Biada złym pasterzom!
1 Biada pasterzom, którzy gubią i rozpraszają owce mojego pastwiska, mówi Pan!
2 Dlatego tak mówi Pan, Bóg Izraela, o pasterzach, którzy pasą mój lud: To wy rozproszyliście moje owce i rozpędziliście je, a nie zatroszczyliście się o nie. Toteż ukarzę was za złe wasze uczynki — mówi Pan.
3 I sam zgromadzę resztę moich owiec ze wszystkich ziem, do których je wygnałem, i sprowadzę je na ich pastwisko; i będą płodne i liczne.
4 I ustanowię nad nimi pasterzy, którzy je paść będą, i nie będą się już bały ni trwożyły, i żadna z nich nie zaginie — mówi Pan.
5 Oto idą dni — mówi Pan — że wzbudzę Dawidowi sprawiedliwą latorośl:
Będzie panował jako król i mądrze postępował;
i będzie stosował prawo
i sprawiedliwość na ziemi.
6 Za jego dni Juda będzie wybawiony,
a Izrael będzie bezpiecznie mieszkał;
a to jest jego imię, którym go zwać będą:
Pan sprawiedliwością naszą.
7 Dlatego oto idą dni — mówi Pan — że już nie będą mówili: Jako żyje Pan, który wyprowadził synów Izraela z ziemi egipskiej,
8 Lecz: Jako żyje Pan, który wyprowadził i sprowadził potomstwo domu izraelskiego z ziemi północnej i ze wszystkich ziem, do których ich wygnał, i będą mieszkali na swojej ziemi.
Mowa przeciwko fałszywym prorokom
9 O prorokach:
Złamane jest w moim wnętrzu moje serce,
drżą wszystkie moje kości;
jestem jak mąż pijany
i jak człowiek zmożony winem
wobec Pana i wobec świętych jego słów.
10 Gdyż kraj pełen jest cudzołożników,
a z powodu przekleństwa ziemia jest w żałobie,
zwiędnięte są pastwiska na stepie.
Dążeniem ich jest zło,
a ich siłą bezprawie.
11 Tak, zarówno prorok jak kapłan są niegodziwi,
nawet w moim domu znalazłem ich nieprawość — mówi Pan.
12 Dlatego ich droga stanie się jak ślizgawica,
poślizgną się na niej w ciemności i upadną;
gdyż sprowadzę na nich nieszczęście w roku ich nawiedzenia — mówi Pan.
13 Widziałem wprawdzie u proroków Samarii rzeczy gorszące:
prorokowali w imieniu Baala
i zwodzili mój lud, Izraela.
14 Lecz u proroków Jeruzalemu widziałem zgrozę:
Cudzołożą i postępują kłamliwie,
i utwierdzają złoczyńców w tym, aby żaden nie odwrócił się od swojej złości;
toteż wszyscy stali się dla mnie jak Sodoma, a jego mieszkańcy jak Gomora.
15 Dlatego tak mówi Pan Zastępów o prorokach:
Oto Ja nakarmię ich piołunem i napoję ich trucizną,
gdyż od proroków Jeruzalemu wyszła bezbożność na cały kraj.
16 Tak mówi Pan Zastępów:
Nie słuchajcie słów proroków, którzy wam prorokują,
oni was tylko mamią,
widzenie swojego serca zwiastują,
a nie to, co pochodzi z ust Pana!
17 Ustawicznie mówią do tych, którzy gardzą słowem Pana:
Pokój mieć będziecie.
A do tych wszystkich, którzy kierują się uporem swojego serca, mówią:
Nie przyjdzie na was nic złego.
18 Gdyż kto uczestniczył w radzie Pana,
by widzieć i słyszeć jego słowo?
Kto przyjął jego słowo, by móc zwiastować?
19 Oto zawierucha Pana zrywa się
i huragan unosi się kłębami,
nad głowami bezbożnych się kłębi.
20 Nie uśmierzy się żar gniewu Pana,
aż spełni i urzeczywistni zamysły jego serca;
w dniach ostatecznych dokładnie to zrozumiecie.
21 Nie posyłałem proroków, a oni jednak biegną;
nie mówiłem do nich, a oni jednak prorokują.
22 Jeżeli uczestniczyli w mojej radzie, to niech zwiastują mojemu ludowi moje słowa
i odwracają ich od ich złej drogi i ich złych uczynków.
23 Czy jestem Bogiem tylko z bliska — mówi Pan —
a nie także Bogiem z daleka?
24 Czy zdoła się kto ukryć w kryjówkach, abym Ja go nie widział? — mówi Pan.
Czy to nie Ja wypełniam niebo i ziemię? — mówi Pan.
25 Słyszałem, co mówią prorocy prorokujący kłamliwie w moim imieniu, mówiąc: Miałem sen, miałem sen.
26 Jak długo to trwać będzie? Czy Ja jestem w sercu proroków prorokujących kłamliwie, prorokujących oszukańczo, według upodobania własnego serca,
27 Którzy zmierzają do tego, by zatrzeć w pamięci mojego ludu moje imię przez swoje sny, jakie sobie wzajemnie opowiadają, tak jak ich ojcowie dla Baala zapomnieli o moim imieniu?
28 Prorok, który ma sen, niech opowiada sen, ale ten, który ma moje słowo, niech wiernie zwiastuje moje słowo! Cóż plewie do ziarna? — mówi Pan.
29 Czy moje słowo nie jest jak ogień — mówi Pan — i jak młot, który kruszy skałę?
30 Dlatego Ja wystąpię przeciwko tym prorokom — mówi Pan — którzy sobie nawzajem wykradają moje słowa.
31 Oto Ja wystąpię przeciwko prorokom — mówi Pan — którzy używają swojego języka i mówią, że to „wyrocznia”.
32 Oto Ja wystąpię przeciwko prorokom, którzy za proroctwa podają sny kłamliwe — mówi Pan — a opowiadając je, zwodzą mój lud swoimi kłamstwami i przechwałkami. A przecież Ja ich nie posłałem ani im niczego nie nakazałem, oni zaś temu ludowi zgoła nic nie pomagają — mówi Pan.
33 A gdy pytać się będzie ciebie ten lud albo prorok, albo kapłan, mówiąc: Jakie brzemię zapowiada Pan? Wtedy im odpowiedz: Wy jesteście moim brzemieniem, lecz Ja was zrzucę — mówi Pan,
34 A proroka lub kapłana, czy kogokolwiek z ludu, który by rzekł: Brzemię Pana — ukarzę tego męża wraz z jego domem.
35 Ale tak mówcie nawzajem do siebie, każdy do swojego brata: Co odpowiedział Pan? Albo: Co mówił Pan?
36 Lecz „Brzemienia Pana” już nie wspominajcie, gdyż brzemieniem stanie się dla każdego jego słowo; wy bowiem przekręcacie słowa żywego Boga, Pana Zastępów, naszego Boga.
37 Tak masz mówić do proroka: Co ci odpowiedział Pan? albo: Co mówił Pan?
38 Lecz jeżeli będziecie mówić: „Brzemię Pana”, to tak mówi Pan: Ponieważ wypowiadacie to słowo: „Brzemię Pana”, chociaż wam zabroniłem mówić: „Brzemię Pana”,
39 Dlatego dźwignę was jako brzemię i odrzucę precz od mojego oblicza was i to miasto, które dałem wam i waszym ojcom.
40 I wydam was na wieczną hańbę i wieczną, niezapomnianą obelgę.
Odrośl sprawiedliwa
1 Biada pasterzom, którzy prowadzą do zguby i rozpraszają trzodę Mojego pastwiska – wyrocznia Pana! 2 Dlatego tak mówi Pan, Bóg Izraela, przeciw pasterzom pasącym Mój lud: To wy rozproszyliście Moje owce! Rozgoniliście je i nie martwiliście się o nie. Oto Ja ukarzę was za wasze złe czyny – wyrocznia Pana. 3 Ja sam zgromadzę resztę trzody ze wszystkich ziem, do których je wypędziłem. Sprawię, że one powrócą na swoje pastwisko. Rozmnożą się i będą liczne. 4 I ustanowię nad nimi pasterzy, którzy będą je paść, tak że nie będą już się bać ani trwożyć, ani odczuwać niedostatku – wyrocznia Pana.
5 Oto nadchodzą dni
– wyrocznia Pana –
że wzbudzę Dawidowi odrośl sprawiedliwą.
Będzie panował jako król i mu się powiedzie.
Będzie stosował prawo i sprawiedliwość w kraju.
6 Za jego dni zostanie zbawiony Juda,
Izrael zaś zamieszka bezpiecznie.
A takie jest imię, którym będą go nazywać:
Pan naszą sprawiedliwością.
7 Dlatego oto nadchodzą dni – wyrocznia Pana – gdy nie będzie się więcej mówić: Na życie Pana, który wyprowadził synów Izraela z ziemi egipskiej, 8 lecz: Na życie Pana, który wyprowadził i sprowadził ród domu Izraela z ziemi północnej i ze wszystkich ziem – do których ich rozpędziłem – tak aby zamieszkali w swojej ziemi.
Wyrocznia przeciw fałszywym prorokom
9 O prorokach.
Moje serce jest we mnie złamane,
drżą wszystkie moje kości.
Stałem się podobny do pijanego,
podobny do człowieka, którego przemogło wino
z powodu Pana
i z powodu Jego świętych słów.
10 Kraj bowiem jest pełen cudzołożników.
Albowiem z powodu przekleństwa smutny jest kraj,
wyschły stepowe pastwiska.
Ich dążenia są złe,
ich siłą jest bezprawie.
11 Zarówno bowiem prorok, jak i kapłan są bezbożni.
Nawet w Moim domu znalazłem ich zło – wyrocznia Pana.
12 Dlatego ich droga będzie niczym śliskie miejsca.
W ciemności potkną się i upadną na niej.
Sprowadzę bowiem na nich nieszczęście,
ich rok kary – wyrocznia Pana.
13 Również wśród proroków Samarii
widziałem wstrętne rzeczy.
Prorokowali przez Baala,
zwodzili Mój lud – Izraela.
14 Jednak wśród proroków Jerozolimy
widziałem okropne rzeczy:
cudzołóstwo, życie w kłamstwie.
Wzmacniają ręce złoczyńców,
aby żaden nie odwrócił się od swojej nieprawości.
Wszyscy stali się dla Mnie jak Sodoma,
a jej mieszkańcy jak Gomora.
15 Dlatego tak mówi Pan Zastępów
przeciw prorokom:
Oto Ja zamierzam nakarmić ich piołunem
i napoić ich zatrutą wodą.
Gdyż od proroków Jerozolimy
wyszła bezbożność na cały kraj.
16 Tak bowiem mówi Pan Zastępów:
Nie słuchajcie słów proroków, którzy wam prorokują
– oni was zwodzą.
Głoszą wam widzenia swego serca,
a nie to, co pochodzi z ust Pana.
17 Nieustannie mówią do tych,
którzy Mną gardzą: Mówi Pan:
Pokój mieć będziecie!
Każdemu, kto postępuje w zatwardziałości swego serca, mówią:
Nie przyjdzie na was nieszczęście!
18 Kto bowiem stał w radzie Pana,
widział i słyszał Jego słowo? Kto zwrócił uwagę na Jego słowo i je usłyszał?
19 Oto zawierucha od Pana wyrusza w gniewie,
a wichura się kłębi,
wiruje nad głową bezbożnych.
20 Nie odwróci się gniew Pana,
dopóki nie wypełni i nie zrealizuje
zamiarów swojego serca.
Przy końcu dni
całkowicie to pojmiecie.
21 Nie wysłałem tych proroków
– oni jednak biegną.
Nie mówiłem do nich
– oni jednak prorokują.
22 Gdyby stali w Mojej radzie,
to przyczyniliby się do tego, żeby Mój lud usłyszał Moje słowa
i odwróciliby ich od ich złej drogi
i złych czynów.
23 Czy Ja jestem Bogiem z bliska
– wyrocznia Pana –
a nie jestem Bogiem z daleka?
24 Jeśli człowiek schowa się w kryjówce,
to czy Ja nie będę go widział? – wyrocznia Pana.
Czy Ja nie wypełniam
niebios i ziemi?
– wyrocznia Pana.
25 Słyszałem, co mówili prorocy, którzy prorokują kłamstwo w Moim imieniu: Miałem sen! Miałem sen! 26 Jak długo to będzie trwać? Czy jestem w sercu proroków, którzy prorokują kłamstwo, prorokują oszustwa własnego serca? 27 Zamierzają sprawić, aby Mój lud zapomniał Mojego imienia przez ich sny, które opowiadają sobie nawzajem, jak ich ojcowie zapomnieli Mego imienia dla Baala. 28 Prorok, który ma sen, niech opowiada sen, lecz ten, kto ma Moje słowo, niech wiernie głosi Moje słowo!
Co ma plewa do ziarna? – wyrocznia Pana.
29 Czy Moje słowo nie jest jak ogień – wyrocznia Pana – i jak młot kruszący skałę?
30 Dlatego oto Ja jestem przeciwko tym prorokom – wyrocznia Pana – wykradającym Moje słowa sobie nawzajem. 31 Oto Ja jestem przeciwko tym prorokom – wyrocznia Pana – którzy posługują się swoim własnym językiem i prorokują: Wyrocznia! 32 Oto Ja jestem przeciwko prorokom kłamliwych snów – wyrocznia Pana. Opowiadają je i zwodzą Mój lud swymi kłamstwami i swoją chełpliwością. Ja zaś ich nie wysłałem ani niczego im nie poleciłem. Naprawdę nie są przydatni temu ludowi – wyrocznia Pana.
33 A gdyby zapytał cię ten lud albo prorok, albo kapłan, mówiąc: Co oznacza brzemię Pana?, to wtedy powiesz im, co oznacza brzemię: Zrzucę was – wyrocznia Pana. 34 A proroka lub kapłana czy lud, który powie: Brzemię Pana! – ukarzę tego człowieka wraz z jego domem. 35 Tak macie mówić do siebie nawzajem, każdy do swojego brata: Co odpowiedział Pan? Albo: Co powiedział Pan? 36 Jednak: Brzemię Pana! już nie wspominajcie, ponieważ brzemieniem Pana stanie się dla każdego jego słowo. Przekręciliście słowa żyjącego Boga, Pana Zastępów, naszego Boga. 37 Tak masz mówić do proroka: Co ci odpowiedział Pan? Co Pan powiedział? 38 Jeśli jednak będziecie mówić: Brzemię Pana!, to wtedy: Tak mówi Pan: Skoro ciągle używacie tego słowa: Brzemię Pana!, chociaż nie pozwoliłem wam mówić: Brzemię Pana!, 39 więc oto Ja naprawdę was podniosę i odrzucę was i to miasto, które dałem wam i waszym ojcom, sprzed Mojego oblicza. 40 Uczynię was wiecznym pośmiewiskiem, wieczną zniewagą, która nigdy nie będzie zapomniana.