Elizeusz dopomaga Szunamitce w odzyskaniu mienia
1 Pewnego razu Elizeusz powiedział do kobiety, której synowi przywrócił życie, tak: Wstań i odejdź wraz ze swoją rodziną, i zamieszkaj w jakimkolwiek obcym kraju, gdyż Pan postanowił nawiedzić ten kraj głodem przez siedem lat.
2 Wstała więc ta kobieta i postąpiła zgodnie ze słowem męża Bożego, i wyruszyła wraz ze swoją rodziną, i przebywała przez siedem lat w kraju Filistyńczyków.
3 Po upływie siedmiu lat powróciła ta kobieta z kraju Filistyńczyków i poszła do króla, aby upomnieć się o swój dom i swoje pole.
4 A król rozmawiał wtedy z Gehazim, sługą męża Bożego, i rzekł do niego: Opowiedzże mi o wszystkich tych wielkich sprawach, jakich dokonał Elizeusz:
5 A gdy właśnie opowiadał królowi, jak przywrócił życie zmarłemu, oto nadeszła ta kobieta, której synowi przywrócił życie, i wniosła przed króla sprawę swojego domu i swojego pola. Gehazi więc rzekł: Panie mój, królu! To jest ta kobieta i to jej syn, któremu Elizeusz przywrócił życie.
6 Wtedy król zapytał tę kobietę, a ona przedstawiła mu sprawę. Król przydzielił jej więc jednego urzędnika dworskiego z takim rozkazem: Spraw, aby jej zwrócono wszystko, co do niej należy wraz ze wszystkimi plonami pola od dnia, kiedy opuściła kraj, aż do chwili obecnej.
Elizeusz inspiratorem zmiany władzy w Damaszku
7 Elizeusz zaś przybył do Damaszku właśnie wtedy, gdy Ben-Hadad, król Aramu, chorował. Toteż gdy mu doniesiono: Przybył tutaj mąż Boży,
8 Król rzekł do Chazaela: Weź z sobą dar i wyjdź na spotkanie męża Bożego, i przez niego poproś Pana o wyrocznię: Czy wyzdrowieję z tej choroby?
9 Chazael wyszedł więc na jego spotkanie, zabrawszy z sobą jako dar wszelkiego rodzaju cenne towary damasceńskie, załadowane na czterdziestu wielbłądach. A gdy przyszedł do niego i stanął przed nim, rzekł: Twój syn Ben-Hadad, król Aramu, wysłał mnie do ciebie z zapytaniem: Czy wyzdrowieję z tej choroby?
10 Elizeusz rzekł do niego: Idź i powiedz mu: Na pewno wyzdrowiejesz, chociaż Pan mi objawił, że na pewno umrze.
11 I mąż Boży zatrzymał na nim swoje spojrzenie, i patrzył na niego długo aż do uprzykrzenia, a potem wybuchnął płaczem.
12 A Chazael zapytał: Dlaczego mój pan wybuchnął płaczem? A on odpowiedział: Dlatego, bo wiem, jakie zło wyrządzisz synom izraelskim. Grody ich puścisz z dymem, młodzież ich pobijesz mieczem, niemowlętom ich roztrzaskasz głowy, a brzemiennym porozcinasz brzuchy.
13 Chazael odpowiedział: Czymże jest twój sługa, który wszak jest tylko psem, że miałby dokonać tej okropnej rzeczy? Elizeusz zaś na to: Pan ukazał mi ciebie jako króla nad Aramem.
14 A gdy odszedł od Elizeusza i przybył do swojego pana, ten zapytał go: Co ci powiedział Elizeusz? A on rzekł: Powiedział mi, że na pewno wyzdrowiejesz.
Ben-Hadad uśmiercony przez uzurpatora Chazaela
15 Lecz następnego dnia wziął Chazael derkę, zamoczył ją w wodzie i narzucił ją na jego twarz tak, że umarł. Potem Chazael objął po nim władzę królewską.
Jehoram królem judzkim
16 W piątym roku Jorama, syna Achaba, króla izraelskiego, władzę królewską nad Judą objął — choć królem Judy był jeszcze Jehoszafat — Jehoram, syn Jehoszafata.
17 Miał trzydzieści dwa lata, gdy objął władzę królewską, a panował w Jeruzalemie osiem lat.
18 Lecz kroczył drogą królów Izraelskich, tak jak postępował ród Achaba, gdyż córka Achaba była jego żoną; toteż czynił to, co złe w oczach Pana.
19 Lecz Pan nie chciał zniszczyć Judy przez wzgląd na Dawida, swojego sługę, zgodnie z tym, co mu obiecał, że da pochodnię jemu i jego synom po wszystkie czasy.
20 Za jego czasów Edomici wyzwolili się spod zwierzchnictwa Judy i ustanowili sobie własnego króla.
21 Wtedy Joram wyruszył ze wszystkimi swoimi wozami wojennymi do Sair. Zdarzyło się wtedy, że zerwał się w nocy i przebił się przez Edomitów, którzy otoczyli jego i dowódców wozów wojennych, a wojownicy uciekli do swoich domów.
22 W ten sposób Edomici wyzwolili się spod zwierzchnictwa Judy aż do dnia dzisiejszego. Również Libna odpadła w tym samym czasie.
23 Pozostałe zaś sprawy Jehorama i wszystko, czego dokonał, jest zapisane w Księdze Dziejów Królów Judzkich.
24 I spoczął Jehoram ze swoimi ojcami, i został pochowany obok swoich ojców w Mieście Dawida, a władzę królewską po nim objął jego syn, Achazjasz.
Achazjasz królem judzkim
25 W dwunastym roku Jorama, syna Achaba, króla izraelskiego, objął władzę królewską Achazjasz, syn Jehorama, króla judzkiego.
26 Achazjasz miał dwadzieścia dwa lata, gdy objął władzę królewską, a panował jeden rok w Jeruzalemie; matka jego zaś nazywała się Atalia, a była córką Omriego, króla izraelskiego.
27 Lecz kroczył on drogą rodu Achaba i czynił to, co złe w oczach Pana, jak ród Achaba, ponieważ był zięciem rodu Achaba.
28 Wyruszył on z Joramem, synem Achaba, na wojnę z Chazaelem, królem Aramu, pod Ramot Gileadzkie, lecz Aramejczycy zranili Jorama.
29 Wobec tego król Joram wycofał się, aby się leczyć w Jezreel z ran, jakie mu zadali Aramejczycy pod Ramą, gdy walczył z Chazaelem, królem Aramu, Achazjasz zaś, syn Jehorama, król judzki przybył, aby odwiedzić Jorama, syna Achaba w Jezreel, ponieważ był chory.
Epilog dziejów Szunamitki
1 Elizeusz powiedział do kobiety, której syna wskrzesił: Wstań, idź wraz z całą swoją rodziną i zamieszkaj na obczyźnie, ponieważ Pan zapowiedział głód, który niechybnie przyjdzie na ten kraj i potrwa siedem lat. 2 Kobieta wstała więc i postąpiła według słowa męża Bożego. Wyruszyła wraz z rodziną i zamieszkała na obczyźnie w ziemi filistyńskiej, gdzie żyła siedem lat. 3 A po upływie siedmiu lat powróciła z ziemi filistyńskiej. Następnie udała się do króla, aby się upomnieć o swój dom i pole. 4 Król zaś rozmawiał właśnie z Gechazim, sługą męża Bożego, i poprosił: Opowiedz mi, proszę, o wszystkich wielkich czynach, których dokonał Elizeusz. 5 Gdy on opowiadał królowi o tym, jak Elizeusz wskrzesił zmarłego, wtedy ta kobieta, której syna wskrzesił, przyszła, aby się upomnieć u króla o swój dom i pole. Wtedy Gechazi powiedział: Panie mój, królu! To jest ta kobieta, a to jest jej syn, którego wskrzesił Elizeusz. 6 Król pytał tę kobietę, a ona mu opowiadała. Wówczas przydzielił jej jednego urzędnika z poleceniem: Zwróć jej wszystko, co do niej należy i cały dochód z pola, od dnia, w którym opuściła kraj, aż do teraz.
Elizeusz i Chazael z Damaszku
7 Elizeusz przybył do Damaszku, gdy Ben-Hadad, król Aramu, był chory. Oznajmiono królowi: Mąż Boży przyszedł aż tutaj. 8 Wtedy król rozkazał Chazaelowi: Weź ze sobą podarek, idź na spotkanie męża Bożego i wypytaj za jego pośrednictwem Pana, czy wyzdrowieję? 9 Chazael wyszedł mu na spotkanie, wziął ze sobą podarek i wszelkie dobra Damaszku i załadował na czterdzieści wielbłądów. Przyszedł, stanął przed prorokiem i powiedział: Twój syn, Ben-Hadad, król Aramu, przysłał mnie do ciebie z pytaniem: Czy wyzdrowieję? 10 Odpowiedział mu Elizeusz: Idź, powiedz mu: Na pewno wyzdrowiejesz. Pan jednak objawił mi, że na pewno umrze! 11 Mąż Boży uporczywie wpatrywał się w jego twarz, zmieszał się, a potem zapłakał. 12 Chazael zapytał: Dlaczego mój pan płacze? Odpowiedział: Ponieważ wiem, ile zła uczynisz Izraelitom. Na ich twierdze rzucisz ogień, ich młodzieńców pozabijasz mieczem, ich dzieci roztrzaskasz, a ciężarne porozcinasz. 13 Chazael powiedział: Czymże jest twój sługa, ten pies, aby miał uczynić tak straszne rzeczy? Odpowiedział Elizeusz: Pan objawił mi, że ty będziesz królem Aramu. 14 Odszedł więc od Elizeusza i przyszedł do swojego pana, a on go zapytał: Co ci powiedział Elizeusz? Odpowiedział: Powiedział mi, że na pewno wyzdrowiejesz. 15 Nazajutrz Chazael wziął kawałek tkaniny, zanurzył w wodzie i rozciągnął na jego twarzy, tak że ten zmarł. Chazael zaś po nim został królem.
Joram królem Judy
16 W piątym roku panowania Jorama, syna Achaba, króla izraelskiego, kiedy Jehoszafat był jeszcze królem Judy, Joram, syn Jehoszafata, został królem Judy. 17 Miał trzydzieści dwa lata, gdy objął rządy, i panował w Jerozolimie osiem lat. 18 Chodził drogą królów Izraela, tak jak czynił ród Achaba, ponieważ jego żoną była córka Achaba, i czynił to, co złe w oczach Pana. 19 Pan nie chciał jednak zniszczyć Judy ze względu na swego sługę, Dawida, ponieważ mu przepowiedział, że na zawsze pozostawi pochodnię dla jego synów. 20 Za jego dni Edomici wyzwolili się spod władzy Judy i ustanowili nad sobą króla. 21 Wtedy Joram ze wszystkimi rydwanami wyprawił się do Sair. Wstał nocą i uderzył na Edomitów, którzy go otoczyli, i wszystkich dowódców rydwanów. Lud zaś uciekł do swych namiotów. 22 Tak Edom wyzwolił się spod władzy Judy aż do dziś. W tym samym czasie wyzwoliła się Libna.
23 Pozostałe dzieje Jorama i wszystko, co uczynił, czyż nie są opisane w Księdze Kronik Królów Judy? 24 Joram spoczął przy swoich przodkach i został pochowany przy swoich przodkach w Mieście Dawida. A po nim królem został jego syn, Achazjasz.
Achazjasz królem Judy
25 W dwunastym roku panowania Jorama, syna Achaba, króla Izraela, rządy objął Achazjasz, syn Jorama, króla Judy. 26 Achazjasz objął rządy w wieku dwudziestu dwu lat i panował w Jerozolimie jeden rok. Jego matka, córka Omriego, króla izraelskiego, miała na imię Atalia. 27 Chodził on drogą rodu Achaba i czynił to, co złe w oczach Pana, jak ród Achaba, ponieważ był zięciem Achaba. 28 Wraz z Joramem, synem Achaba, wyruszył na wojnę z Chazaelem, królem Aramu, pod Ramot w Gileadzie. Ale Aramejczycy zranili Jorama. 29 Wrócił więc król Joram do Jizreel, aby się leczyć z ran, które mu zadali Aramejczycy w Ramie, gdy walczył z Chazaelem, królem Aramu. Wtedy Achazjasz, syn Jorama, króla judzkiego, przybył, aby odwiedzić w Jizreel Jorama, syna Achaba, ponieważ był chory.