Proroctwa dotyczące Egiptu
1 To, co jako słowo Pana doszło proroka Jeremiasza o narodach:
2 O Egipcie; przeciwko wojsku faraona Nechona, króla egipskiego, które stało nad rzeką Eufrat pod Karkemisz, a które pobił Nebukadnesar, król babiloński, w czwartym roku Jojakima, syna Jozjasza, króla judzkiego.
3 Przygotujcie tarcze i puklerze
i wystąpcie do boju!
4 Zaprzęgnijcie konie i dosiądźcie rumaków,
i stańcie w hełmach; naostrzcie włócznie,
przywdziejcie pancerze!
5 Dlaczego oni są zatrwożeni?
Dlaczego cofają się, a ich rycerze są pobici,
rzucają się do ucieczki, nawet się nie odwracając?
Zgroza dokoła — mówi Pan.
6 Nie zdoła uciec chyży, nie zdoła ocalić się bohater;
zachwiali się i padli na północy,
nad brzegiem rzeki Eufrat.
7 Któż to jak Nil wzbiera?
Jak strumienie burzą się jego wody.
8 Egipt jak Nil wzbiera
i jak strumienie burzą się wody.
Powiedział: Wzbiorę, zakryję ziemię,
zniszczę miasta i ich mieszkańców.
9 Nacierajcie, konie! Pędźcie rydwany!
Wystąpcie, rycerze, Kuszyci
i Putejczycy, zbrojni w tarcze,
i Ludejczycy, którzy napinacie łuk.
10 Lecz ów dzień należy do Wszechmocnego, Pana Zastępów,
to dzień pomsty, aby się pomścił nad swoimi wrogami!
Miecz Pana pożera, nasyca się i upaja ich krwią,
gdyż Wszechmocny, Pan Zastępów wyprawia ucztę ofiarną
w ziemi północnej, nad rzeką Eufrat.
11 Idź do Gileadu i przynieś balsam, dziewicza córko egipska!
Daremnie zażywasz mnóstwa leków,
nie ma dla ciebie uzdrowienia.
12 Narody słyszały o twojej hańbie,
a ziemia jest pełna twojego krzyku,
gdyż bohater potknął się o bohatera,
obaj razem upadli.
13 Słowo, które Pan wypowiedział do Jeremiasza, że Nebukadnesar, król babiloński, przyjdzie, aby podbić ziemię egipską.
14 Zwiastujcie w Egipcie i głoście w Migdol,
głoście w Nof i w Tachpanches,
mówcie: Stań i przygotuj się,
gdyż miecz już pożera dookoła ciebie!
15 Dlaczego uciekł Apis, twój byk się nie ostał?
Ponieważ Pan zadał mu potężny cios,
16 Więc potknął się i upadł.
I mówili jeden do drugiego:
Wstańmy i wróćmy
przed okrutnym mieczem
do naszego ludu
i do naszej ziemi rodzinnej!
17 Nadajcie faraonowi, królowi egipskiemu, imię:
Wrzawa, która przekracza, swój czas!
18 Jako żyję Ja, mówi Król,
a imię jego Pan Zastępów:
Jak się wynosi Tabor między górami
i jak Karmel nad morzem,
takim on nadciągnie.
19 Przygotuj sobie toboły na niewolę, tubylcza córko egipska,
gdyż Nof będzie pustkowiem,
spalone, bez mieszkańców!
20 Dorodną jałowicą jest Egipt,
lecz nadlatuje na nią z północy giez.
21 Nawet najemni żołnierze w jego szeregach
są jak tuczone cielęta;
odwrócą się i uciekną wszyscy,
nie wytrzymają, gdyż przyjdzie na nich
dzień ich zagłady, czas ich kary.
22 Syk jak u syczącego węża słychać,
gdy nadciągają zastępy jego wojska,
z siekierami ruszają na niego jak drwale.
23 Wyrębują jego las — mówi Pan —
gdyż jest nie do przebycia;
albowiem jest ich więcej niż szarańczy
i są nie do zliczenia.
24 Okryta jest hańbą córka egipska,
wydana została w ręce ludu północnego.
25 Mówi Pan Zastępów, Bóg Izraela:
Oto Ja nawiedzę Amona z No
i faraona, i Egipt, i jego bogów,
i jego królów,
i tych, którzy na nim polegają,
26 I wydam ich w ręce tych, którzy czyhają na ich życie,
w rękę Nebukadnesara, króla babilońskiego,
i w ręce jego sług,
lecz potem będzie zamieszkały jak za dni dawnych — mówi Pan.
27 Lecz ty nie bój się, sługo mój, Jakubie,
i nie trwóż się, Izraelu,
bo oto Ja wybawię cię choćby z daleka,
a twoich potomków z ziemi ich niewoli.
I Jakub powróci, i będzie miał spokój,
i będzie bezpieczny, a nikt go nie zatrwoży.
28 Ty nie bój się, sługo mój, Jakubie — mówi Pan — bo Ja jestem z tobą;
gdyż wygładzę doszczętnie wszystkie narody,
wśród których cię rozproszyłem,
lecz ciebie nie zgładzę,
gdyż ciebie będę karcił według prawa
i nie pozostawię cię całkowicie bez kary.
WYROCZNIE PRZECIWKO OBCYM NARODOM
Wyrocznia przeciwko Egiptowi
1 Słowo Pana, które doszło do proroka Jeremiasza o narodach: 2 O Egipcie. Przeciwko wojsku faraona Neko, króla egipskiego, znajdującemu się nad rzeką Eufrat w Karkemisz, które to pokonał Nebukadnessar, król Babilonu, w czwartym roku Jojakima, syna Jozjasza, króla Judy.
3 Przygotujcie tarczę i puklerz
i ruszajcie do walki!
4 Zaprzęgajcie konie, wsiadajcie, jeźdźcy!
Stańcie w szyku w hełmach,
wygładźcie włócznie, załóżcie pancerze!
5 Dlaczego widzę ich złamanych,
i wycofujących się?
Ich bohaterowie są pokonani, rzucają się do ucieczki,
i się nie oglądają. Strach dookoła!
– wyrocznia Pana.
6 Nie ucieknie szybki, nie umknie bohater.
Na północy, nad brzegiem rzeki Eufrat,
potknęli się i upadli.
7 Kim jest ten, który jak Nil się podnosi,
jak strumienie burzą się jego wody?
8 Egipt podnosi się jak Nil
i jak strumienie burzą się wody.
Mówi: Podniosę się, pokryję ziemię,
zniszczę miasto wraz z jego mieszkańcami.
9 Nacierajcie, konie, pędźcie, rydwany!
I niech wyruszą, bohaterowie,
Kuszyci i Putyci trzymający tarczę,
Ludyci trzymający i naciągający łuk.
10 Jednak ten dzień należy do Pana, Boga Zastępów,
dzień zemsty, by zemścić się nad swoimi wrogami.
Miecz będzie pożerał i się nasyci,
ich krwią ugasi pragnienie.
Bo Pan, Bóg Zastępów, ma krwawą ofiarę,
w ziemi północnej, nad rzeką Eufrat.
11 Wejdź do Gileadu i weź balsam,
dziewicza córko Egiptu!
Na próżno mnożysz lekarstwa,
dla ciebie nie ma uleczenia!
12 Narody usłyszały o twojej hańbie,
a ziemia napełniła się twoim krzykiem,
gdyż bohater potknął się o bohatera,
obydwaj razem upadli.
13 Słowo, które wypowiedział Pan do proroka Jeremiasza, gdy miał przybyć Nebukadnessar, król Babilonu, by podbić ziemię egipską:
14 Oznajmijcie w Egipcie i ogłoście w Migdolu,
ogłoście w Nof i w Tachpanches,
mówcie: Stawaj i szykuj się,
gdyż miecz pożera dookoła ciebie!
15 Dlaczego został powalony twój byk?
– Nie mógł stać, gdyż Pan go popchnął.
16 Coraz bardziej się chwieje, aż wreszcie upada.
Mówili jeden do drugiego:
Wstań! Wracajmy do naszego ludu
i do naszego rodzinnego kraju,
przed mieczem gnębiciela.
17 Zawołają tam: Faraon, król Egiptu,
to wrzawa, która przekroczyła swój ustalony czas.
18 Na Moje życie – wyrocznia Króla –
Pan Zastępów brzmi Jego imię:
Jak bowiem Tabor pośród gór,
i jak Karmel nad morzem – tak przybędzie!
19 Przygotuj sobie torby na wygnanie,
mieszkanko, córo Egiptu!
Nof bowiem stanie się przedmiotem zgrozy,
będzie spustoszone, bez mieszkańca.
20 Bardzo piękną jałówką jest Egipt,
lecz bąk z północy przybywa, przybywa!
21 Także jego najemnicy są wśród niej
niczym tuczne byki,
lecz także oni się odwrócą,
uciekną razem, nie wytrzymają,
ponieważ przyjdzie na nich dzień klęski,
czas ich karania.
22 Jej głos pełza jak wąż,
ponieważ idą z wojskiem
i przybywają do niej z siekierami
jak wycinający drzewa.
23 Zrobią wycinkę jej lasu – wyrocznia Pana –
gdyż jest nie do przebycia.
Jest ich bowiem więcej niż szarańczy
– nie można ich policzyć.
24 Będzie zawstydzona córa Egiptu,
wydana w ręce ludu północy.
25 Mówi Pan Zastępów, Bóg Izraela: Oto Ja ukarzę Amona z No, faraona, Egipt i jego bogów oraz jego królów, faraona i tych, którzy na nim polegają. 26 Wydam ich w ręce tych, którzy czyhają na ich życie, w ręce Nebukadnessara, króla Babilonu oraz w ręce jego sług. Potem znów będzie zamieszkany jak za dawnych dni – wyrocznia Pana.
27 Ty zaś, Mój sługo, Jakubie, nie lękaj się
ani się nie trwóż, Izraelu!
Bo oto wybawię cię z daleka,
a twoje potomstwo z ziemi niewoli.
Jakub powróci i będzie żył w spokoju
i bez zmartwień – nikt go nie przestraszy.
28 Ty, Mój sługo, Jakubie, nie lękaj się – wyrocznia Pana –
gdyż Ja jestem z tobą!
Położę bowiem kres tym wszystkim narodom,
wśród których cię rozproszyłem.
Jednak tobie nie położę kresu.
Będę cię karać według prawa
i nie pozostawię cię całkowicie bez kary.