1 I przemówił Pan do Mojżesza tymi słowy:
2 Jeżeli kto zgrzeszy sprzeniewierzając się Panu przez to, że zaprze się wobec swojego bliźniego rzeczy powierzonej lub oddanej do przechowania lub zrabowanej, albo że ograbi swego bliźniego,
3 Albo znalazł rzecz zgubioną i zaparł się tego, i nawet fałszywie przysięgał w jakiejkolwiek z tych spraw, które człowiek popełniając, grzeszy;
4 Jeżeli tedy zgrzeszy i obciąży się winą, niechaj zwróci to, co zrabował albo to, z czego kogoś ograbił, albo rzecz powierzoną, którą zataił u siebie, albo rzecz zgubioną, którą znalazł,
5 Albo to wszystko, co do czego fałszywie przysięgał. Zwróci pełną wartość tej rzeczy i jeszcze dołoży do tego jedną piątą. W dniu swojej pokuty odda to temu, do kogo to należy,
6 A jako swoją ofiarę pokutną przyprowadzi z trzody dla Pana do kapłana barana bez skazy, według twojego oszacowania,
7 A kapłan dokona jego oczyszczenia przed Panem i będzie mu odpuszczony każdy z uczynków, który popełnił, obciążając się przezeń winą.
Dalsze przepisy ofiarnicze
8 I przemówił Pan do Mojżesza tymi słowy:
9 Daj Aaronowi i jego synom taki nakaz: Takie jest prawo dotyczące ofiary całopalnej: Ofiara całopalna pozostaje na ognisku na ołtarzu przez całą noc aż do rana, a ogień ołtarza będzie na nim płonął.
10 Kapłan wdzieje swoją lnianą szatę i spodnie lniane wdzieje na ciało swoje, i zgarnie popiół, na który ogień spalił ofiarę całopalną na ołtarzu i wysypie go obok ołtarza.
11 Następnie zdejmie swoje szaty, a wdzieje szaty inne i wyniesie popiół poza obóz na miejsce czyste.
12 A ogień będzie płonął na ołtarzu i nie wygaśnie. Kapłan zapalać będzie na nim drwa każdego rana i ułoży na nim ofiarę całopalną, i spali przy niej tłuszcze ofiar pojednania.
13 Ogień będzie stale płonął na ołtarzu i nie wygaśnie.
14 A takie jest prawo dotyczące ofiary z pokarmów: Składać ją będą synowie Aarona przed Panem po przedniej stronie ołtarza.
15 Weźmie z ofiary z pokarmów garść przedniej mąki z oliwą wraz z całym kadzidłem, które jest na ofierze z pokarmów, i spali to na ołtarzu jako ofiarę pamiątki, woń przyjemną dla Pana,
16 A to, co z niej pozostanie, spożyją Aaron i jego synowie. Będzie się to spożywało jako przaśniki na miejscu świętym, na dziedzińcu Namiotu Zgromadzenia spożywać to będą.
17 Nie będzie się tego piekło na kwasie. Dałem im ją jako ich dział z moich ogniowych ofiar. Jest to świętością nad świętościami, podobnie jak ofiara za grzech i jak ofiara pokutna.
18 Każdy mężczyzna wśród synów Aarona może to spożywać. Jest to przepis wieczny dla waszych pokoleń, dotyczący ofiar ogniowych Pana. Każdy, kto się ich dotknie, staje się świętym.
19 I przemówił Pan do Mojżesza tymi słowy:
20 Taka jest ofiara Aarona i jego synów, którą złożą Panu w dniu swojego namaszczenia: Dziesiątą część efy mąki przedniej jako stałą ofiarę z pokarmów, połowę z tego rano, a drugą połowę wieczorem.
21 Będzie się to przyrządzać na oliwie na patelni. Przyniesiesz to dobrze wypieczone i złożysz rozkruszone jako ofiarę z pokarmów, woń przyjemną dla Pana.
22 Kapłan, który będzie namaszczony na jego miejsce spośród jego synów, będzie to czynił. Taki jest wieczny przepis Pana: Będzie to spalone całkowicie.
23 Każda ofiara kapłańska z pokarmów będzie spalona całkowicie; nie będzie spożywana.
24 I przemówił Pan do Mojżesza tymi słowy:
25 Powiedz do Aarona i synów jego: Takie jest prawo dotyczące ofiary za grzech: Ofiara za grzech będzie zabijana przed Panem na tym samym miejscu, co ofiara całopalna. Świętość to jest nad świętościami.
26 Kapłan składający ofiarę za grzech będzie ją spożywał. Na miejscu świętym będzie spożywana, na dziedzińcu Namiotu Zgromadzenia.
27 Każdy, kto się dotknie mięsa z niej, stanie się święty, a jeśli krew z niej tryśnie na szatę, to to, co zbryzgane, wypierzesz w miejscu świętym.
28 Naczynie gliniane, w którym je gotowano, zostanie rozbite, a jeżeli gotowano je w naczyniu miedzianym, to zostanie ono wyczyszczone i wypłukane wodą.
29 Każdy mężczyzna spośród kapłanów może ją spożywać. Świętość to jest nad świętościami.
30 Lecz żadnej ofiary za grzech, której krew wnosi się do Namiotu Zgromadzenia, by dokonać oczyszczenia w świątyni, nie wolno spożywać; będzie spalona w ogniu.
Przepisy dotyczące kapłanów
Ofiary całopalne
1 Potem Pan powiedział do Mojżesza: 2 Wydaj Aaronowi i jego synom następujące polecenie: Oto prawo odnoszące się do ofiary całopalnej. Ofiara całopalna powinna być spalana na palenisku ołtarza przez całą noc aż do rana. Ogień ołtarza będzie płonął na nim. 3 Kapłan zaś włoży na siebie lnianą szatę oraz lniane spodnie i usunie popiół, który powstał ze spalenia na ołtarzu ofiary całopalnej, a następnie wysypie go obok ołtarza. 4 Potem zdejmie szaty i włoży inne ubranie, następnie wyniesie popiół na zewnątrz, poza obóz, na miejsce czyste. 5 Ogień na ołtarzu powinien się zawsze palić i nigdy nie może wygasnąć. Każdego poranka kapłan będzie na nim rozpalał drwa i układał ofiarę całopalną oraz spalał tłuszcz ofiary wspólnotowej. 6 Ogień na ołtarzu będzie palił się nieustannie i nigdy nie może wygasnąć.
Ofiary pokarmowe
7 A oto prawo odnoszące się do ofiary pokarmowej. Synowie Aarona będą ją składać Panu na przedniej stronie ołtarza. 8 Kapłan weźmie z niej pełną garść najlepszej mąki, przeznaczonej na ofiarę pokarmową, następnie oliwę wraz z całym kadzidłem, które jest na ofierze, i spali to na ołtarzu jako miłą woń na pamiątkę dla Pana. 9 To zaś, co z niej pozostanie, spożyje Aaron i jego synowie. Będą spożywać to jako chleby przaśne w miejscu poświęconym, na dziedzińcu Namiotu Spotkania. 10 Nie wolno ich piec na zakwasie. Jest to bowiem część, którą daję im z Moich ofiar spalanych w ogniu. Jest to rzecz najświętsza, podobnie jak ofiara przebłagalna za grzech i ofiara zadośćuczynienia. 11 Będzie je spożywał każdy mężczyzna spośród synów Aarona. Jest to postanowienie wieczyste dla waszych pokoleń, dotyczące ofiar w ogniu spalanych dla Pana. Każdy, kto się ich dotknie, będzie uświęcony.
Ofiary przy wyświęcaniu kapłana
12 Następnie Pan powiedział do Mojżesza: 13 Taka jest ofiara Aarona i jego synów, którą złożą Panu w dniu swego namaszczenia: dziesiąta część efy najlepszej mąki jako stała ofiara pokarmowa, z tego połowa rano i połowa wieczorem. 14 Będzie ona przyrządzona na patelni z oliwą. Przyniesiesz zaczynioną, rozdrobnisz na kawałki i złożysz jako ofiarę pokarmową, woń przyjemną dla Pana. 15 Tak samo postąpi kapłan spośród synów Aarona, który będzie namaszczony na jego miejsce. Jest to postanowienie wieczyste. Całą ofiarę należy spalić dla Pana. 16 Każda ofiara pokarmowa kapłana będzie spalona w całości. Nie wolno jej spożywać.
Ofiary za grzechy
17 Następnie Pan powiedział do Mojżesza: 18 Tak powiedz Aaronowi i jego synom: Takie jest prawo dotyczące ofiary przebłagalnej za grzech. Na miejscu, na którym zabija się ofiarę całopalną, należy też zabijać ofiarę przebłagalną za grzech przedPanem. Jest to rzecz najświętsza. 19 Kapłan, który będzie składał ofiarę przebłagalną za grzech, spożyje ją na miejscu poświęconym, na dziedzińcu Namiotu Spotkania.
20 Każdy, kto się dotknie jej mięsa, zostanie uświęcony. Jeżeli trochę jej krwi tryśnie na ubranie, to należy je wyprać na miejscu poświęconym. 21 Naczynie gliniane, w którym ją gotowano, należy rozbić, jeżeli zaś była gotowana w naczyniu miedzianym, powinno się je wyszorować i wypłukać wodą. 22 Każdy mężczyzna spośród kapłanów będzie te ofiary spożywał. Jest to rzecz najświętsza. 23 Nie wolno jednak spożywać ofiary przebłagalnej za grzech, której krew wnosi się do Namiotu Spotkania, aby dokonać przebłagania w Miejscu Świętym. Należy ją spalić w ogniu.