Nad rzekami Babilonu — pieśń wygnańców
1 Nad rzekami Babilonu — tam siedzieliśmy
I płakaliśmy na wspomnienie Syjonu.
2 Na wierzbach w tamtej krainie
Zawiesiliśmy lutnie nasze,
3 Bo tam żądali od nas słów pieśni
Ci, którzy nas wzięli w niewolę,
A ciemięzcy nasi — radości:
Śpiewajcie nam jakąś pieśń Syjonu!
4 Jakże mamy śpiewać pieśń Pana
Na obcej ziemi?
5 Jeśli zapomnę cię, Jeruzalem,
Niech uschnie prawica moja!
6 Niech przylgnie język mój do podniebienia,
Jeślibym nie pamiętał o tobie,
Jeślibym nie wyniósł Jeruzalemu
Nad największą radość moją!
7 Pamiętaj, Panie, synom Edomu dzień Jeruzalemu,
Gdy wołali: Zburzcie, zburzcie je aż do samych posad!
8 Córko babilońska, pustoszycielko!
Błogosławiony, kto ci odpłaci to, coś nam wyrządziła!
9 Błogosławiony, kto pochwyci
I roztrzaska niemowlęta twoje o skałę.
PSALM 137 [136]
Nad rzekami Babilonu – pieśń wygnańców
1 Nad rzekami Babilonu,
tam siedzieliśmy i płakaliśmy,
gdy wspominaliśmy Syjon.
2 Na wierzbach tego kraju
zawiesiliśmy nasze harfy,
3 bo żądali tam od nas pieśni,
ci, którzy nas uprowadzili,
nasi ciemiężyciele żądali od nas radości:
Zaśpiewajcie nam jakąś pieśń syjońską!
4 Jak mamy śpiewać pieśni Pana
na obcej ziemi?
5 Jeśli zapomnę o tobie, Jerozolimo,
niech uschnie moja prawica!
6 Niech język mój przyschnie do podniebienia,
jeżeli nie będę pamiętał o tobie,
jeżeli nie będziesz, Jerozolimo, moją największą radością!
7 Pamiętaj, Panie, synom Edomu,
że w dniu Jerozolimy mówili:
Zniszczcie ją, zniszczcie doszczętnie!
8 Córo Babilonu, niszczycielko,
szczęśliwy ten, kto ci odpłaci
za zło, które nam wyrządziłaś,
9 szczęśliwy ten, kto pochwyci
i roztrzaska twoje dzieci o skałę!