Odwiedziny królowej Saby
(I Król. 10,1—13)1 A gdy królowa Saby usłyszała wieść o Salomonie, wybrała się do Jeruzalemu z nader licznym orszakiem na wielbłądach objuczonych wonnościami, wielką ilością złota i drogimi kamieniami, ażeby wypróbować Salomona przez stawianie zagadkowych pytań, przyszedłszy do Salomona rozmawiała z nim o wszystkim, co miała na sercu.
2 Salomon zaś odpowiadał na wszystkie jej pytania i nie było takiej sprawy, na którą nie umiałby dać jej odpowiedzi:
3 A gdy królowa Saby poznała mądrość Salomona i obejrzała pałac, który zbudował,
4 I potrawy na jego stole, i stanowiska jego dostojników, i sprawność w usługiwaniu jego sług, ich stroje, podawane napoje, zwłaszcza zaś ofiarę całopalną, którą złożył w świątyni Pana, nie mogła wyjść z podziwu
5 I rzekła do króla: Prawdą okazuje się to, co słyszałam w mojej ziemi o twoich sprawach i o twojej mądrości;
6 Lecz nie wierzyłam tym słowom, aż przybyłam i zobaczyłam na własne oczy; ale i tak nie powiedziano mi ani połowy o wielkości twojej mądrości, przewyższasz bowiem pogłoski, które o tobie słyszałam.
7 Szczęśliwi twoi ludzie, szczęśliwi ci twoi słudzy, którzy stale stoją przed tobą, że mogą słuchać twojej mądrości.
8 Niech będzie błogosławiony Pan, Bóg twój, który cię sobie upodobał, aby cię posadzić na swoim tronie jako króla z ramienia Pana, Boga twego; dlatego że Bóg twój umiłował Izraela, aby się ostał na wieki, ustanowił cię nad nimi królem, abyś stosował prawo i sprawiedliwość.
9 Po czym podarowała królowi sto dwadzieścia talentów złota i ogromną ilość wonności i drogich kamieni. I nigdy już nie było takich wonności jak te, które królowa Saby podarowała królowi Salomonowi.
10 Również słudzy Churama i słudzy Salomona, którzy sprowadzali złoto z Ofiru, przywozili drzewo sandałowe oraz drogie kamienie;
11 Król kazał sporządzić z drzewa sandałowego schody w świątyni Pańskiej i w pałacu królewskim oraz cytry i lutnię dla śpiewaków. Takich jak te nie widziano przedtem w ziemi judzkiej.
12 Król Salomon zaś podarował królowej Saby wszystko, czego zapragnęła, co sobie życzyła, znacznie więcej niż to, co ona przywiozła królowi. Potem wybrała się w drogę powrotną i odjechała do swojej ziemi wraz ze swoimi dworzanami.
Bogactwo i sława Salomona
(I Król. 10,14—29II Kron. 1,14—17)13 A ilość złota, które w ciągu jednego roku napływało do Salomona, wynosiła sześćset sześćdziesiąt sześć talentów,
14 Nie licząc dochodów od wędrownych handlarzy i kupców, i od wszystkich królów arabskich, i namiestników ziemi, przywożących złoto i srebro Salomonowi.
15 Następnie król Salomon kazał sporządzić dwieście tarcz z kutego złota, na jedną tarczę zaś wychodziło sześćset sykli kutego złota,
16 Poza tym trzysta puklerzy z kutego złota, a na jeden puklerz wychodziło trzysta sykli złota; i złożył je król w leśnym pałacu libańskim.
17 Król kazał też sporządzić wielki tron z kości słoniowej i powlec go szczerym złotem;
18 Tron miał sześć stopni i podnóżek ze złota przymocowany do tronu oraz poręcze z obu stron siedzenia, a dwa lwy stały obok poręczy.
19 Dwanaście lwów zaś stało tam na sześciu stopniach z jednej i z drugiej strony; w żadnym innym królestwie czegoś takiego nie zrobiono.
20 Wszystkie kielichy króla Salomona były ze złota, także wszystkie przybory w Leśnym Domu Libańskim były ze szczerego złota, nic ze srebra, które w czasach Salomona za nic było uważane,
21 Gdyż okręty króla płynęły do Tarszysz wraz ze sługami Churama; raz na trzy lata przypływały okręty z Tarszysz, przywożąc złoto i srebro, kość słoniową oraz małpy i pawie.
22 Tak tedy król Salomon bogactwem i mądrością przewyższał wszystkich królów ziemi;
23 Toteż wszyscy królowie ziemi pragnęli zbliżyć się do Salomona, aby słuchać jego mądrości, jaką Bóg włożył w jego serce.
24 A wszyscy oni przynosili rokrocznie swoje daniny, naczynia srebrne, naczynia złote, szaty, broń, wonności, konie, muły.
25 Salomon miał cztery tysiące stajni dla koni i wozów wojennych i dwadzieścia tysięcy jezdnych, a rozmieścił je po miastach przeznaczonych dla wozów oraz przy osobie króla w Jeruzalemie.
26 Panował nad wszystkimi królami od rzeki Eufratu aż do ziemi filistyńskiej i aż do granicy Egiptu.
27 Król nagromadził w Jeruzalemie srebra tyle co kamieni, a drzewa cedrowego jak sykomor, których jest bardzo dużo w Szefeli.
28 Sprowadzano też dla Salomona konie z Egiptu i ze wszystkich krajów.
Śmierć Salomona
(I Król. 11,41—43)29 Pozostałe zaś sprawy Salomona, od pierwszych do ostatnich, spisane są w Dziejach Proroka Natana i w Proroctwie Achiasza z Sylo, i w Jasnowidzeniach Jasnowidza Jeddo dotyczących Jeroboama, syna Nebata.
30 Salomon panował w Jeruzalemie nad całym Izraelem przez czterdzieści lat.
31 I spoczął Salomon ze swoimi ojcami i pogrzebali go w Mieście Dawida, jego ojca, a władzę królewską po nim objął Rechabeam, jego syn.
1 Gdy królowa Saby usłyszała wieść o Salomonie, przybyła do Jerozolimy, aby wypróbować Salomona w trudnych kwestiach. Przybyła z bardzo licznym orszakiem, wielbłądami objuczonymi wonnościami, wielką ilością złota, drogimi kamieniami, a gdy przybyła do Salomona, rozmawiała z nim o wszystkim, co leżało jej na sercu. 2 Salomon zaś wyjaśniał jej wszystkie sprawy i nie było sprawy ukrytej przed Salomonem, której by jej nie wyjaśnił. 3 Gdy królowa Saby ujrzała mądrość Salomona i dom, który zbudował, 4 a także potrawy z jego stołu, mieszkania jego sług, ogładę usługujących, ich ubiór, jego podczaszych i ich ubiory, schody, którymi wchodził do domu Pana, wpadała w zachwyt. 5 I powiedziała do króla: Prawdziwa to wieść, którą usłyszałam w moim kraju o twoich dokonaniach i twojej mądrości. 6 Lecz nie wierzyłam wieściom, dopóki nie przybyłam i nie zobaczyłam na własne oczy. Tymczasem nie opowiedziano mi nawet połowy o twojej wielkiej mądrości, przewyższyłeś bowiem wszystko, co o tobie usłyszałam. 7 Szczęśliwi twoi ludzie i szczęśliwi twoi słudzy, którzy nieustannie stoją przed tobą i słuchają twojej mądrości. 8 Niech będzie błogosławiony Pan, twój Bóg, który cię sobie upodobał i posadził cię na swoim tronie jako króla, dla Pana, twego Boga, z powodu miłości twojego Boga do Izraela, utwierdzając go na wieki, ustanowił cię królem nad nimi, aby czynić prawo i sprawiedliwość. 9 Następnie podarowała królowi sto dwadzieścia talentów złota, bardzo wiele wonności i drogich kamieni, i nie było nigdy takich wonności, jak te, które królowa Saby podarowała królowi Salomonowi.
10 Także słudzy Churama i słudzy Salomona, którzy sprowadzili złoto z Ofiru, sprowadzili również drzewa sandałowe i drogie kamienie. 11 I król z drewna sandałowego sporządził drogę do domu Pana i do domu króla oraz liry i harfy dla śpiewaków. Nigdy przedtem nie widziano w ziemi Judy czegoś podobnego.
12 Król Salomon podarował królowej Saby wszystko, co jej się podobało i o co prosiła – więcej niż przywiozła królowi; następnie powróciła i pojechała do swojego kraju wraz ze swymi sługami.
13 Waga złota, które co roku napływało do Salomona, wynosiła: sześćset sześćdziesiąt sześć talentów złota, 14 oprócz tego, co dostarczyli handlarze i kupcy. Złoto i srebro dostarczali Salomonowi także wszyscy królowie Arabii i namiestnicy kraju. 15 Król Salomon sporządził: dwieście tarcz z kutego złota – sześćset sykli kutego złota na jedną tarczę, 16 trzysta puklerzy z kutego złota – trzysta sykli złota na każdy puklerz; i król złożył je w Domu Lasu Libanu.
17 Następnie król sporządził wielki tron z kości słoniowej i pokrył go czystym złotem 18 oraz sześć stopni i podnóżek ze złota przymocowany do tronu, a także podłokietniki z obu stron miejsca siedzenia, i dwa lwy stojące obok podłokietników. 19 Dwanaście lwów stało tam na sześciu stopniach z jednej i z drugiej strony; i nie wykonano czegoś podobnego w żadnym królestwie.
20 Wszystkie naczynia króla Salomona do picia były ze złota. Ze szczerego złota były też wszystkie naczynia Domu Lasu Libanu. Srebro w czasach Salomona było uważane za nic. 21 Okręty króla docierały do Tarszisz ze sługami Churama, a raz na trzy lata przybywały okręty z Tarszisz, przywożąc złoto i srebro, kość słoniową, małpy i pawie.
22 Tak więc król Salomon przewyższył bogactwem i mądrością wszystkich królów ziemi. 23 A wszyscy królowie ziemi starali dostać się przed oblicze Salomona, aby wsłuchiwać się w mądrość, którą Bóg obdarzył jego serce. 24 Każdy z nich przynosił swój dar: srebrne naczynia i złote naczynia, szaty, broń, wonności, konie i muły. I tak każdego roku.
25 Salomon miał cztery tysiące stajni dla koni i rydwanów, dwanaście tysięcy jeźdźców. Umieścił ich w miastach rydwanów i przy królu w Jerozolimie. 26 Był władcą nad wszystkimi królami od Rzeki aż do kraju Filistynów i do granicy Egiptu. 27 Król sprawił, że w Jerozolimie było tyle srebra, co kamieni, i cedrów tyle, co sykomor, które rosną licznie na Szefeli. 28 Konie sprowadzano dla Salomona z Egiptu i ze wszystkich krajów.
29 A pozostałe dzieje Salomona, od początków do końca, czyż nie są opisane w Kronice Proroka Natana i w Proroctwie Achiasza z Szilo, i w Widzeniu Jeddo – Widzącego o Jeroboamie, synu Nebata?
30 Salomon królował w Jerozolimie nad całym Izraelem przez czterdzieści lat. 31 I spoczął Salomon przy swoich przodkach, i pochowano go w Mieście Dawida, jego ojca, a Roboam, jego syn, królował po nim.