Piąta wizja: Sąd Pana
1 Widziałem Wszechmogącego stojącego przy ołtarzu.
I rzekł do mnie: Uderz w głowicę, niech zadrżą sklepienia
i upadną na głowy ich wszystkich,
a resztę ich zabiję mieczem.
Żaden uciekający z nich nie ujdzie
ani też nie uratuje się żaden uchodźca.
2 Choćby się przedarli do Szeolu,
wyciągnie ich stamtąd moja ręka,
a choćby się wdrapali na niebiosa,
ściągnę ich stamtąd w dół,
3 A choćby się ukryli na szczycie Karmelu,
wyśledzę ich tam i wyciągnę;
a choćby się ukryli przed moimi oczyma na dnie morza,
i tam nakażę wężowi, aby ich kąsał.
4 A gdy pójdą przed swoimi wrogami do niewoli,
i tam nakażę mieczowi, aby ich zabijał.
Tak zwrócę moje oko na nich ku złemu, a nie ku dobremu.
5 Wszechmogący, Pan Zastępów,
to ten, który dotyka ziemi i ona drży,
i okrywają się żałobą wszyscy jej mieszkańcy,
podnosi się cała jak Nil
i opada jak Nil egipski.
6 Buduje w niebie swoją komnatę,
a strop swój zakłada na ziemi;
skrzykuje wody do morza,
i rozlewa je po powierzchni ziemi —
— Pan imię jego.
7 Czy nie jesteście dla mnie tym samym, co Kuszyci,
wy, synowie Izraela? — mówi Pan.
Czy nie wyprowadziłem Izraela z ziemi egipskiej,
Filistyńczyków z Kaftoru, a Aramejczyków z Kiru?
8 Oto oczy Wszechmogącego Pana są zwrócone na to grzeszne królestwo:
Wytępię je z powierzchni ziemi,
jednak nie wytępię doszczętnie domu Jakuba — mówi Pan.
9 Bo oto każę przesiać wśród wszystkich ludów dom Izraela,
jak się przesiewa w przetaku,
tak że ziarnko nie upadnie na ziemię.
10 Od miecza poginą wszyscy grzesznicy mojego ludu,
którzy mówią: Nie dosięgnie nas ani nie zaskoczy nieszczęście.
Przyszła odbudowa królestwa Dawidowego
11 W owym dniu podniosę upadającą chatkę Dawida
i zamuruję jej pęknięcia,
i podźwignę ją z ruin,
i odbuduję ją jak za dawnych dni,
12 Aby posiedli resztki Edomu i wszystkie narody,
nad którymi wzywane było moje imię,
mówi Pan, który to czyni.
13 Oto idą dni, mówi Pan,
w których oracz będzie przynaglał żniwiarza,
a tłoczący winogrona siewcę ziarna;
i góry będą ociekały moszczem,
a wszystkie pagórki nim opływały.
14 I odmienię los mojego ludu izraelskiego,
tak że odbudują spustoszone miasta i osiedlą się w nich.
Nasadzą winnice i będą pić ich wino,
założą ogrody i będą jeść ich owoce.
15 Zaszczepię ich na ich ziemi;
i nikt ich już nie wyrwie z ich ziemi,
którą im dałem — mówi Pan, twój Bóg.
Piąta wizja: sąd Pana
1 Widziałem Pana, który stanął nad ołtarzem i powiedział:
Uderz w głowicę kolumny, niech zadrżą wiązania dachu
i niech spadną na głowy wszystkich.
Tych zaś, którzy przeżyją, zabiję mieczem,
nie ujdzie nikt, choćby chciał uciec
i nie uratuje się żaden, choćby chciał ocaleć.
2 Choćby przedarli się do Szeolu,
to Moja ręka wyciągnie ich stamtąd,
i choćby się wspięli na niebiosa,
to strącę ich stamtąd.
3 Jeśli schroniliby się na szczycie Karmelu,
to wyśledzę ich tam i schwytam.
Jeśli ukryliby się przed Moimi oczami na dnie morza,
i tam rozkażę wężowi, i będzie ich kąsał.
4 Jeśli poszliby do niewoli,
prowadzeni przez swoich nieprzyjaciół,
to tam nakażę mieczowi, aby ich pozabijał.
Spojrzę na nich,
by zesłać nieszczęście, a nie dobro.
Bóg stwórca i sędzia
5 Oto Pan Bóg Zastępów
dotyka ziemi, a ona drży
i okrywają się żałobą wszyscy jej mieszkańcy,
podnosi się jak Nil
i opada jak Nil w Egipcie.
6 Ten, który zbudował w niebie swoje mieszkanie,
a sklepienie oparł o ziemię,
przyzywa wody morskie
i rozlewa je na powierzchni ziemi
– Pan jest Jego imię.
7 Czy nie jesteście dla Mnie
jak Kuszyci, wy synowie Izraela?
– wyrocznia Pana –
Czy nie wyprowadziłem Izraela
z ziemi egipskiej,
podobnie jak Filistynów z Kaftor
i Aramejczyków z Kir?
8 Oto oczy Pana Boga
patrzą na to grzeszne królestwo!
Zgładzę je z powierzchni ziemi,
lecz nie wygubię doszczętnie domu Jakuba – wyrocznia Pana.
9 Bo oto Ja każę
przesiać dom Izraela jakby sitem,
którym będą wszystkie narody,
ale ziarno nie upadnie na ziemię.
10 Od miecza zginą
wszyscy grzesznicy Mojego ludu,
którzy mówią: Nie dotknie, nie spotka nas to nieszczęście.
Bóg odbuduje królestwo Dawida
11 W tym dniu podniosę
zniszczony szałas Dawida
i naprawię jego pęknięcia.
Podniosę go z ruin
i odbuduję jak za dawnych dni.
12 Będą panowali nad resztą z Edomu
i nad wszystkimi narodami, nad którymi wzywano Mojego imienia
– wyrocznia Pana, który to czyni.
13 Oto nadchodzą dni
– wyrocznia Pana –
że oracz spotka się ze żniwiarzem,
a tłoczący winogrona z siejącym ziarno.
Góry będą ociekały moszczem
i będzie spływać po wszystkich pagórkach.
14 Wtedy odmienię los Mojego ludu Izraela,
odbudują spustoszone miasta i je zasiedlą,
zasadzą winnice i będą pili z nich wino,
założą ogrody i będą jedli z nich owoce.
15 Osadzę ich na ich ziemi
i nie zostaną nigdy wyrwani z ziemi, którą im dałem
– mówi Pan, twój Bóg.