Zbawcze czyny Boże w dziejach Izraela
(I Kron. 16,8—22)1 Wysławiajcie Pana, wzywajcie imienia jego,
Głoście narodom czyny jego!
2 Śpiewajcie mu, grajcie mu,
Opowiadajcie o wszystkich cudach jego!
3 Chlubcie się imieniem jego świętym,
Niech raduje się serce szukających Pana!
4 Szukajcie Pana i mocy jego,
Szukajcie zawsze oblicza jego!
5 Pamiętajcie o cudach, które uczynił,
O znakach i wyrokach ust jego.
6 Wy, potomkowie Abrahama, sługi jego,
Synowie Jakuba, wybrańcy jego!
7 On jest Panem, Bogiem waszym,
Prawa jego na całej ziemi.
8 Pamięta wiecznie o przymierzu swoim,
O słowie, które dał tysiącznym pokoleniom,
9 O przymierzu, które zawarł z Abrahamem,
I o przysiędze swej dla Izaaka.
10 Ustanowił je dla Jakuba jako prawo,
Dla Izraela jako przymierze wieczne,
11 Mówiąc: Tobie dam ziemię Kanaan,
W dziedziczne wasze posiadanie.
12 Gdy było ich jeszcze niewielu,
Nieliczni i obcy w niej,
13 Wędrowali wtedy od narodu do narodu,
Z jednego królestwa do innego ludu.
14 Nikomu nie dozwolił ich krzywdzić
I z powodu nich karał nawet królów:
15 Nie tykajcie pomazańców moich
I nie czyńcie nic złego prorokom moim!
16 Przywołał głód na ziemię
I pozbawił wszelkich zasobów chleba,
17 Wysłał przed nimi męża,
Józefa sprzedanego w niewolę,
18 Nogi jego skrępowano pętami;
Dostał się w żelazne kajdany
19 Aż do czasu, gdy się spełniło słowo jego
I wyrok Pana go uniewinnił,
20 Posłał król mężów i uwolnił go,
Władca ludów wypuścił go na wolność,
21 Ustanowił go panem domu swego
I włodarzem całego mienia swego,
22 Aby szkolił książąt jego według swego uznania
I nauczał mądrości starszych jego.
23 Przybył tedy Izrael do Egiptu,
Jakub był przybyszem w ziemi Chama,
24 I rozmnożył lud swój bardzo,
I uczynił go potężniejszym niż nieprzyjaciół jego.
25 Odmienił serce ich tak, że znienawidzili lud jego,
Działali podstępnie wobec sług jego.
26 Posłał Mojżesza sługę swego,
Aarona, którego sobie wybrał.
27 Czynili wśród nich znaki jego
I cuda w ziemi Chama.
28 Zesłał ciemności i nastała ciemność,
Lecz nie zważali na jego słowo.
29 Zamienił wody ich w krew
I wygubił ryby ich.
30 Ziemia ich zaroiła się od żab,
Były nawet w komnatach ich królów.
31 Rzekł, i zjawiło się robactwo,
Muchy w całym ich kraju,
32 Zesłał grad zamiast deszczu,
Płomienie ognia na ich ziemię;
33 Zniszczył ich winorośle i figowce
I połamał drzewa ich kraju.
34 Rzekł, i spadła szarańcza
I niezliczone mnóstwo chrząszczy.
35 I pożarły one wszelką zieleń w ich ziemi,
I zjadły plon ich roli.
36 Potem pobił wszystkich pierworodnych w ich kraju,
Pierwociny wszystkiej ich siły.
37 Wyprowadził ich ze srebrem i złotem,
A nie było ułomnych wśród ich plemion.
38 Egipt uradował się z ich wyjścia,
Bo padł na nich strach przed nimi.
39 Rozpostarł obłok jak zasłonę
I ogień, by rozświetlał noc.
40 Prosili, a On zesłał przepiórki
I chlebem niebieskim ich nasycił,
41 Rozszczepił skałę i trysnęły wody,
Popłynęły strumieniem w pustyni.
42 Wspomniał bowiem na słowo swoje święte,
Na Abrahama, sługę swego.
43 I wyprowadził lud swój wśród wesela,
Wśród radosnych śpiewów wybrańców swoich.
44 Potem dał im ziemię narodów,
I posiedli dorobek ludów,
45 Aby przestrzegali ustaw jego
I zachowali zakon jego. Alleluja.
PSALM 105 [104]
Przymierze Boga z Izraelem
1 Wysławiajcie Pana, wzywajcie Jego imienia,
rozgłaszajcie Jego dzieła pośród ludów!
2 Śpiewajcie Mu i grajcie,
opowiadajcie o wszystkich Jego cudach,
3 szczyćcie się Jego świętym imieniem!
Niech się radują serca szukających Pana!
4 Szukajcie Pana i Jego mocy,
zawsze szukajcie Jego oblicza!
5 Pamiętajcie o cudach, których dokonał,
o znakach i wyrokach, które wypowiedział
6 – wy, potomkowie Abrahama, Jego sługi,
synowie Jakuba, Jego wybrańcy!
7 On, Pan, jest naszym Bogiem,
Jego prawa obejmują całą ziemię.
8 Zawsze pamięta o swoim przymierzu,
o obietnicy dla tysiąca pokoleń,
9 którą dał Abrahamowi
i o przysiędze złożonej Izaakowi.
10 Ustanowił je prawem dla Jakuba
i wiecznym przymierzem dla Izraela.
11 Powiedział: Tobie daję ziemię Kanaan
jako wasze dziedzictwo.
12 Gdy było ich jeszcze niewielu,
byli nieliczni i obcy w tej ziemi,
13 wędrowali od narodu do narodu,
z jednego królestwa do innego ludu.
14 Nikomu nie pozwolił ich dręczyć
i nawet królów karcił w ich obronie:
15 Nie krzywdźcie Moich pomazańców
i Moim prorokom nie czyńcie nic złego!
16 Przywołał głód na ziemię,
całkowicie pozbawił chleba.
17 Posłał przed nimi człowieka,
Józefa sprzedanego w niewolę.
18 Jego nogi zakuto w kajdany,
jego szyję w obręcz żelazną,
19 aż wypełniła się jego przepowiednia
i słowo Pana go uniewinniło.
20 Król polecił, aby go uwolniono,
oswobodził go władca ludów.
21 Mianował go panem swojego domu
i zarządcą wszystkich posiadłości,
22 by pouczał możnych według swojej woli
i jego starszyznę nauczał mądrości.
23 Wówczas Izrael przybył do Egiptu
i Jakub został gościem ziemi Chama.
24 Rozmnożył swój lud obficie
i uczynił potężniejszym od jego wrogów.
25 Potem serca wrogów odmienił,
więc znienawidzili lud Jego
i uknuli podstęp przeciw Jego sługom.
26 Wtedy posłał swojego sługę Mojżesza
i Aarona, którego wybrał.
27 Z ich pomocą pokazał swoje znaki
i cuda w ziemi Chama.
28 Zesłał mrok i nastała ciemność,
lecz Egipcjanie Go nie słuchali.
29 W krew zamienił ich wody
i uśmiercił ich ryby.
30 Ich ziemia zapełniła się żabami,
były nawet w królewskich komnatach.
31 Rozkazał, nadleciały muchy
i komary nad całą ich ziemię.
32 Zesłał im grad zamiast deszczu,
na ich kraj spadły płomienie ognia.
33 Zniszczył im winnice i sady figowe,
połamał drzewa na całej ich ziemi.
34 Rozkazał i nadciągnęła szarańcza,
niezliczone roje szarańczy jelek.
35 Pożarły całą zieleń kraju
oraz plony ich ziemi.
36 Zabił wszystko, co pierworodne w ich kraju,
wszystkich pierworodnych płci męskiej.
37 Swoich zaś wyprowadził ze srebrem i złotem,
nie było ułomnych wśród Jego pokoleń.
38 Egipcjanie cieszyli się z ich wyjścia,
bo ogarnął ich strach przed nimi.
39 On zaś rozpostarł obłok, by ich osłonić,
i ogień, by noc im rozjaśnić.
40 Gdy prosili, zesłał przepiórki
i nakarmił ich chlebem z nieba.
41 Otworzył skałę i trysnęła woda,
popłynęła przez pustynię jak rzeka.
42 Pamiętał bowiem o swoim świętym słowie
i o Abrahamie, swoim słudze.
43 Wyprowadził swój lud wśród radości,
swoich wybranych pośród wesela.
44 Dał im ziemie narodów,
by zawładnęli dorobkiem ludów,
45 przestrzegali Jego przykazań
i strzegli Jego praw.
Alleluja!