Dawid ratuje Keilę
1 Doniesiono wtedy Dawidowi: Oto Filistyńczycy oblegają Keilę i już plądrują gumna.
2 Zapytywał więc Dawid Pana: Czy mam pójść i pobić tych Filistyńczyków? Pan zaś odpowiedział Dawidowi: Idź i pobij Filistyńczyków, i oswobódź Keilę.
3 Lecz wojownicy Dawida rzekli do niego: Oto my już tutaj w Judzie jesteśmy w strachu, a co dopiero, gdy wyruszymy do Keili przeciw hufcom filistyńskim!
4 Toteż Dawid ponownie zapytywał Pana, a Pan mu odpowiedział: Wstań i wyrusz do Keili, gdyż Ja wydam Filistyńczyków w twoje ręce.
5 Wyruszył więc Dawid ze swoimi wojownikami do Keili, stoczył bitwę z Filistyńczykami, uprowadził ich stada i zadał im wielką klęskę. Tak Dawid oswobodził mieszkańców Keili.
6 A gdy Ebiatar, syn Achimeleka, uciekł do Dawida, przyniósł z sobą do Keili efod.
Saul ściga Dawida
7 I doniesiono Saulowi, że Dawid przybył do Keili. Rzekł tedy Saul: Wydał go Bóg w moją rękę, bo sam się zamknął, wchodząc do miasta, które ma bramy i rygle.
8 I powołał Saul cały lud pod broń, aby wyruszyli do Keili i oblegli Dawida i jego wojowników.
9 A gdy Dawid dowiedział się, iż Saul gotuje mu klęskę, rzekł do kapłana Ebiatara: Przynieś efod.
10 I modlił się Dawid: Panie, Boże Izraela! Słyszał twój sługa, iż Saul zamierza przybyć do Keili i zburzyć to miasto z powodu mnie.
11 Czy wydadzą mnie obywatele Keili w jego ręce? Czy przybędzie tu Saul, jak to słyszał twój sługa? Panie, Boże Izraela, oznajmij to swemu słudze! A Pan rzekł: Przybędzie.
12 A Dawid rzekł: Czy wydadzą obywatele Keili mnie i moich wojowników w ręce Saula? A Pan odpowiedział: Wydadzą.
Dawid tuła się po pustyni Zyf. Jonatan wznawia z nim przymierze
13 Wstał tedy Dawid wraz ze swoimi wojownikami w liczbie około sześciuset mężów i wyszli z Keili, i tułali się tu i tam. Gdy zaś doniesiono Saulowi, że Dawid umknął z Keili, zaniechał wyprawy.
14 Przebywał tedy Dawid na pustyni, w niedostępnych górskich miejscach na pustyni Zyf, Saul zaś tropił go przez cały czas, lecz Bóg nie wydał go w jego ręce.
15 Lękał się więc Dawid, że Saul wyruszył i czyha na jego życie. A gdy Dawid przebywał na pustyni Zyf w Choreszy,
16 Jonatan, syn Saula, wybrał się do Dawida do Choreszy i dodawał mu otuchy w Bogu,
17 I rzekł do niego: Nie bój się, gdyż nie dosięgnie cię ręka mojego ojca Saula; ty będziesz królem nad Izraelem, ja zaś będę drugim po tobie; także mój ojciec Saul wie o tym.
18 I zawarli obaj przymierze przed Panem, i pozostał Dawid w Choreszy, a Jonatan poszedł do swojego domu.
Donosicielstwo Zyfitów bezskuteczne
19 Lecz mieszkańcy Zyf wyprawili się do Saula do Gibei z doniesieniem: Dawid ukrywa się u nas w miejscach niedostępnych w Choreszy, na wzgórzu Chakila, na południe od pustyni.
20 Teraz tedy, jeżeli tylko zechcesz, królu, zstąpić tam, to zstąp, a już naszą rzeczą będzie wydać go w ręce króla.
21 I odpowiedział Saul: Błogosławieństwo Pana niechaj spocznie na was, że zlitowaliście się nade mną;
22 Idźcie więc, pilnujcie nadal, dowiedzcie się i wypatrzcie to miejsce, gdzie stąpa jego noga, czy go tam kto widział, gdyż powiedziano mi, że na pewno knuje podstęp.
23 Wypatrzcie więc i dowiedzcie się o wszystkich kryjówkach, w których się chowa, potem powróćcie do mnie z czymś pewnym, a wyruszę z wami. Jeżeli jest w kraju, tropić go będę wśród wszystkich rodów judzkich.
24 Ruszyli tedy do Zyf przed Saulem; lecz Dawid i jego wojownicy znajdowali się na pustyni Maon, na stepie, na południe od pustyni.
25 Lecz gdy Saul wyruszył ze swoimi wojownikami, aby go tropić, doniesiono o tym Dawidowi, toteż ustąpił ku skale, leżącej na pustyni Maon. Gdy Saul o tym usłyszał, puścił się w pościg za Dawidem na pustyni Maon.
26 I szedł Saul po jednej stronie góry, a Dawid ze swoimi wojownikami po przeciwległej stronie góry; a gdy Dawid spiesznie uchodził przed Saulem, Saul zaś ze swoimi wojownikami już otaczał Dawida i jego wojowników, aby ich pojmać,
Najazd Filistyńczyków przerywa pościg za Dawidem
27 Przybył posłaniec do Saula z doniesieniem: Pójdź śpiesznie, gdyż Filistyńczycy wtargnęli do kraju.
28 Zaniechał więc Saul pościgu za Dawidem i wyruszył na spotkanie z Filistyńczykami. Dlatego nazwano tę miejscowość: Skała Rozstania.
Dawid wyzwala Keilę
1 Doniesiono Dawidowi: Oto Filistyni walczą w Keili i rabują zboże z klepisk. 2 Dawid poradził się więc Pana: Czy mam pójść i pokonać tych Filistynów? Pan zaś odpowiedział: Idź i pokonaj Filistynów, a oswobodzisz Keilę! 3 Ludzie Dawida mówili mu jednak: Już tu w Judzie żyjemy w strachu, a bać się będziemy jeszcze bardziej, gdy wyruszymy do Keili przeciwko oddziałom Filistynów. 4 Ponownie więc Dawid poradził się Pana, a Pan mu odpowiedział: Wstań, wyrusz do Keili, gdyż wydam Filistynów w twoje ręce. 5 Wtedy Dawid wraz ze swoimi ludźmi wyruszył do Keili i walczył przeciw Filistynom. Uprowadził ich stada i zadał im wielką klęskę. W ten sposób Dawid oswobodził mieszkańców Keili.
6 Abiatar, syn Achimeleka, uciekając do Dawida do Keili, przyniósł ze sobą efod. 7 Gdy doniesiono Saulowi, że Dawid przybył do Keili, wówczas Saul powiedział: Bóg wydał go w moje ręce, ponieważ sam się zamknął, wchodząc do miasta, które ma bramy i rygle. 8 Saul zwołał następnie cały lud na wojnę, aby wyruszyć do Keili i oblegać Dawida i jego ludzi. 9 Gdy Dawid dowiedział się, że Saul ma złe zamiary wobec niego, nakazał kapłanowi Abiatarowi: Przynieś efod! 10 Potem Dawid powiedział: Panie, Boże Izraela! Twój sługa wyraźnie usłyszał, że Saul zamierza przybyć do Keili, aby zburzyć miasto z mego powodu. 11 Czy mieszkańcy Keili wydadzą mnie w jego ręce? Czy przyjdzie Saul, jak słyszał twój sługa? Panie, Boże Izraela, oznajmij to, proszę, Twojemu słudze! A Pan odpowiedział: Przyjdzie. 12 Następnie Dawid zapytał: Czy mieszkańcy Keili wydadzą mnie i moich ludzi w ręce Saula? A Pan odpowiedział: Wydadzą.
13 Wtedy Dawid wraz ze swoimi ludźmi, których było około sześciuset, opuścili Keilę i wędrowali z miejsca na miejsce. Gdy doniesiono Saulowi, że Dawid uciekł z Keili, zaniechał wyprawy.
Dawid ucieka na pustynne wzgórza
14 Tymczasem Dawid przebywał na pustyni, w niedostępnych miejscach. Pozostawał też w górskiej krainie na pustyni Zif. Saul tropił go nieustannie, ale Bóg nie wydał go w jego ręce. 15 Dawid przekonał się, że Saul wyruszył, aby czyhać na jego życie. Gdy jednak Dawid przebywał na pustyni Zif w Chorszy, 16 wyruszył Jonatan, syn Saula. Przybył on do Dawida do Chorszy i umacniał go w Bogu. 17 Mówił mu: Nie bój się! Ponieważ nie dosięgnie cię ręka mojego ojca, Saula. Ty będziesz panował nad Izraelem, a ja będę drugim po tobie. Mój ojciec, Saul, również wie o tym. 18 I obaj zawarli przymierze przed Panem. Dawid pozostał w Chorszy, a Jonatan wrócił do domu.
Saul tropi Dawida
19 Potem mieszkańcy Zif przybyli do Saula do Gibei i powiedzieli: Czyż Dawid nie ukrywa się koło nas w niedostępnych miejscach w Chorszy, na wzgórzu Chakila, które leży na południe od Jeszimon? 20 Jeśli więc twoim, królu, pragnieniem jest tam przybyć, to przybądź, a my wydamy go w ręce króla. 21 Saul odpowiedział: Bądźcie błogosławieni przez Pana, bo okazaliście mi współczucie. 22 Idźcie, proszę, i jeszcze się upewnijcie. Dowiedzcie się i wypatrzcie miejsce, na którym stanęła jego stopa, i kto go tam widział. Mówiono mi bowiem, że jest bardzo przebiegły. 23 Wypatrujcie więc i dowiedzcie się o wszystkich kryjówkach, w których mógłby się ukrywać. Gdy wrócicie do mnie z czymś pewnym, wtedy pójdę z wami. Jeśli będzie w tamtej okolicy, to będę go tropił wśród wszystkich rodów Judy. 24 Wyruszyli zatem i przybyli na pustynię Zif przed Saulem, lecz Dawid i jego ludzie znajdowali się już na pustyni Maon, na równinie, na południe od Jeszimon. 25 Saul przybył ze swoimi ludźmi, aby go tropić, lecz doniesiono o tym Dawidowi. Zszedł więc ze skały i przebywał na pustyni Maon. Saul dowiedział się o tym i ścigał Dawida po pustyni Maon. 26 Saul podążał wzdłuż jednego zbocza góry, a Dawid i jego ludzie byli po przeciwległej stronie. Dawid uciekał pospiesznie przed Saulem. Saul zaś i jego ludzie usiłowali otoczyć Dawida i jego ludzi, aby ich schwytać. 27 Przybiegł jednak do Saula posłaniec z wiadomością: Pospiesz się, chodź, bo Filistyni napadli na kraj. 28 Saul zawrócił więc z pościgu za Dawidem i wyruszył przeciwko Filistynom. Dlatego nazwano to miejsce Skałą Rozdziału.