Podobieństwo o siewcy
(Mat. 13,1—9Łuk. 8,4—8)1 I znowu począł nauczać nad morzem. I zeszło się do niego mnóstwo ludu, tak iż musiał wstąpić do łodzi i usiąść w niej na morzu, a cały lud był na lądzie, nad brzegiem morza.
2 I nauczał ich wielu rzeczy w podobieństwach i tak mówił do nich w kazaniu swoim:
3 Słuchajcie! Oto wyszedł siewca, aby siać.
4 A gdy siał, padło jedno na drogę i przyleciało ptactwo, i zjadło je.
5 Inne zaś padło na grunt skalisty, gdzie nie miało wiele ziemi i szybko wzeszło, gdyż gleba nie była głęboka.
6 A gdy wzeszło słońce, zostało spieczone, a że nie miało korzenia, uschło.
7 Inne znów padło między ciernie, a ciernie wyrosły i zadusiły je, i owocu nie wydało.
8 A inne padło na ziemię dobrą, wzeszło, wyrosło i wydało owoc trzydziestokrotny i sześćdziesięciokrotny, i stokrotny.
9 I mówił: Kto ma uszy ku słuchaniu, niechaj słucha.
Znaczenie podobieństw
(Mat. 13,10—17Łuk. 8,9—10)10 A gdy był na osobności, pytali go ci, którzy z nim byli razem z dwunastoma, o te podobieństwa.
11 I odpowiedział im: Powierzono wam tajemnicę Królestwa Bożego; tym zaś, którzy są zewnątrz, wszystko podaje się w podobieństwach,
12 Aby patrząc, widzieli, a nie ujrzeli; i słuchając słyszeli, a nie rozumieli, żeby się czasem nie nawrócili i nie dostąpili odpuszczenia.
Wyjaśnienie podobieństwa o siewcy
(Mat. 13,18—23Łuk. 8,11—15)13 I rzekł im: Nie rozumiecie tego podobieństwa? Jakże więc zrozumiecie wszystkie inne podobieństwa?
14 Siewca rozsiewa słowo.
15 Tymi na drodze, gdzie jest rozsiane słowo, są ci, do których, gdy je usłyszeli, zaraz przychodzi szatan i wybiera słowo, zasiane w nich.
16 Podobnie, zasianymi na gruncie skalistym są ci, którzy, skoro usłyszą słowo, zaraz je przyjmują z radością,
17 Ale nie mają w sobie korzenia, lecz są niestali i gdy przychodzi ucisk lub prześladowanie dla słowa, wnet się gorszą.
18 A innymi, zasianymi między ciernie, są ci, którzy usłyszeli słowo,
19 Ale troski tego wieku i ułuda bogactw i pożądanie innych rzeczy owładają nimi i zaduszają słowo, tak iż plonu nie wydaje.
20 Owymi zaś, którzy są zasiani na dobrej ziemi, są ci, którzy słuchają słowa, przyjmują je i wydają owoc trzydziestokrotny i sześćdziesięciokrotny, i stokrotny.
Królestwo Boże przyrównane do świecy i ziarna
(Mat. 13,31—35Łuk. 8,16—18Łuk. 13,18—19)21 I mówił im: Czyż przynoszą światło po to, aby je postawić pod korcem albo pod łóżkiem? Czyż nie po to, aby je postawić na świeczniku?
22 Nie ma bowiem nic ukrytego, co by nie miało być ujawnione i nic nie pozostało utajone, co by nie wyszło na jaw.
23 Jeśli kto ma uszy ku słuchaniu, niechaj słucha!
24 I rzekł do nich: Baczcie na to, co słyszycie! Jaką miarą mierzycie, taką wam odmierzą, a nawet wam przydadzą.
25 Albowiem temu, który ma, będzie dodane, a temu, który nie ma, zostanie i to, co ma, odebrane.
26 I mówił: Tak jest z Królestwem Bożym, jak z nasieniem, które człowiek rzuca w ziemię.
27 A czy on śpi, czy wstaje w nocy i we dnie, nasienie kiełkuje i wzrasta; on zaś nie wie jak.
28 Bo ziemia sama z siebie owoc wydaje, najpierw trawę, potem kłos, potem pełne zboże w kłosie.
29 A gdy owoc dojrzeje, wnet się zapuszcza sierp, bo nadeszło żniwo.
30 I mówił: Do czego przyrównamy Królestwo Boże albo jakim podobieństwem je wyrazimy?
31 Jest jak ziarno gorczyczne, które, gdy zostanie zasiane do ziemi, jest najmniejsze ze wszystkich nasion na ziemi.
32 Ale gdy zostaje zasiane, wyrasta i staje się większe od wszystkich jarzyn, i wypuszcza tak wielkie gałęzie, że w jego cieniu mogą się gnieździć ptaki niebieskie.
33 I w wielu takich podobieństwach zwiastował im słowo stosownie do tego, jak mogli słuchać.
34 A bez podobieństwa nie mówił do nich. Na osobności zaś wykładał uczniom swoim wszystko.
Uciszenie burzy
(Mat. 8,23—27Łuk. 8,22—25)35 I rzekł do nich owego dnia, gdy nastał wieczór: Przeprawmy się na drugą stronę.
36 Opuścili więc lud i wzięli go z sobą tak jak był, w łodzi, a inne łodzie towarzyszyły mu.
37 I zerwała się gwałtowna burza, a fale wdzierały się do łodzi, tak iż łódź już się wypełniała.
38 A On był w tylnej części łodzi i spał na wezgłowiu. Budzą go więc i mówią do niego: Nauczycielu! Nic cię to nie obchodzi, że giniemy?
39 I obudziwszy się, zgromił wicher i rzekł do morza: Umilknij! Ucisz się! I ustał wicher, i nastała wielka cisza.
40 I rzekł do nich: Czemu jesteście tacy bojaźliwi? Jakże to, jeszcze wiary nie macie?
41 I zdjął ich strach wielki, i mówili jeden do drugiego: Kim więc jest Ten, że i wiatr, i morze są mu posłuszne?
Cuda i przypowieści
Przypowieść o siewcy
(Mt 13,1-9Łk 8,4-8)1 Jezus znowu zaczął nauczać nad jeziorem. Ponieważ zgromadził się przy Nim wielki tłum, wszedł do łodzi i usiadł, a cały tłum stał na brzegu jeziora. 2 Nauczał ich w licznych przypowieściach. Mówił: 3 Słuchajcie! Oto siewca wyszedł siać. 4 A gdy siał, jedno upadło na drogę, zleciały się ptaki i je wydziobały. 5 Inne upadło na grunt skalisty, który był ubogi w ziemię, i szybko wzeszło z powodu cienkiej warstwy ziemi. 6 Ale gdy słońce przygrzało, wypaliło je i uschło, bo nie mogło się zakorzenić. 7 Inne zaś upadło między ciernie, które rozpleniły się i zagłuszyły je tak, że nie wydało owocu. 8 Jeszcze inne upadły na szlachetną ziemię, zakiełkowały, wyrosły i wydały plon: jedno trzydziestokrotny, inne sześćdziesięciokrotny, a jeszcze inne stokrotny. 9 I dodał: Kto ma uszy do słuchania, niechaj słucha.
Cel nauczania w przypowieściach
(Mt 13,10-17Łk 8,9-10)10 A gdy został sam, pytali Go o te przypowieści ci, którzy byli przy Nim razem z Dwunastoma. 11 On zaś im powiedział: Wam została dana tajemnica Królestwa Boga. Dla tych natomiast, którzy są na zewnątrz, wszystko jest przekazywane w przypowieściach,
12 aby patrzyli, a nie widzieli,
słuchali, a nie rozumieli,
żeby się nie nawrócili i nie zostało im odpuszczone.
Wyjaśnienie przypowieści o siewcy
(Mt 13,18-23Łk 8,11-15)13 I powiedział im: Nie rozumiecie tej przypowieści? Jak więc wszystkie inne zdołacie zrozumieć? 14 Siewca sieje Słowo. 15 Tymi na drodze, gdzie jest siane Słowo, są ci, którzy je usłyszeli, lecz zaraz przychodzi szatan i zabiera zasiane w nich Słowo. 16 Tymi zaś posianymi na gruncie skalistym są ci, którzy usłyszeli Słowo i natychmiast przyjęli je z radością. 17 Nie mają jednak w sobie korzenia i są niestali. Gdy przychodzi ucisk lub prześladowanie z powodu Słowa, zaraz się gorszą. 18 Posianymi natomiast między ciernie są ci, którzy usłyszeli Słowo, 19 ale troski doczesne, ułuda bogactwa i pożądanie innych rzeczy dochodzą do głosu, zagłuszają Słowo i pozostaje bezowocne. 20 Posianymi zaś w szlachetnej ziemi są ci, którzy słuchają Słowa, przyjmują je i przynoszą owoc: jeden trzydziestokrotny, drugi sześćdziesięciokrotny, inny stokrotny.
Lampa pod korcem
(Łk 8,16-18)21 I mówił im: Czy wnosi się lampę, aby ją wstawić pod korzec lub pod łóżko? Czy raczej po to, aby ją postawić na świeczniku? 22 Nie ma bowiem nic ukrytego, co nie stałoby się jawne, ani nic zakrytego, co nie miałoby wyjść na jaw. 23 Kto ma uszy do słuchania, niechaj słucha.
24 I mówił im: Uważajcie na to, czego słuchacie. Jaką miarą mierzycie, będzie wam odmierzone, a nawet dane więcej. 25 Kto bowiem ma, będzie mu dodane, a temu, kto nie ma, będzie odebrane i to, co ma.
Przypowieść o zasiewie
26 I mówił: Królestwo Boga jest podobne do człowieka, który rzucił ziarno w ziemię. 27 Czy śpi, czy czuwa, we dnie i w nocy, ziarno kiełkuje i rośnie, on zaś nie wie jak. 28 Ziemia sama z siebie wydaje plon – najpierw źdźbło, potem kłos, a potem pełne ziarno w kłosie. 29 Gdy zaś plon dojrzeje, zaraz bierze się sierp, bo nadeszły już żniwa.
Przypowieść o ziarnku gorczycy
(Mt 13,31-32Łk 13,18-19)30 Powiedział też: Do czego porównamy Królestwo Boga lub w jakiej przypowieści je przedstawimy? 31 Jest jak ziarnko gorczycy, które w chwili siewu jest najmniejsze ze wszystkich nasion na ziemi. 32 Kiedy jednak zostanie zasiane, wyrasta i staje się większe od innych roślin. Wypuszcza gałęzie tak wielkie, że w ich cieniu gnieżdżą się ptaki.
Rola przypowieści
(Mt 13,34-35)33 I w wielu takich przypowieściach nauczał ich, ile mogli pojąć. 34 Bez przypowieści niczego im nie mówił. Na osobności natomiast objaśniał wszystko swoim uczniom.
Uciszenie burzy
(Mt 8,23-27Łk 8,22-25)35 Tego samego dnia, gdy zapadł wieczór, powiedział do nich: Przeprawmy się na drugą stronę. 36 Pozostawili więc tłum, a Jego zabrali, tak jak był w łodzi. Również inne łodzie popłynęły z Nim. 37 Nagle zerwał się bardzo gwałtowny wicher. Fale zalewały łódź, tak że już napełniała się wodą. 38 On zaś spał na rufie, opierając się na podgłówku. Obudzili Go więc i zawołali: Nauczycielu, nie obchodzi Cię, że giniemy? 39 Wtedy wstał, zgromił wicher i powiedział do jeziora: Milcz, ucisz się! I wicher się uspokoił, i nastała głęboka cisza. 40 Potem zapytał ich: Dlaczego tak się boicie? Jeszcze nie wierzycie? 41 Oni zaś bardzo przerażeni pytali się wzajemnie: Kim On jest, że i wiatr, i jezioro są Mu posłuszne?