1 A takie jest prawo dotyczące ofiary pokutnej: Jest ona świętością nad świętościami.
2 Ofiarę pokutną zarzynać się będzie na tym samym miejscu, gdzie zarzyna się ofiarę całopalną, a jej krwią pokropi się ołtarz dookoła.
3 Na ofiarę złoży się wszystek tłuszcz z niej, ogon i tłuszcz pokrywający wnętrzności,
4 Obie nerki i tłuszcz, który jest na nich, przy polędwicach, i otrzewną na wątrobie; przy nerkach oddzieli się ją.
5 Kapłan spali je na ołtarzu jako ofiarę ogniową dla Pana. Jest to ofiara pokutna.
6 Każdy mężczyzna spośród kapłanów może ją spożywać. Spożywana będzie w miejscu świętym. Jest to świętość nad świętościami.
7 Zarówno do ofiary za grzech, jak i do ofiary pokutnej odnosi się jednakowe prawo. Należy ona do kapłana, który przez nią dokonuje oczyszczenia.
8 Do kapłana, który składa za kogoś ofiarę całopalną, należeć będzie skóra tej ofiary, którą złożył. Należeć będzie do tego kapłana.
9 Każda ofiara z pokarmów, którą się piecze w piecu, i wszystko, co się przyrządza w rondlu albo na patelni, należeć będzie do kapłana, który ją składa; należeć będzie do niego.
10 Ale każda ofiara z pokarmów, zaczyniona oliwą lub sucha, należeć będzie do wszystkich synów Aarona, po równej części.
11 A takie jest prawo dotyczące rzeźnej ofiary pojednania, którą składać się będzie Panu:
12 Jeżeli składa ją jako ofiarę dziękczynną, to przy tej rzeźnej ofierze dziękczynnej złoży placki przaśne zaczynione oliwą i opłatki przaśne pomazane oliwą; z mąki przedniej zaczynione oliwą placki.
13 Wraz z plackami złoży przy dziękczynnej ofierze pojednania jako swoją ofiarę chleb kwaszony,
14 Z całej tej ofiary złoży jedno jako dar ofiarny dla Pana, a należeć to będzie do kapłana, który pokropił krwią ofiary pojednania; należeć to będzie do niego.
15 Mięso z dziękczynnej ofiary pojednania będzie się spożywać w dniu jej ofiarowania; nic z tego nie odłoży się do rana.
16 A jeżeli jego ofiara jest ślubem lub darem dobrowolnym, będzie się ją spożywało w dniu ofiarowania oraz nazajutrz to, co z niej pozostanie; także nazajutrz będzie się to spożywało.
17 Ale to co pozostanie z mięsa tej rzeźnej ofiary do dnia trzeciego, będzie spalone w ogniu.
18 A jeżeli z mięsa ofiary pojednania zje się coś trzeciego dnia, to ten, który ją składał, nie znajdzie upodobania. Nie będzie mu ona zaliczona. Jest to rzecz nieczysta, a ten, kto z niej będzie jadł ściągnie na siebie winę.
19 Mięsa, które dotknęło czegoś nieczystego, nie wolno spożywać, będzie spalone w ogniu. Co zaś do mięsa, to każdy, kto jest czysty, może jeść mięso.
20 Kto spożywa mięso z ofiary pojednania, która należy do Pana, a jest nieczysty, wytracony będzie spośród swego ludu.
21 A kto dotknie się czegokolwiek nieczystego: nieczystości pochodzącej od człowieka lub nieczystego zwierzęcia, lub w ogóle jakiejś nieczystej obrzydliwości, a zje coś z mięsa ofiary pojednania, która należy do Pana, będzie wytracony spośród swego ludu.
22 I przemówił Pan do Mojżesza tymi słowy:
23 Powiedz synom izraelskim tak: Nie będziecie jedli żadnego tłuszczu z wołu, ani z owcy, ani z kozy,
24 Tłuszcz zwierzęcia padłego i tłuszcz zwierzęcia rozszarpanego może być użyty do czegokolwiek, ale spożywać go nie będziecie,
25 Gdyż każdy, kto spożywa tłuszcz z bydła, które składa się jako ofiarę ogniową Panu, za to, że go spożywa, będzie wytracony spośród swego ludu.
26 Żadnej krwi ani z ptactwa, ani z bydła, spożywać nie będziecie we wszystkich siedzibach waszych.
27 Każdy, kto będzie spożywał jakąkolwiek krew, będzie wytracony spośród swego ludu.
28 I przemówił Pan do Mojżesza tymi słowy:
29 Powiedz synom izraelskim tak: Kto chce złożyć Panu swoją ofiarę pojednania, niech przyprowadzi swój dar ze swojej ofiary pojednania do Pana.
30 Niech własnymi rękami przyniesie ofiary ogniowe dla Pana: tłuszcz wraz z mostkiem. Niech przyniesie mostek do wykonania nim obrzędu potrząsania przed Panem.
31 Kapłan spali tłuszcz na ołtarzu, a mostek należeć będzie do Aarona i jego synów.
32 Łopatkę prawą dacie kapłanowi jako dar ofiarny z waszych ofiar pojednania.
33 Prawa łopatka należeć będzie jako jego cząstka do tego spośród synów Aarona, który składa krew ofiar pojednania.
34 Gdyż mostek jako część do potrząsania i łopatkę jako dar ofiarny wziąłem od synów izraelskich z ich ofiar pojednania i dałem je kapłanowi Aaronowi i jego synom jako wieczystą należność od synów izraelskich.
35 To jest cząstka należna Aaronowi i cząstka należna jego synom z ogniowych ofiar dla Pana od dnia, kiedy ich poświęcił do służby kapłańskiej dla Pana,
36 Gdy Pan rozkazał, żeby im to synowie izraelscy dawali, począwszy od dnia ich namaszczenia. Jest to wieczysta ustawa dla ich pokoleń.
37 Takie jest prawo dotyczące ofiary całopalnej, ofiary z pokarmów, ofiary za grzech, ofiary pokutnej, ofiary wyświęcenia i ofiary pojednania,
38 Które Pan nadał Mojżeszowi na górze Synaj w dniu, kiedy nakazał synom izraelskim składać Panu swoje ofiary na pustyni synajskiej.
Ofiary zadośćuczynienia
1 A oto prawo dotyczące ofiary zadośćuczynienia. Jest to rzecz najświętsza. 2 Ofiarę zadośćuczynienia powinno się zabijać na tym samym miejscu co ofiarę całopalną, a jej krwią należy skropić ołtarz dokoła. 3 Należy złożyć w ofierze cały jej tłuszcz, ogon, tłuszcz, który okrywa wnętrzności, 4 obie nerki oraz tłuszcz, który jest na nich i sięga aż do lędźwi, płat tłuszczu na wątrobie – będzie oddzielony od nerek. 5 Kapłan spali to na ołtarzu jako ofiarę spalaną w ogniu dla Pana. Jest to ofiara zadośćuczynienia. 6 Każdy mężczyzna spośród kapłanów może ją spożywać. Będzie ją zaś spożywał na miejscu poświęconym. Jest to rzecz najświętsza. 7 Do ofiary przebłagalnej za grzech odnosi się takie samo prawo jak do ofiary zadośćuczynienia. Będzie ona należeć do tego kapłana, który dokonuje przebłagania.
8 Skóra ofiary, którą ktoś przyniósł do kapłana na ofiarę całopalną, będzie należeć do kapłana, który złożył ofiarę. 9 Również każda ofiara pokarmowa, upieczona w piecu albo przyrządzona w rondlu czy na patelni, będzie należeć do kapłana, który ją złożył. 10 Każda jednak ofiara pokarmowa zaprawiona oliwą albo sucha będzie należeć do wszystkich synów Aarona po równej części.
Ofiary wspólnotowe
11 A oto prawo odnoszące się do ofiary wspólnotowej, którą składa się Panu. 12 Jeżeli ktoś składa ją jako ofiarę dziękczynną, to wraz z ofiarą dziękczynną złoży także upieczone przaśne placki zmieszane z oliwą i upieczone przaśne podpłomyki pomazane oliwą – placki z najlepszej mąki zaczynione i zmieszane z oliwą. 13 Oprócz placków należy jeszcze złożyć chleb upieczony na zakwasie jako dar przy ofierze dziękczynnej wspólnotowej. 14 Z każdej ofiary przyniesie jedną część jako szczególny dar dla Pana. Należy się to kapłanowi, który kropi krwią ofiarę wspólnotową.
15 Mięso ofiary dziękczynnej wspólnotowej należy spożyć tego samego dnia, w którym zostało ofiarowane, nie wolno z niego nic zostawić do rana. 16 Jeżeli jednak jego dar jest ofiarą ślubowaną albo dobrowolną, to powinno się ją spożyć tego samego dnia. To zaś, co z niej pozostanie, można spożyć następnego dnia. 17 Gdyby jednak część mięsa tej ofiary pozostała jeszcze na trzeci dzień, to należy ją spalić w ogniu. 18 Jeśliby zaś ktoś spożył mięso ofiary wspólnotowej na trzeci dzień, to ta ofiara nie będzie przyjęta i nie będzie policzona temu, który ją złożył. Jest to bowiem coś odrażającego, a ten, kto ją spożyje, zaciągnie winę. 19 Również mięso, które się zetknęło z czymś nieczystym, nie powinno być jedzone, lecz należy je spalić w ogniu. Każdy, kto jest czysty, może spożywać mięso. 20 Jeżeli jednak ktoś jest nieczysty i spożywa mięso ofiary wspólnotowej, które należy do Pana, zostanie wykluczony spośród swojego ludu. 21 Jeżeli ktoś dotknie czegokolwiek nieczystego: jakiejś nieczystości człowieka albo nieczystego zwierzęcia, albo jakiejkolwiek nieczystej obrzydliwości i spożyje mięso ofiary wspólnotowej, która należy do Pana, zostanie wykluczony spośród swojego ludu.
Zakaz spożywania tłuszczu i krwi
22 Następnie Pan powiedział do Mojżesza: 23 Tak powiedz Izraelitom: Nie wolno wam spożywać tłuszczu z wołu, owcy i kozy. 24 Tłuszczu padliny lub zwierząt rozszarpanych możecie używać do różnych celów, ale nie wolno wam go spożywać. 25 Każdy, kto spożywa tłuszcz zwierzęcia, które składa się na ofiarę dla Pana, zostanie wykluczony spośród swojego ludu. 26 W żadnym miejscu gdziekolwiek mieszkacie, nie spożywajcie żadnej krwi: ani ptaków, ani bydła. 27 Każdy, kto będzie spożywał jakąkolwiek krew, zostanie wykluczony spośród swojego ludu.
Część z ofiar pojednania należna kapłanom
28 Następnie Pan powiedział do Mojżesza: 29 Powiedz Izraelitom: Kto pragnie złożyć Panu ofiarę wspólnotową, niech przyniesie swój dar Panu, wzięty ze swojej ofiary wspólnotowej. 30 Własnoręcznie przyniesie na ofiarę spalaną dla Pana tłuszcz z mostka i mostek i wykona nim obrzęd kołysania przed Panem. 31 Kapłan spali tłuszcz na ołtarzu, mostek zaś będzie należał do Aarona i do jego synów. 32 Prawy udziec dacie kapłanowi jako dar z waszych ofiar wspólnotowych. 33 Prawy udziec otrzyma ten spośród synów Aarona, który składa krew i tłuszcz na ofiarę wspólnotową. 34 Wziąłem bowiem od Izraelitów z ich ofiar wspólnotowych mostek kołysania i udziec podnoszenia i dałem je kapłanowi Aaronowi oraz jego synom. Jest to wieczysta należność od Izraelitów. 35 Te części z ofiar spalanych dla Pana przez Aarona i jego synów, od dnia ich wprowadzenia do służby kapłańskiej, są dla Pana. 36 Pan polecił Izraelitom, aby im to przekazywali od dnia, w którym zostali namaszczeni. Jest to postanowienie wieczyste dla ich pokoleń.
37 Takie jest prawo dotyczące ofiary całopalnej, ofiary pokarmowej, ofiary przebłagalnej za grzech, ofiary zadośćuczynienia, ofiary wprowadzania w czynności kapłańskie i ofiary wspólnotowej. 38 Prawo to przekazał Pan Mojżeszowi na górze Synaj w dniu, w którym polecił Izraelitom składać ofiary dla Pana na pustyni Synaj.