Oswobodzenie Judei od najazdu asyryjskiego
(II Król. 19,1—37II Kron. 32,20—23)1 A gdy to usłyszał król Hiskiasz, rozdarł swoje szaty i oblókłszy się w wór, wszedł do przybytku Pana.
2 I posłał Eljakima, przełożonego domu, i Szebnę, pisarza, oraz starszych spośród kapłanów, obleczonych w wory, do Izajasza, syna Amosa, proroka.
3 I rzekli do niego: Tak mówi Hiskiasz: Dniem utrapienia i karcenia, i zniewagi jest dzień dzisiejszy, gdyż dzieci są bliskie narodzenia, a nie ma siły, aby je porodzić.
4 Może usłyszy Pan, twój Bóg, słowa Rabszaki, którego posłał król asyryjski, jego pan, aby urągał Bogu żywemu, i pomści się za mowy, które usłyszał Pan, twój Bóg. Zanieś więc modły za resztkę, jaka się jeszcze znajdzie.
5 A gdy słudzy króla Hiskiasza przybyli do Izajasza,
6 Rzekł do nich Izajasz: Tak powiedzcie waszemu panu: Tak mówi Pan: Nie bój się tych słów, które słyszałeś, a którymi mnie lżyli pachołcy króla asyryjskiego!
7 Oto natchnę go takim duchem, że gdy usłyszy pewną wieść, wróci do swojej ziemi, a Ja sprawię, że padnie od miecza we własnej ziemi.
8 A gdy powrócił Rabszake, zastał króla asyryjskiego walczącego przeciwko Libnie, słyszał bowiem, że wyruszył z Lachisz
9 Na wiadomość o Tyrhace, królu etiopskim, która brzmiała: Oto wyruszył, aby walczyć z tobą. Gdy to usłyszał, ponownie wysłał posłów do Hiskiasza z takim poleceniem:
10 Tak powiecie Hiskiaszowi, królowi judzkiemu: Niechaj cię nie zwodzi twój Bóg, któremu ufasz, myśląc: Nie będzie Jeruzalem wydane w rękę króla asyryjskiego!
11 Oto ty słyszałeś o tym, co uczynili królowie asyryjscy wszystkim ziemiom, postępując z nimi jak z obłożonymi klątwą, a ty miałbyś wyjść cało?
12 Czy wyratowały je bóstwa tych narodów, które moi ojcowie wytępili: Gozan i Charan, i Resef, i mieszkańców Edenu z Telasar?
13 Gdzież jest król Chamatu i król Arpadu, i król miasta Sefarwaim, Hena i Iwa?
14 A gdy Hiskiasz przyjął list z rąk posłów i przeczytał go, poszedł do świątyni Pana i rozwinął go przed Panem,
15 I modlił się Hiskiasz do Pana tymi słowy:
16 Panie Zastępów, Boże Izraela, który siedzisz na cherubach! Ty jedynie jesteś Bogiem wszystkich królestw ziemi, Ty stworzyłeś niebo i ziemię.
17 Skłoń, Panie, swoje ucho i słuchaj! Otwórz, Panie, swoje oczy i patrz! Usłysz wszystkie słowa Sancheryba, który tu wysłał posłów, aby urągać Bogu żywemu!
18 Prawdą jest, Panie, że królowie asyryjscy wygubili wszystkie narody i ich ziemie!
19 I powrzucali ich bóstwa w ogień, gdyż nie były to bóstwa, lecz tylko robota rąk ludzkich, drzewo i kamień, i dlatego je zniszczyli.
20 Teraz więc, Panie, Boże nasz, wybaw nas z jego ręki, aby poznały wszystkie królestwa ziemi, że jedynie Ty jesteś Panem!
21 Wtedy Izajasz, syn Amosa, posłał do Hiskiasza taką wiadomość: Tak mówi Pan, Bóg Izraelski: Ponieważ modliłeś się do mnie z powodu Sancheryba, króla asyryjskiego,
22 Dlatego takie jest słowo, które Pan rzekł o nim:
Gardzi tobą, szydzi z ciebie panna, córka syjońska.
Potrząsa nad tobą głową córka jeruzalemska.
23 Komu urągałeś i bluźniłeś?
Przeciw komu podnosiłeś swój głos,
wysoko wznosiłeś swoje oczy?
Przeciwko Świętemu Izraelskiemu.
24 Przez swoje sługi urągałeś Panu, mówiąc: Z mnóstwem moich wozów
dotrę na najwyższe góry, do krańca Libanu,
i zetnę jego wyniosłe cedry, jego wyborne cyprysy,
i wstąpię na jego najwyższy szczyt, do najgęstszego lasu.
25 I wykopię źródła, będę pił wodę
i wysuszę moimi stopami, wszystkie odnogi Rzeki Egiptu.
26 Czy nie słyszałeś od dawna, że Ja to uczyniłem,
od pradawnych czasów ustanowiłem to, czego teraz dokonałem,
że ty zamieniłeś w kupy gruzów miasta warowne,
27 A ich mieszkańcy, bezsilni,
przestraszyli się i zmieszali,
stali się jak zioła polne, jak świeża ruń,
jak trawa na dachach, spalona, zanim wyrosła.
28 Wiem, kiedy siadasz, kiedy wychodzisz i wchodzisz,
znam też szaloną wściekłość twoją na mnie.
29 A ponieważ tak bardzo wściekasz się na mnie
i twoje zuchwalstwo doszło moich uszu,
przeto wprawię moje kolce w twoje nozdrza
i moje wędzidło w twój pysk,
i poprowadzę cię z powrotem drogą, którą przyszedłeś.
30 Taki zaś będzie dla ciebie znak:
W tym roku wyżywieniem będzie zboże samorodne,
w drugim roku zboże dziko wyrosłe,
lecz w trzecim roku będziecie siać i żąć,
i sadzić winnice, i pożywać ich owoce.
31 A pozostała przy życiu resztka domu Judy
znowu zapuści korzenie w głąb i wyda owoc w górze,
32 Gdyż z Jeruzalemu wyjdzie resztka,
a z góry Syjon poczet ocalanych.
Dokona tego gorliwość Pana Zastępów.
33 Przeto tak mówi Pan o królu asyryjskim:
Nie wkroczy on do tego miasta ani nie wypuści tam strzały,
ani nie wystąpi przeciwko niemu z tarczą,
ani nie usypie przeciwko niemu szańca.
34 Drogą, którą przyszedł, powróci,
lecz do tego miasta nie wkroczy — mówi Pan.
35 I osłonię to miasto, i ocalę je
przez wzgląd na ciebie i przez wzgląd na Dawida, mojego sługę.
36 I wyszedł anioł Pana, i pozbawił życia w obozie asyryjskim sto osiemdziesiąt pięć tysięcy mężów. Oto następnego dnia rano wszyscy byli nie żywi, same trupy.
37 Toteż Sancheryb, król asyryjski, zwinął obóz i wyruszywszy wrócił do swojej ziemi, i zamieszkał w Niniwie.
38 A gdy oddawał pokłoń w świątyni Nisrocha, swojego boga, zabili go mieczem Adrammelek i Sareser, jego synowie, po czym uszli do ziemi Ararat. Władzę zaś królewską objął po nim jego syn Asarhaddon.
Ezechiasz radzi się proroka Izajasza
(2 Krl 19,1-7)1 Gdy król Ezechiasz tego wysłuchał, rozdarł szaty, nałożył wór i wszedł do domu Pana. 2 Posłał zarządcę pałacu Eliakima, pisarza Szebnę i starszych kapłanów, ubranych w wory, do proroka Izajasza, syna Amosa, 3 by powiedzieli mu: Tak mówi Ezechiasz: Ten dzień jest dniem utrapienia, kary i hańby, bo dzieci dojrzały do swoich narodzin, a nie ma siły, aby je urodzić. 4 Może Pan, twój Bóg, zechce usłyszeć słowa rab-szaka, którego wysłał jego pan, król asyryjski, aby ubliżał Bogu żywemu, i ukarze za słowa, które usłyszał Pan, twój Bóg. Wznieś więc modlitwę za tę resztę, która jeszcze pozostaje. 5 Słudzy króla Ezechiasza przyszli więc do Izajasza.
6 Izajasz zaś powiedział im: Tak oznajmijcie swojemu panu: Tak mówi Pan: Nie bój się słów, które usłyszałeś, a którymi znieważali Mnie słudzy króla Asyrii. 7 Oto Ja ześlę na niego takiego ducha, że gdy usłyszy pewną wiadomość, wróci do swojego kraju, a Ja sprawię, że padnie od miecza na swej ziemi.
Ponowna groźba Sennacheryba
(2 Krl 19,8-13)8 Gdy rab-szak powrócił, odnalazł króla Asyrii walczącego przeciw Libnie. Dowiedział się bowiem, że wyruszył on już z Lakisz. 9 Kiedy zaś król otrzymał wiadomość o Tirhace, królu Kusz: Tirhaka wyrusza, aby walczyć z tobą, wówczas wysłał posłów do Ezechiasza, polecając im: 10 Tak powiedzcie Ezechiaszowi, królowi Judy: Niech twój Bóg, w którym pokładasz nadzieję, nie zwodzi cię mową, że Jerozolima nie będzie wydana w ręce króla Asyrii. 11 Słyszałeś przecież, co uczynili królowie asyryjscy wszystkim krajom, skazując je na zniszczenie, a ty miałbyś ocaleć? 12 Czy bogowie narodów, które zniszczyli moi przodkowie, uratowali mieszkańców Gozan, Charan i Resef oraz Edanitów, którzy byli w Telassar? 13 Gdzie jest król Chamatu, król Arpadu, król miasta Sefarwaim, Heny i Iwwy?
Modlitwa Ezechiasza
(2 Krl 19,14-19)14 Gdy Ezechiasz wziął pismo z rąk posłów i je odczytał, udał się do domu Pana i rozwinął je przed Panem. 15 Ezechiasz modlił się do Pana słowami: 16 Panie Zastępów, Boże Izraela, który zasiadasz na cherubach, Ty jesteś Bogiem, jedynie Ty, dla wszystkich królestw ziemi. Ty uczyniłeś niebo i ziemię. 17 Panie, nadstaw ucha i wysłuchaj mnie. Panie, otwórz oczy i zobacz. Wysłuchaj wszystkich słów Sennacheryba, które przysłał, aby znieważać Boga żywego. 18 To prawda, Panie, że królowie Asyrii wyniszczyli wszystkie narody i ich kraje. 19 Powrzucali ich bogów w ogień, bo nie byli bogami. Zniszczyli ich, gdyż byli dziełem ludzkich rąk z drewna i kamienia. 20 Teraz więc, Panie, nasz Boże, wybaw nas z jego ręki, aby wszystkie królestwa ziemi poznały, że Ty, o Panie, jedynie Ty, jesteś Bogiem!
Orędzie Izajasza do króla
(2 Krl 19,20-34)21 Wtedy Izajasz, syn Amosa, posłał do Ezechiasza wiadomość: Tak mówi Pan, Bóg Izraela, do którego się modliłeś w sprawie Sennacheryba, króla Asyrii. 22 Takie jest słowo, które Pan wypowiedział o nim:
Gardzi tobą, szydzi z ciebie
dziewica, Córa Syjonu,
kpi z ciebie
Córa Jerozolimska.
23 Komu ubliżałeś i komu bluźniłeś?
Przeciw komu podniosłeś głos
i uniosłeś w górę oczy?
Przeciw Świętemu Izraela!
24 Przez swoje sługi urągałeś Panu.
Mówiłeś: Z mnóstwem moich rydwanów
dotarłem na najwyższe góry,
na szczyty Libanu.
Wyciąłem jego wyniosłe cedry,
wspaniałe cyprysy.
Wszedłem do jego najdalszych zakątków,
w jego leśną gęstwinę.
25 Kopałem studnie i piłem wodę.
Moimi stopami wysuszyłem
wszystkie kanały Egiptu.
26 Czy nie słyszałeś, że od dawna
to przygotowywałem?
Od zamierzchłych dni to obmyślałem,
a teraz przeprowadziłem.
Tak się stało, aby obrócić doszczętnie w ruiny
warowne miasta.
27 Ich mieszkańcy byli bezsilni,
przerażeni i zawstydzeni.
Stali się jak polne ziele
i młode rośliny,
wysuszone jak trawa na dachach i na polu
zanim urośnie.
28 Wiem, kiedy wstajesz i kiedy udajesz się na spoczynek,
kiedy wychodzisz i kiedy powracasz,
i kiedy unosisz się na Mnie gniewem.
29 Ponieważ złościsz się na Mnie
i twoja zuchwałość
dosięgła Moich uszu,
więc założę Moje kółko w twoje nozdrza
i Moje wędzidło w twoje wargi,
i sprawię, że powrócisz drogą,
którą przyszedłeś.
30 A to będzie dla ciebie znakiem:
W tym roku będziecie spożywać to, co wyrośnie z ziarna pozostałego po żniwach,
w przyszłym roku to, co dziko wyrośnie,
a w trzecim roku będziecie siać i zbierać,
zakładać winnice i jeść ich owoce!
31 Reszta, która ocalała z domu Judy,
ponownie zapuści w głąb korzenie
i w górze przyniesie owoce.
32 Z Jerozolimy bowiem wyjdzie Reszta,
grupa ocalonych z góry Syjon.
Dokona tego żarliwość Pana Zastępów.
33 Dlatego tak mówi Pan o królu Asyrii:
Nie wejdzie on do tego miasta,
nie wypuści tam strzały!
Nikt nie wyjdzie mu naprzeciw z tarczą
ani nie usypie przeciw niemu wału!
34 Drogą, którą przybył, powróci,
a do tego miasta nie wejdzie – wyrocznia Pana.
35 Osłonię to miasto, aby je ocalić,
ze względu na Mnie i na Mojego sługę Dawida.
Śmierć Sennacheryba
(2 Krl 19,35-37)36 Potem wyruszył anioł Pana i zabił w obozie asyryjskim sto osiemdziesiąt pięć tysięcy ludzi. Mieli wstać rano, a oto wszyscy byli już martwi. 37 Wtedy Sennacheryb, król Asyrii, zwinął obóz, odszedł i zatrzymał się w Niniwie. 38 A kiedy w domu oddawał pokłon swojemu bogu Nisrokowi, jego synowie Adramelek i Sereser zabili go mieczem. Sami zaś schronili się w ziemi Ararat. Wówczas królem po nim został jego syn Asarhaddon.