BÓG PRAGNIE UWOLNIĆ SWÓJ LUD
Wielka liczebność Izraelitów
1 Oto imiona Izraelitów, którzy razem z Jakubem przybyli do Egiptu. Każdy przybył ze swoją rodziną: 2 Ruben, Symeon, Lewi i Juda, 3 Issachar, Zabulon i Beniamin, 4 Dan i Neftali, Gad i Aser. 5 Wszystkich potomków, pochodzących od Jakuba, było siedemdziesięciu, Józef zaś był już w Egipcie. 6 Potem umarł Józef, wszyscy jego bracia i całe to pokolenie. 7 Izraelici rozradzali się i mnożyli, stawali się coraz liczniejsi i potężniejsi. Zapełnili całą tę ziemię.
Izraelici niewolnikami
8 Tymczasem rządy w Egipcie objął nowy król, który nie znał Józefa. 9 Powiedział do swego ludu: Oto lud izraelski jest liczniejszy i potężniejszy od nas. 10 Postępujmy z nim mądrze, aby się nie rozmnażał. Bo gdyby wybuchła wojna, mógłby przyłączyć się do tych, którzy nas nienawidzą, walczyć przeciwko nam i ujść z kraju. 11 Ustanowiono więc nad Izraelitami nadzorców robót, aby ich uciskać ciężkimi pracami. I budowali dla faraona miasta-spichlerze: Pitom i Ramses. 12 Ale im bardziej ich uciskali, tym bardziej się rozmnażali i stawali się liczniejsi. I bano się Izraelitów. 13 Egipcjanie zmuszali więc Izraelitów do ciężkich robót. 14 Uprzykrzali im życie ciężkimi pracami przy glinie i cegłach oraz wszelkimi robotami w polu. Wszystkie te prace wykonywali pod przymusem.
Nakaz zabijania nowo narodzonych Izraelitów
15 Król egipski skierował do położnych hebrajskich, z których jedna miała na imię Szifra, a druga Pua, 16 następujące słowa: Kiedy będziecie przy porodach kobiet hebrajskich, to obserwujcie, kogo rodzą. Jeżeli będzie chłopiec, to go zabijcie, a jeżeli dziewczynka, to niech pozostanie przy życiu. 17 Jednak położne bały się Boga, nie czyniły tak, jak im nakazał król egipski, i pozostawiały chłopców przy życiu. 18 Król egipski wezwał więc położne i zapytał je: Dlaczego tak uczyniłyście i pozostawiłyście chłopców przy życiu? 19 Położne odpowiedziały faraonowi: Kobiety hebrajskie – w przeciwieństwie do Egipcjanek – są żywotne i rodzą zanim przyjdą do nich położne. 20 Bóg sprzyjał tym położnym, a lud stawał się coraz liczniejszy i potężniejszy. 21 Ponieważ te położne bały się Boga, więc obdarzył je rodzinami. 22 Faraon zaś rozkazał całemu swemu ludowi: Każdego chłopca, który się urodzi, wrzućcie do Nilu, a każdą dziewczynkę pozostawcie przy życiu.
BÓG PRAGNIE UWOLNIĆ SWÓJ LUD
Wielka liczebność Izraelitów
1 Oto imiona Izraelitów, którzy razem z Jakubem przybyli do Egiptu. Każdy przybył ze swoją rodziną: 2 Ruben, Symeon, Lewi i Juda, 3 Issachar, Zabulon i Beniamin, 4 Dan i Neftali, Gad i Aser. 5 Wszystkich potomków, pochodzących od Jakuba, było siedemdziesięciu, Józef zaś był już w Egipcie. 6 Potem umarł Józef, wszyscy jego bracia i całe to pokolenie. 7 Izraelici rozradzali się i mnożyli, stawali się coraz liczniejsi i potężniejsi. Zapełnili całą tę ziemię.
Izraelici niewolnikami
8 Tymczasem rządy w Egipcie objął nowy król, który nie znał Józefa. 9 Powiedział do swego ludu: Oto lud izraelski jest liczniejszy i potężniejszy od nas. 10 Postępujmy z nim mądrze, aby się nie rozmnażał. Bo gdyby wybuchła wojna, mógłby przyłączyć się do tych, którzy nas nienawidzą, walczyć przeciwko nam i ujść z kraju. 11 Ustanowiono więc nad Izraelitami nadzorców robót, aby ich uciskać ciężkimi pracami. I budowali dla faraona miasta-spichlerze: Pitom i Ramses. 12 Ale im bardziej ich uciskali, tym bardziej się rozmnażali i stawali się liczniejsi. I bano się Izraelitów. 13 Egipcjanie zmuszali więc Izraelitów do ciężkich robót. 14 Uprzykrzali im życie ciężkimi pracami przy glinie i cegłach oraz wszelkimi robotami w polu. Wszystkie te prace wykonywali pod przymusem.
Nakaz zabijania nowo narodzonych Izraelitów
15 Król egipski skierował do położnych hebrajskich, z których jedna miała na imię Szifra, a druga Pua, 16 następujące słowa: Kiedy będziecie przy porodach kobiet hebrajskich, to obserwujcie, kogo rodzą. Jeżeli będzie chłopiec, to go zabijcie, a jeżeli dziewczynka, to niech pozostanie przy życiu. 17 Jednak położne bały się Boga, nie czyniły tak, jak im nakazał król egipski, i pozostawiały chłopców przy życiu. 18 Król egipski wezwał więc położne i zapytał je: Dlaczego tak uczyniłyście i pozostawiłyście chłopców przy życiu? 19 Położne odpowiedziały faraonowi: Kobiety hebrajskie – w przeciwieństwie do Egipcjanek – są żywotne i rodzą zanim przyjdą do nich położne. 20 Bóg sprzyjał tym położnym, a lud stawał się coraz liczniejszy i potężniejszy. 21 Ponieważ te położne bały się Boga, więc obdarzył je rodzinami. 22 Faraon zaś rozkazał całemu swemu ludowi: Każdego chłopca, który się urodzi, wrzućcie do Nilu, a każdą dziewczynkę pozostawcie przy życiu.