Prawo do nauczania
(Mt 21,23-27Mk 11,27-33)1 Pewnego dnia, gdy Jezus nauczał ludzi w świątyni, głosząc Dobrą Nowinę, wystąpili arcykapłani, nauczyciele Prawa wraz ze starszymi 2 i zapytali Go: Powiedz nam, jakim prawem to czynisz? Albo kim jest ten, kto dał Ci taką władzę? 3 Odpowiedział im: Ja także zadam wam pytanie. Powiedzcie Mi: 4 Chrzest Janowy pochodził z nieba czy od ludzi? 5 Wtedy zaczęli naradzać się między sobą: Jeśli powiemy, że z nieba, to zapyta: Dlaczego nie uwierzyliście mu? 6 A jeśli powiemy, że od ludzi, to cały lud ukamienuje nas, bo są przekonani, że Jan był prorokiem. 7 Odpowiedzieli więc, że nie wiedzą skąd. 8 Wtedy Jezus powiedział: To i Ja wam nie powiem, jakim prawem to czynię.
Przypowieść o dzierżawcach winnicy
(Mt 21,33-46Mk 12,1-12)9 Potem zaczął opowiadać ludowi taką przypowieść: Pewien człowiek założył winnicę, wydzierżawił ją rolnikom i wyjechał na dłużej. 10 Gdy nadeszła pora, posłał sługę do rolników, aby mu oddali część owoców winnicy. Rolnicy jednak pobili go i odprawili z niczym. 11 Ponownie posłał innego sługę, lecz i tego pobili, sponiewierali i odprawili z pustymi rękami. 12 Posłał jeszcze trzeciego, a oni też go poranili i wyrzucili. 13 Wtedy pan winnicy powiedział: Co tu zrobić? Poślę mojego umiłowanego syna, jego powinni uszanować. 14 Ale rolnicy, gdy go zobaczyli, powiedzieli sobie: To jest dziedzic, zabijmy go, a dziedzictwo będzie nasze. 15 I wywlekli go poza winnicę, i zabili. Co więc uczyni z nimi pan winnicy? 16 Przyjdzie i zgładzi tych rolników, a winnicę odda innym. Gdy to usłyszeli, zawołali: Nie, oby tak się nie stało! 17 On jednak popatrzył na nich i zapytał: Co więc oznacza to, co napisano:
Kamień, który odrzucili budujący,
stał się kamieniem węgielnym?
18 Każdy, kto upadnie na ten kamień, roztrzaska się, na kogo zaś on spadnie, tego zmiażdży. 19 Wówczas nauczyciele Prawa i arcykapłani zastanawiali się, jak Go od razu dostać w swoje ręce, lecz bali się ludu. Zrozumieli bowiem, że przeciwko nim powiedział tę przypowieść.
Płacenie podatków cesarzowi
(Mt 22,15-22Mk 12,13-17)20 Odtąd uważnie Go obserwowali. Wysłali też podstawionych ludzi, którzy udając pobożnych, mieli Go przyłapać na jakimś słowie, aby Go wydać władzy i mocy namiestnika. 21 Zadali Mu więc pytanie: Nauczycielu, wiemy, że głosisz słuszną naukę i nie masz względu na osobę, lecz zgodnie z prawdą nauczasz drogi Bożej. 22 Czy wolno nam płacić podatek cesarzowi, czy nie? 23 On jednak przejrzał ich podstęp i powiedział: 24 Pokażcie Mi denara. Czyją ma podobiznę i napis? Odpowiedzieli Mu: Cesarza. 25 Wtedy Jezus oznajmił im: Tak więc to, co cesarskie, oddajcie cesarzowi, a to, co Boskie, Bogu. 26 I nie mogli w obecności ludu przyłapać Go na żadnym słowie. Zamilkli więc pełni podziwu dla Jego odpowiedzi.
O powszechnym zmartwychwstaniu
(Mt 22,23-33Mk 12,18-27)27 Przyszli do Niego niektórzy saduceusze, którzy utrzymują, że nie ma zmartwychwstania, i zapytali Go: 28 Nauczycielu, Mojżesz napisał nam, aby, jeśli umrze czyjś żonaty brat , a nie będzie miał dzieci, jego brat wziął wdowę za żonę i wzbudził potomstwo swojemu bratu . 29 Było więc siedmiu braci. Pierwszy ożenił się i umarł bezdzietnie. 30 Także drugi, 31 a potem trzeci poślubił wdowę i tak aż do siódmego wszyscy poumierali i nie pozostawili potomstwa. 32 W końcu umarła i ta kobieta. 33 Po zmartwychwstaniu więc, którego z nich będzie żoną? Siedmiu przecież miało ją za żonę. 34 Jezus im odpowiedział: Dzieci tego świata żenią się i za mąż wychodzą. 35 Ci jednak, którzy zostaną uznani za godnych udziału w przyszłym świecie i w zmartwychwstaniu, nie będą się już żenić ani za mąż wychodzić. 36 Nie mogą bowiem umierać, bo są równi aniołom, a jako uczestnicy zmartwychwstania są dziećmi Boga. 37 To, że umarli zmartwychwstają, także Mojżesz zaświadczył w opowiadaniu o krzewie, gdy powiedział, że Pan jest Bogiem Abrahama, Bogiem Izaaka i Bogiem Jakuba . 38 Bóg przecież nie jest Bogiem umarłych, lecz żywych, wszyscy bowiem żyją dla Niego. 39 Wtedy nauczyciele Prawa odpowiedzieli: Nauczycielu, dobrze powiedziałeś. 40 I już nie śmieli Go o nic pytać.
Pytanie o Syna Dawida
(Mt 22,41-46Mk 12,35-37)41 Zapytał ich: Jak można utrzymywać, że Mesjasz jest synem Dawida? 42 Przecież sam Dawid mówi w Księdze Psalmów:
Powiedział Pan do mego Pana:
Siądź po Mojej prawicy,
43 aż położę Twych nieprzyjaciół
jako podnóżek pod Twoje stopy.
44 Jeśli więc Dawid nazywa Go Panem, to jak może być jego synem?
Ostrzeżenie przed nauczycielami Prawa
(Mt 23,1-36Mk 12,38-40Łk 11,37-54)45 Podczas gdy cały lud słuchał, Jezus powiedział do uczniów: 46 Wystrzegajcie się nauczycieli Prawa. Lubią się przechadzać w odświętnych szatach, oczekują pozdrowień na placach, zajmują pierwsze miejsca w synagogach i na ucztach, 47 wyzyskują domy wdów i dla pozoru przedłużają modlitwy. Tacy otrzymają szczególnie surowy wyrok.
Prawo do nauczania
(Mt 21,23-27Mk 11,27-33)1 Pewnego dnia, gdy Jezus nauczał ludzi w świątyni, głosząc Dobrą Nowinę, wystąpili arcykapłani, nauczyciele Prawa wraz ze starszymi 2 i zapytali Go: Powiedz nam, jakim prawem to czynisz? Albo kim jest ten, kto dał Ci taką władzę? 3 Odpowiedział im: Ja także zadam wam pytanie. Powiedzcie Mi: 4 Chrzest Janowy pochodził z nieba czy od ludzi? 5 Wtedy zaczęli naradzać się między sobą: Jeśli powiemy, że z nieba, to zapyta: Dlaczego nie uwierzyliście mu? 6 A jeśli powiemy, że od ludzi, to cały lud ukamienuje nas, bo są przekonani, że Jan był prorokiem. 7 Odpowiedzieli więc, że nie wiedzą skąd. 8 Wtedy Jezus powiedział: To i Ja wam nie powiem, jakim prawem to czynię.
Przypowieść o dzierżawcach winnicy
(Mt 21,33-46Mk 12,1-12)9 Potem zaczął opowiadać ludowi taką przypowieść: Pewien człowiek założył winnicę, wydzierżawił ją rolnikom i wyjechał na dłużej. 10 Gdy nadeszła pora, posłał sługę do rolników, aby mu oddali część owoców winnicy. Rolnicy jednak pobili go i odprawili z niczym. 11 Ponownie posłał innego sługę, lecz i tego pobili, sponiewierali i odprawili z pustymi rękami. 12 Posłał jeszcze trzeciego, a oni też go poranili i wyrzucili. 13 Wtedy pan winnicy powiedział: Co tu zrobić? Poślę mojego umiłowanego syna, jego powinni uszanować. 14 Ale rolnicy, gdy go zobaczyli, powiedzieli sobie: To jest dziedzic, zabijmy go, a dziedzictwo będzie nasze. 15 I wywlekli go poza winnicę, i zabili. Co więc uczyni z nimi pan winnicy? 16 Przyjdzie i zgładzi tych rolników, a winnicę odda innym. Gdy to usłyszeli, zawołali: Nie, oby tak się nie stało! 17 On jednak popatrzył na nich i zapytał: Co więc oznacza to, co napisano:
Kamień, który odrzucili budujący,
stał się kamieniem węgielnym?
18 Każdy, kto upadnie na ten kamień, roztrzaska się, na kogo zaś on spadnie, tego zmiażdży. 19 Wówczas nauczyciele Prawa i arcykapłani zastanawiali się, jak Go od razu dostać w swoje ręce, lecz bali się ludu. Zrozumieli bowiem, że przeciwko nim powiedział tę przypowieść.
Płacenie podatków cesarzowi
(Mt 22,15-22Mk 12,13-17)20 Odtąd uważnie Go obserwowali. Wysłali też podstawionych ludzi, którzy udając pobożnych, mieli Go przyłapać na jakimś słowie, aby Go wydać władzy i mocy namiestnika. 21 Zadali Mu więc pytanie: Nauczycielu, wiemy, że głosisz słuszną naukę i nie masz względu na osobę, lecz zgodnie z prawdą nauczasz drogi Bożej. 22 Czy wolno nam płacić podatek cesarzowi, czy nie? 23 On jednak przejrzał ich podstęp i powiedział: 24 Pokażcie Mi denara. Czyją ma podobiznę i napis? Odpowiedzieli Mu: Cesarza. 25 Wtedy Jezus oznajmił im: Tak więc to, co cesarskie, oddajcie cesarzowi, a to, co Boskie, Bogu. 26 I nie mogli w obecności ludu przyłapać Go na żadnym słowie. Zamilkli więc pełni podziwu dla Jego odpowiedzi.
O powszechnym zmartwychwstaniu
(Mt 22,23-33Mk 12,18-27)27 Przyszli do Niego niektórzy saduceusze, którzy utrzymują, że nie ma zmartwychwstania, i zapytali Go: 28 Nauczycielu, Mojżesz napisał nam, aby, jeśli umrze czyjś żonaty brat , a nie będzie miał dzieci, jego brat wziął wdowę za żonę i wzbudził potomstwo swojemu bratu . 29 Było więc siedmiu braci. Pierwszy ożenił się i umarł bezdzietnie. 30 Także drugi, 31 a potem trzeci poślubił wdowę i tak aż do siódmego wszyscy poumierali i nie pozostawili potomstwa. 32 W końcu umarła i ta kobieta. 33 Po zmartwychwstaniu więc, którego z nich będzie żoną? Siedmiu przecież miało ją za żonę. 34 Jezus im odpowiedział: Dzieci tego świata żenią się i za mąż wychodzą. 35 Ci jednak, którzy zostaną uznani za godnych udziału w przyszłym świecie i w zmartwychwstaniu, nie będą się już żenić ani za mąż wychodzić. 36 Nie mogą bowiem umierać, bo są równi aniołom, a jako uczestnicy zmartwychwstania są dziećmi Boga. 37 To, że umarli zmartwychwstają, także Mojżesz zaświadczył w opowiadaniu o krzewie, gdy powiedział, że Pan jest Bogiem Abrahama, Bogiem Izaaka i Bogiem Jakuba . 38 Bóg przecież nie jest Bogiem umarłych, lecz żywych, wszyscy bowiem żyją dla Niego. 39 Wtedy nauczyciele Prawa odpowiedzieli: Nauczycielu, dobrze powiedziałeś. 40 I już nie śmieli Go o nic pytać.
Pytanie o Syna Dawida
(Mt 22,41-46Mk 12,35-37)41 Zapytał ich: Jak można utrzymywać, że Mesjasz jest synem Dawida? 42 Przecież sam Dawid mówi w Księdze Psalmów:
Powiedział Pan do mego Pana:
Siądź po Mojej prawicy,
43 aż położę Twych nieprzyjaciół
jako podnóżek pod Twoje stopy.
44 Jeśli więc Dawid nazywa Go Panem, to jak może być jego synem?
Ostrzeżenie przed nauczycielami Prawa
(Mt 23,1-36Mk 12,38-40Łk 11,37-54)45 Podczas gdy cały lud słuchał, Jezus powiedział do uczniów: 46 Wystrzegajcie się nauczycieli Prawa. Lubią się przechadzać w odświętnych szatach, oczekują pozdrowień na placach, zajmują pierwsze miejsca w synagogach i na ucztach, 47 wyzyskują domy wdów i dla pozoru przedłużają modlitwy. Tacy otrzymają szczególnie surowy wyrok.