Natan
1 Po nim zaś powstał Natan,
by prorokować za dni Dawida.
Dawid
2 Podobnie jak tłuszcz oddziela się od mięsa ofiarnego,
tak Dawid wyróżniał się spośród synów Izraela.
3 Bawił się z lwami jak z koźlętami,
a z niedźwiedziami jak z jagniętami.
4 Czy w swojej młodości nie zabił olbrzyma
i nie zmazał z ludu obelgi,
gdy wziął do rękę procę z kamieniem
i powalił pychę Goliata?
5 Wezwał bowiem Najwyższego Pana,
który dał moc jego prawicy,
by zgładził człowieka mocnego w walce
i wywyższył potęgę swojego ludu.
6 Wysławiano go pośród dziesiątków tysięcy
i uwielbiano w błogosławieństwach Pana,
kiedy niósł wieniec chwały.
7 Wyniszczył bowiem wrogów dookoła,
unicestwił wrogich Filistynów,
skruszył ich potęgę aż do dzisiaj.
8 W każdym swoim dziele sławił
Świętego i Najwyższego słowami chwały,
oddawał Mu cześć całym sercem,
pokochał Tego, który go stworzył.
9 Przed ołtarzem ustawił śpiewaków,
by słodko rozbrzmiewał dźwięk ich pieśni.
10 Dodał świętom okazałości
i wspaniale upiększył czasy święte,
w których należy wielbić święte imię Pana,
by przybytek od rana rozbrzmiewał pieśnią.
11 Pan odpuścił mu grzechy
i wywyższył jego potęgę na wieki.
Zawarł z nim przymierze królewskie
i dał mu tron chwały w Izraelu.
Salomon
12 Po nim nastał mądry syn,
który dzięki niemu zamieszkał na rozległej przestrzeni.
13 Salomon był królem w dniach pokoju,
którym Bóg obdarzył go zewsząd,
aby wzniósł dom Jego imieniu
i przygotował Mu wieczny przybytek.
14 Jakże mądry stałeś się w swej młodości,
niczym rzeka napełniłeś się rozumem.
15 Ziemię okryłeś swoim duchem,
wypełniając ją zagadkowymi przypowieściami.
16 Twoje imię dotarło do wysp dalekich,
kochano cię za twój pokój.
17 Za twe pieśni, przysłowia, przypowieści
i wyjaśnienia podziwiały cię obce kraje.
18 W imię Pana Boga,
nazywanego Bogiem Izraela,
nagromadziłeś złota jak cyny,
a srebra namnożyłeś jak ołowiu.
19 Skłoniłeś się jednak z pożądaniem do kobiet,
które zawładnęły twoim ciałem.
20 Splamiłeś swoją chwałę
i zbezcześciłeś potomstwo.
Sprowadziłeś gniew na swoje dzieci
i przez swą bezmyślność kazałeś im cierpieć.
21 Władza została podzielona
i zbuntowane królestwo wyszło z Efraima.
22 Pan jednak nie wyrzekł się swego miłosierdzia
ani nie cofnął swoich słów.
Nie wytępił wnuków swojego wybrańca
i nie usunął potomstwa tego, który Go pokochał,
lecz zostawił resztę Jakubowi,
i jej korzeń Dawidowi.
Roboam
23 Salomon spoczął wśród swoich ojców,
po sobie zaś pozostawił potomka
– najgłupszego z ludu i ułomnego rozumem Roboama,
który swoją wolą doprowadził do odstępstwa ludu.
Jeroboam
24 Następnie Jeroboam, syn Nebata, zwiódł Izraela
i pokazał Efraimowi drogę grzechu.
Ich grzechy stały się tak liczne,
że musieli opuścić swoją ziemię.
25 Gonili bowiem za wszelką nieprawością,
dopóki nie przyszła na nich pomsta.
Natan
1 Po nim zaś powstał Natan,
by prorokować za dni Dawida.
Dawid
2 Podobnie jak tłuszcz oddziela się od mięsa ofiarnego,
tak Dawid wyróżniał się spośród synów Izraela.
3 Bawił się z lwami jak z koźlętami,
a z niedźwiedziami jak z jagniętami.
4 Czy w swojej młodości nie zabił olbrzyma
i nie zmazał z ludu obelgi,
gdy wziął do rękę procę z kamieniem
i powalił pychę Goliata?
5 Wezwał bowiem Najwyższego Pana,
który dał moc jego prawicy,
by zgładził człowieka mocnego w walce
i wywyższył potęgę swojego ludu.
6 Wysławiano go pośród dziesiątków tysięcy
i uwielbiano w błogosławieństwach Pana,
kiedy niósł wieniec chwały.
7 Wyniszczył bowiem wrogów dookoła,
unicestwił wrogich Filistynów,
skruszył ich potęgę aż do dzisiaj.
8 W każdym swoim dziele sławił
Świętego i Najwyższego słowami chwały,
oddawał Mu cześć całym sercem,
pokochał Tego, który go stworzył.
9 Przed ołtarzem ustawił śpiewaków,
by słodko rozbrzmiewał dźwięk ich pieśni.
10 Dodał świętom okazałości
i wspaniale upiększył czasy święte,
w których należy wielbić święte imię Pana,
by przybytek od rana rozbrzmiewał pieśnią.
11 Pan odpuścił mu grzechy
i wywyższył jego potęgę na wieki.
Zawarł z nim przymierze królewskie
i dał mu tron chwały w Izraelu.
Salomon
12 Po nim nastał mądry syn,
który dzięki niemu zamieszkał na rozległej przestrzeni.
13 Salomon był królem w dniach pokoju,
którym Bóg obdarzył go zewsząd,
aby wzniósł dom Jego imieniu
i przygotował Mu wieczny przybytek.
14 Jakże mądry stałeś się w swej młodości,
niczym rzeka napełniłeś się rozumem.
15 Ziemię okryłeś swoim duchem,
wypełniając ją zagadkowymi przypowieściami.
16 Twoje imię dotarło do wysp dalekich,
kochano cię za twój pokój.
17 Za twe pieśni, przysłowia, przypowieści
i wyjaśnienia podziwiały cię obce kraje.
18 W imię Pana Boga,
nazywanego Bogiem Izraela,
nagromadziłeś złota jak cyny,
a srebra namnożyłeś jak ołowiu.
19 Skłoniłeś się jednak z pożądaniem do kobiet,
które zawładnęły twoim ciałem.
20 Splamiłeś swoją chwałę
i zbezcześciłeś potomstwo.
Sprowadziłeś gniew na swoje dzieci
i przez swą bezmyślność kazałeś im cierpieć.
21 Władza została podzielona
i zbuntowane królestwo wyszło z Efraima.
22 Pan jednak nie wyrzekł się swego miłosierdzia
ani nie cofnął swoich słów.
Nie wytępił wnuków swojego wybrańca
i nie usunął potomstwa tego, który Go pokochał,
lecz zostawił resztę Jakubowi,
i jej korzeń Dawidowi.
Roboam
23 Salomon spoczął wśród swoich ojców,
po sobie zaś pozostawił potomka
– najgłupszego z ludu i ułomnego rozumem Roboama,
który swoją wolą doprowadził do odstępstwa ludu.
Jeroboam
24 Następnie Jeroboam, syn Nebata, zwiódł Izraela
i pokazał Efraimowi drogę grzechu.
Ich grzechy stały się tak liczne,
że musieli opuścić swoją ziemię.
25 Gonili bowiem za wszelką nieprawością,
dopóki nie przyszła na nich pomsta.