawid wyruszał na wojenne wyprawy i powracał na czele ludu. 14 Powodziło mu się we wszystkim, czego się podjął, bo Pan był z nim. 15 Saul widział, że Dawidowi dobrze się wiedzie, więc się go bał. 16 Wszyscy zaś Izraelici i Judejczycy kochali Dawida, ponieważ to on wyruszał i powracał na ich czele.
Dawid poślubia Mikal, córkę Saula
17 Później Saul powiedział do Dawida: Oto moja najstarsza córka Merab. Dam ci ją za żonę, bądź tylko dla mnie dzielnym wojownikiem i prowadź wojny Pana. Saul bowiem pomyślał sobie: Nie podniosę na niego ręki, lecz może dosięgnie go ręka Filistynów. 18 Dawid zaś odpowiedział Saulowi: A kim ja jestem? Kim są krewni z rodu mojego ojca w Izraelu, że miałbym zostać zięciem królewskim? 19 Gdy jednak nadszedł czas wydania córki Saula, Merab, za Dawida, oddano ją za żonę Adrielowi z Mecholi. 20 Dawida natomiast pokochała inna córka Saula, Mikal. Gdy przekazano tę wiadomość Saulowi, on uznał ją za korzystną. 21 Pomyślał sobie: Oddam mu ją, a ona stanie się dla niego pułapką i ręka Filistynów go dosięgnie. Powiedział więc do Dawida: Dzisiaj możesz zostać moim zięciem dzięki mojej drugiej córce. 22 Swoim sługom zaś rozkazał: Porozmawiajcie z Dawidem potajemnie. Powiedzcie: Król jest ci przychylny, a wszyscy jego słudzy cię kochają. Zostań zatem zięciem króla. 23 Słudzy Saula szepnęli więc o tym Dawidowi, lecz Dawid odpowiedział: Czy według was łatwo jest zostać zięciem króla? Jestem przecież człowiekiem biednym i bez znaczenia. 24 Wtedy słudzy donieśli Saulowi: Takie słowa mówił Dawid. 25 Na to Saul polecił: Powiedzcie Dawidowi, że król nie pragnie żadnej ślubnej zapłaty, poza stoma napletkami Filistynów, by mógł się zemścić na swoich wrogach. Saul liczył bowiem, że Dawid wpadnie w ręce Filistynów. 26 Jego słudzy przekazali Dawidowi te słowa, a Dawidowi spodobała się możliwość zostania królewskim zięciem. Nim upłynął wyznaczony termin, 27 Dawid wyruszył wraz ze swoimi ludźmi i zabił dwustu Filistynów. Potem przyniósł ich napletki i odliczone złożył przed królem, aby zostać jego zięciem. Saul dał mu więc za żonę swoją córkę, Mikal. 28 Wtedy Saul zrozumiał, że Pan był z Dawidem, a Mikal, córka Saula, go kocha. 29 Saul natomiast coraz bardziej obawiał się Dawida i stał się jego wrogiem na zawsze.
30 Za każdym razem, gdy książęta filistyńscy wyruszali, Dawidowi powodziło się w walce z nimi bardziej niż komukolwiek spośród sług Saula, dlatego jego imię stawało się coraz sławniejsze.