Napomnienia
1 Przeto, bracia moi umiłowani i pożądani, radości i korono moja, trwajcie w Panu, umiłowani.
2 Upominam Ewodię i upominam Syntychę, aby były jednomyślne w Panu.
3 Proszę także i ciebie, wierny mój towarzyszu, zajmij się nimi, wszak one dla ewangelii razem ze mną walczyły wespół z Klemensem i z innymi współpracownikami moimi, których imiona są w księdze żywota.
4 Radujcie się w Panu zawsze; powtarzam, radujcie się.
5 Skromność wasza niech będzie znana wszystkim ludziom: Pan jest blisko.
6 Nie troszczcie się o nic, ale we wszystkim w modlitwie i błaganiach z dziękczynieniem powierzcie prośby wasze Bogu.
7 A pokój Boży, który przewyższa wszelki rozum, strzec będzie serc waszych i myśli waszych w Chrystusie Jezusie.
8 Wreszcie, bracia, myślcie tylko o tym, co prawdziwe, co poczciwe, co sprawiedliwe, co czyste, co miłe, co chwalebne, co jest cnotą i godne pochwały.
9 Czyńcie to, czego się nauczyliście i co przejęliście, co słyszeliście, i co widzieliście u mnie; a Bóg pokoju będzie z wami.
Podziękowanie Pawła za przysłany dar
10 A uradowałem się wielce w Panu, że nareszcie zakwitło staranie wasze o mnie, ponieważ już dawno o tym myśleliście, tylko nie mieliście po temu sposobności.
11 A nie mówię tego z powodu niedostatku, bo nauczyłem się przestawać na tym, co mam.
12 Umiem się ograniczyć, umiem też żyć w obfitości; wszędzie i we wszystkim jestem wyćwiczony; umiem być nasycony, jak i głód cierpieć, obfitować i znosić niedostatek.
13 Wszystko mogę w tym, który mnie wzmacnia, w Chrystusie.
14 Wszakże dobrze uczyniliście, uczestnicząc w mojej udręce.
15 A wy, Filipianie, wiecie, że na początku zwiastowania ewangelii, gdy wyszedłem z Macedonii, wy byliście jedynym zborem, który był wspólnikiem moim w dawaniu i przyjmowaniu,
16 Bo już do Tesaloniki i raz, i drugi przysłaliście dla mnie zapomogę.
17 Nie żebym oczekiwał daru, ale oczekuję plonu, który obficie będzie zaliczony na wasze dobro.
18 Poświadczam zaś, że odebrałem wszystko, nawet więcej niż mi potrzeba; mam wszystkiego pod dostatkiem, otrzymawszy od Epafrodyta wasz dar, przyjemną wonność, ofiarę mile widzianą, w której Bóg ma upodobanie.
19 A Bóg mój zaspokoi wszelką potrzebę waszą według bogactwa swego w chwale, w Chrystusie Jezusie.
20 Bogu zaś i Ojcu naszemu niechaj będzie chwała na wieki wieków. Amen.
Końcowe pozdrowienia
21 Pozdrówcie każdego świętego w Chrystusie Jezusie. Was pozdrawiają bracia, którzy są ze mną.
22 Pozdrawiają was wszyscy święci, zwłaszcza zaś ci z domu cesarskiego.
23 Łaska Pana Jezusa Chrystusa niechaj będzie z duchem waszym. Amen.
POUCZENIA I PODZIĘKOWANIA
1 Dlatego, moi umiłowani bracia, za którymi tęsknię, którzy jesteście moją radością i chwałą, tak trwajcie w Panu, umiłowani.
Napomnienia
2 Wzywam Ewodię i wzywam Syntychę, aby były jednomyślne w Panu. 3 Proszę też i ciebie, mój wierny Syzygu, pomóż im, bo dla Ewangelii walczyły razem ze mną, razem z Klemensem i pozostałymi moimi współpracownikami, których imiona są w księdze życia. 4 Radujcie się w Panu zawsze, powtarzam: Radujcie się! 5 Wasza życzliwość niech będzie znana wszystkim ludziom. Pan jest blisko. 6 O nic się nie troszczcie, ale w każdej modlitwie i błaganiu powierzajcie z dziękczynieniem wasze pragnienia Bogu. 7 A pokój Boży, który przewyższa wszelkie zrozumienie, będzie strzegł serc i myśli waszych w Chrystusie Jezusie.
8 Wreszcie, bracia, myślcie o tym, co prawdziwe, szlachetne, sprawiedliwe, nieskalane, przyjazne, chwalebne, co jest cnotą i co jest godne pochwały. 9 Postępujcie zgodnie z tym, czego się nauczyliście, co przyjęliście, co usłyszeliście ode mnie i co widzieliście u mnie, a Bóg pokoju będzie z wami.
Podziękowanie za otrzymany dar
10 Uradowałem się bardzo w Panu, bo wreszcie zaowocowała wasza troska o mnie. Wcześniej też myśleliście o mnie, ale czas temu nie sprzyjał. 11 Nie mówię tego z powodu niedostatku, ponieważ nauczyłem się poprzestawać na tym, co mam. 12 Umiem żyć w biedzie i umiem żyć w dostatku. Do wszystkiego jestem należycie przygotowany: mogę być syty i głodny, żyć w dostatku i w biedzie. 13 Wszystko mogę w Tym, który mnie umacnia. 14 Pięknie jednak postąpiliście, uczestnicząc w moich troskach.
15 Wy, Filipianie, wiecie przecież, że na początku głoszenia Ewangelii, gdy wyszedłem z Macedonii, żaden Kościół nie uczestniczył w dawaniu i przyjmowaniu darów, tylko wy jedynie. 16 I w Tesalonice bowiem raz i drugi zatroszczyliście się o moje potrzeby. 17 Nie abym poszukiwał daru, ale poszukuję owocu, powiększającego wasze konto. 18 Stwierdzam, że mam wszystko i to w obfitości. Jestem w pełni zaopatrzony, gdyż otrzymałem od was przez Epafrodyta przyjemną wonność, ofiarę godną przyjęcia, podobającą się Bogu. 19 Mój Bóg natomiast zaspokoi wszelkie wasze potrzeby według swojego bogactwa w chwale, w Chrystusie Jezusie. 20 Naszemu zaś Bogu i Ojcu niech będzie chwała na wieki wieków. Amen.
Końcowe pozdrowienia
21 Pozdrówcie każdego świętego w Chrystusie Jezusie. 22 Pozdrawiają was bracia, którzy są ze mną. Pozdrawiają was wszyscy święci, szczególnie zaś ci z domu cesarskiego. 23 Łaska Pana Jezusa Chrystusa niech będzie z waszym duchem.